της Μαριανίνας Πάτσα

Σας εύχομαι όνειρα ατελείωτα και την άγρια επιθυμία να πετύχετε κάποια από αυτά. Σας εύχομαι να αγαπάτε ό,τι πρέπει να αγαπηθεί και να ξεχάσετε ό,τι πρέπει να ξεχαστεί. Σας εύχομαι να ξυπνάτε με τραγούδια πουλιών και γέλια παιδιών. Σας εύχομαι να σέβεστε τη διαφορετικότητα των άλλων, γιατί είναι σπουδαίο να ανακαλύπτουμε την αρετή και την αξία του καθενός. Σας εύχομαι να αντιστέκεστε στη στασιμότητα, στην αδιαφορία και στα αρνητικά της εποχής μας. Τέλος, σας εύχομαι να μην εγκαταλείψετε ποτέ την αναζήτηση, την περιπέτεια, τη ζωή, την αγάπη, γιατί η ζωή είναι μια θαυμάσια περιπέτεια, που κανένας δεν πρέπει να εγκαταλείπει χωρίς να δώσει σκληρή μάχη. Σας εύχομαι ιδιαίτερα να είστε ο εαυτός σας, περήφανοι γι’ αυτό που είστε, και να χαίρεστε, γιατί η ευτυχία είναι το πραγματικό μας πεπρωμένο». Οι ευχές ενός ποιητή δεν θα μπορούσαν να μην είναι φιλοσοφημένες, ανθρώπινες, διαχρονικές. Έτσι ευχήθηκε ο Jacques Brel μέσω ραδιοφώνου την 1η Ιανουαρίου 1968, αλλά όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είχαν ειπωθεί χτες ή σε κάποιο μακρινό μέλλον…

Ο Jacques Romain Georges Brel (1929-1978) είναι ο «πατέρας» του μεταπολεμικού σανσόν, η φωνή της αμφισβήτησης της κοινωνίας, αλλά και του έρωτα. Γεννιέται στο Βέλγιο, μα σύντομα οι Γάλλοι τον θεωρούν «δικό τους». Γράφει τραγούδια από 20 ετών. Έχει αισθαντική φωνή και σχεδόν πάντα ένα τσιγάρο κρέμεται ανάμεσα στα χείλη του. Οι στίχοι του ακροβατούν ανάμεσα στη σάτιρα και στο δράμα. Καμία κοινωνική και ηθική αξία δεν περνά από τα κομμάτια του χωρίς να αμφισβητηθεί (χαρακτηριστικά τέτοια τραγούδια είναι τα «Les Bourgeois» και «Les Flamandes»). Το λυρικό ύφος που υιοθετεί τη δεκαετία του ’50 του αποδίδει το παρωνύμιο «Ηγούμενος» (Abbé Brel). Είναι από τους πρώτους ερμηνευτές που χρησιμοποιούν θεατρικά στοιχεία στις εμφανίσεις τους. Η μουσική του επιδρά σε σημαντικούς δημιουργούς, όπως ο Leonard Cohen, o Scott Walker, ο

Frank Sinatra και o David Bowie (ο οποίος έχει διασκευάσει μάλιστα και το «In the Port of Amsterdam»). Αρκετά τραγούδια του μεταφράζονται στα αγγλικά και σπάνε τα σύνορα, κάνοντας το όνομά του διεθνές. Ανάμεσά τους και το περίφημο «Ne me quitte pas» (Μη με αφήνεις), υπό τον αγγλικό τίτλο «If You Go Away».

Το τραγούδι που ο Brel ηχογράφησε στις 11 Απριλίου του 1959 περιγράφει την απελπισία του καλλιτέχνη για την εγκατάλειψή του από την αγαπημένη του «Zizou» (Suzanne Gabriello), αν και, σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται περισσότερο για μια μομφή στη δειλία των αντρών παρά για ερωτικό τραγούδι, καθώς ο ίδιος δεν αναγνώρισε το παιδί της Gabriello και την οδήγησε σε έκτρωση και χωρισμό. Οι εξηγήσεις του δεν φαίνεται να επηρέασαν στο παραμικρό τη δημοφιλία του κομματιού, καθώς μέχρι σήμερα άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ερωτεύονται και ξανασμίγουν υπό τους ήχους του.

Listen to mancoderadio.com