Born on this day!

της Μαριανίνας Πάτσα

Τι κι αν μπήκε στην 9^η δεκαετία της ζωής του; Ο δαιμόνιος Clint Eastwood δεν σταματά να παραδίδει τη μία ταινία μετά την άλλη. Αν και ο ταυτίστηκε με τους ρόλους των σκληροτράχηλων ηρώων που ενσάρκωσε, αγαπούσε πάντα τη σκηνοθεσία. Την δεκαετία του ’70 μπήκε λοιπόν και πίσω από τις κάμερες, παίρνοντας για πρώτη φορά τον καλλιτεχνικό έλεγχο που επιθυμούσε.

Το Play Misty for Me, ήταν το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης. Κέρδισε καλές κριτικές και πολλή αγάπη από τους θεατές, ενώ σημαντικά Μέσα όπως το περιοδικό Time, η Village Voice και η New York Post, δημοσίευσαν επαίνους στο σκηνοθετικό του ταλέντο, το οποίο δεν βγήκε στην επιφάνεια εις βάρος της ερμηνείας του.

Με την «Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ» (αγγλικός τίτλος: Richard Jewel), ο Clint Eastwood ουσιαστικά κλείνει την τριλογία πραγματικών και παρεξηγημένων ηρώων, που ξεκίνησε με το American Sniper (2014) και συνέχισε με το Sully (2016). Η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία του Ρίτσαρντ Τζούελ (Paul Walter Hauser), ενός υπεύθυνου ασφαλείας στο Ολυμπιακό Πάρκο της Ατλάντα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996. Ο Τζούελ κατάφερε να πραγματώσει το όνειρό του να γίνει όχι μόνο αστυνομικός αλλά και ήρωας της ημέρας, ανακαλύπτοντας ένα σακίδιο με εκρηκτικό μηχανισμό κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στο Ολυμπιακό Πάρκο. Όμως τα πράγματα πήραν άλλη τροπή λίγες ημέρες αργότερα, όταν το FBI θεώρησε πως το προφίλ του, τον κάνει Νο1 ύποπτο. Ο λευκός, ευτραφής και φαινομενικά καλοσυνάτος μεσήλικας, που πάντα ήθελε σχεδόν εμμονικά να γίνει αστυνομικός, δεν έχει κάνει οικογένεια και μένει με τη μαμά του. Όλοι κρίνουν πως το προφίλ του ταιριάζει με αυτό κάποιου που θα έκανε τα πάντα για να διεκδικήσει εύσημα και δόξα. Και από τη στιγμή που το FBI τον στοχοποιεί, τα media τον σταυρώνουν χωρίς ενδοιασμούς ή αποδεικτικά στοιχεία.

Ο Eastwood χτίζει με μαεστρία ένα αγωνιώδες αστυνομικό θρίλερ, το οποίο καταφέρεται χωρίς περιστροφές και «χρυσωμένα χάπια» στα στερεότυπα και στην κατάχρηση εξουσίας, τόσο από τα Μέσα που κάνουν τα πάντα για μια είδηση, έστω και ψεύτικη, όσο και από τις αστυνομικές δυνάμεις που για να καλύψουν τα δικά τους λάθη δεν έχουν ενδοιασμούς στο να παγιδέψουν κάποιον αθώο. Οι πολίτες των Η.Π.Α. δεν μένουν απ’ έξω, καθώς περνούν από την ηρωοποίηση στον κανιβαλισμό σε χρόνο μηδέν, χωρίς δεύτερη σκέψη ή αμφιβολία.

Αν έχει ποτέ αμφιβολίες για τον εαυτό του; Σαφώς. Όμως η σκέψη του πάνω σε αυτό φανερώνει μια στάση ζωής δημιουργού – μαχητή: «Στην καριέρα μου ως σκηνοθέτης, πάντα υπήρχαν σημεία όπου σκέφτηκα: Γιατί αφηγούμαι αυτή την ιστορία; Πραγματικά ενδιαφέρεται κάποιος να το δει αυτό; Ε, όταν λοιπόν φτάνει κανείς σε ένα τέτοιο σημείο, πρέπει απλώς να το ξεχνά και να προχωρά».

Photo Credit: Getty Images | Ideal Image