του Μισέλ Νικολαρέα

Γεννημένος τον Μάρτιο του 1930, ο Clint Eastwood φέτος θα γίνει 87 ετών. Ίσως δεν υπάρχει καλύτερη περίπτωση για να χρησιμοποιήσει κανείς το «κλισέ» ότι ο C.E. είναι σαν το «παλιό κρασί», γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Ο C.E. όσο μεγαλώνει γίνεται καλύτερος. Αινιγματική και πολυσχιδής προσωπικότητα, έντονα πολιτικοποιημένος και δηλωμένος ρεπουμπλικάνος, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις με τις πρόσφατες δηλώσεις του υπέρ της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ. Η αλήθεια είναι ότι το «καλλιτεχνικό» κατεστημένο στις ΗΠΑ ήταν πάντοτε αντιρεπουμπλικανικό και ίσως οι δηλώσεις του «ξεχειλώθηκαν» λίγο. Αυτό που πρέπει κάποιος να καταλάβει για τον C.E. είναι ότι έννοιες όπως «πολιτική ορθότητα» δεν υπήρχαν ποτέ στο λεξιλόγιό του και έτσι, λέγοντας ξεκάθαρα τη γνώμη του, ίσως ενόχλησε τους «δημοκρατικούς» συναδέλφους του.

Θα ήταν όμως πολύ άδικο να κριθεί για μια δήλωσή του και όχι για το συνολικό έργο του, που πραγματικά είναι τεράστιο και πολλές φορές έντονα πολιτικό, όπως στην περίπτωση του «Gran Τorino» –ταινία καθαρά αντιρατσιστική– αλλά και του «Invictus», που πραγματεύεται τη μετάβαση από το απαρτχάιντ στην κυβέρνηση Μαντέλα μέσα από μια «all white» ομάδ α rugby. Ξεκίνησε την καριέρα του στην τηλεόραση πρωταγωνιστώντας στο σίριαλ «Rawhide». Μεταπήδησε στον κινηματογράφο και καθιερώθηκε με τη συμ- μετοχή του στην τριλογία των σπαγκέτι γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε. Ο ρόλος του αρχικά είχε προταθεί τόσο στον Τζέιμς Κόμπερν όσο και στον Τσαρλς Μπρόνσον. Αμφότεροι όμως τον απέρριψαν και έτσι στο πρόσωπο του Κλιντ γεννήθηκε ο ήρωας «χωρίς όνομα» με το χαρακτηριστικό πόντσο και το μονίμως σβηστό Toscanello στο στόμα. Ρόλος πολύ δυνατός που τον καθιέρωσε, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να τον καθηλώσει, με κίνδυνο να χαρακτηριστεί «μονολιθικός». Ο C.E. τον ξεπέρασε και αργότερα δημιούργησε έναν άλλο «αντι-ήρωα», τον «Επιθεωρητή Κάλαχαν».

Ο «Βρώμικος Χάρι» καθιέρωσε μια νέα γενιά κινηματογραφικών ηρώων, οι__οποίοι ήθελε σε κάποια στιγμή της ταινίας να πρέπει να πουν μια «ατάκα» αντίστοιχη με το «Come on… make my day» (φτιάξε μου τη μέρα). Το 1971 ήταν μια πάρα πολύ καλή χρονιά για τον C.E. Εκτός από την τεράστια επιτυχία που είχε με τον «Επιθεωρητή Κάλαχαν», έκανε και το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, με το έργο «Play Misty for Me» με σχετικά καλές κριτικές. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο C.E. δεν ήταν ένας «μέτριος» ηθοποιός που μεταπήδησε στη σκηνοθεσία. Ήταν ένας εξαιρετικός ηθοποιός που το «παραπανίσιο» του ταλέντο το εξέλιξε ως σκηνοθέτης. Δεν δίστασε ούτε να «τσαλακώσει» την εικόνα του όταν το 1978 έπαιξε στην κωμωδία «Every which way but loose» με συμπρωταγωνιστή έναν ουρακοτάγκο. Στοίχημα το οποίο και κέρδισε. Αργότερα, το 2000, πάλι θα αυτοσαρκαστεί σε μια άλλη κωμωδία, το «Space Cowboys», παίζοντας έναν γερασμένο πιλότο δοκιμών. Ο σκληρός κινηματογραφικός χαρακτήρας που είχε δημιουργήσει δεν τον εμπόδισε να γυρίσει δύο από τις πιο «ευαίσθητες» ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ: «Bridges over Madison county» (Γέφυρες του Μάντισον) και «Million Dollar Baby», με πρωταγωνίστριες τις Meryl Streep και Hilary Swank, αντίστοιχα.

Ο σκηνοθέτης που δεν λέει ποτέ «action» και «cut» παρά μόνο «ΟΚ» μάλλον έχει πει πάρα πολλά «ΟΚ» και στην προσωπική του ζωή. Ο C.E. έχει 7 παιδιά από 5 διαφορετικές γυναίκες. Ο C.E. στα 74 έγινε ο «γηραιότερος» ηθοποιός που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σκηνοθέτη για το «Million Dollar Baby». Κάτι μας λέει ότι πολύ σύντομα θα καταρρίψει και αυτό το ρεκόρ. Ανάμεσα σε όσα έχει πει στη μακρόχρονη καριέρα του ξεχωρίζουμε: «Σεβάσου τις προσπάθειές σου. Σεβάσου τον εαυτό σου. Ο αυτοσεβασμός οδηγεί στην πειθαρχία. Όταν υπάρχουν και τα δύο σταθερά μέσα σου, αυτό είναι η πραγματική εξουσία».