του Χρήστου Ζαμπούνη

Έχουν παρέλθει πενήντα δύο χρόνια από την εξαφάνιση του Τζιμ Τόμσον στη ζούγκλα της Μαλαισίας και το μυστήριο παραμένει. Όσοι έχουν επισκεφτεί στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης το μουσείο που φέρει το όνομά του σίγουρα θα έχουν ακούσει για τον Αμερικανό πράκτορα της OSS, όπως ονομάζονταν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ πριν βαπτισθούν CIA. Βιβλία επί βιβλίων και ντοκιμαντέρ επί ντοκιμαντέρ έχουν ασχοληθεί τον τελευταίο μισό αιώνα με το θέμα, χωρίς ευκρινές αποτέλεσμα. Η ιστορία έχει ως εξής: Τον Μάρτιο του 1967 ο Τόμσον μεταβαίνει σε μια έπαυλη στο Cameron Highlands στη Μαλαισία, αποδεχόμενος την πρόσκληση φίλων. Εκείνη τη χρονική στιγμή θεωρείται στην Ταϊλάνδη ως ο Βασιλιάς του Μεταξιού, αφού κατάφερε μέσα από την εταιρεία του, την «Thai Silk Company», όχι μόνον να ανασυστήσει την παραπαίουσα βιομηχανία της χώρας που τον φιλοξενεί, αλλά να γίνει ο Νο 1 παραγωγός μεταξωτών ειδών υψηλής ποιότητος στην ευρύτερη Νοτιοανατολική Ασία.

Το weekend περνά ευχάριστα, αν και οι φίλοι του παρατηρούν ότι, μετά την κυριακάτικη λειτουργία, ο Τζιμ δεν είναι ο εαυτός του, εμφανίζοντας σημάδια ανησυχίας και άγχους. Την έκτη απογευματινή της ίδιας ημέρας, πριν από το δείπνο, τον βλέπουν να απομακρύνεται από το σπίτι. Όλοι φαντάζονται ότι πηγαίνει για έναν περίπατο.

Δεν θα τον ξαναδούν. Τριακόσιοι είκοσι πέντε αστυνομικοί, επί εβδομάδες, θα κάνουν φύλλο και φτερό την περιοχή, χωρίς να βρουν κανένα ίχνος. Οι πιο αθώες εικασίες, ότι τον έφαγε μια τίγρις ή τον έπνιξε ένας πύθων, ή ακόμη ότι τον απήγαγε η Ταϊλανδή ερωμένη του, αντικαθίστανται γρήγορα από πιο υποψιασμένες υποθέσεις. Μήπως η «Thai Silk Company» ήταν απλώς ένα προκάλυμμα στις δραστηριότητές του ως κατασκόπου; Μήπως είχε μπλέξει και σε άλλες δουλειές, όπως το άκρως προσοδοφόρο λαθρεμπόριο οπίου, και έπεσε θύμα ξεκαθαρίσματος λογαριασμών; Μήπως, τέλος, για να αποφύγει την αναμενόμενη δολοφονία, επέλεξε την οικειοθελή εξαφάνιση;

Όποια εκδοχή και αν διαλέξει κανείς, το βέβαιον είναι ότι, δρασκελίζοντας τη θύρα του «Jim Thompson House» στην Μπανγκόκ και αντικρίζοντας τα υψηλής καλαισθησίας έργα τέχνης, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τον εκλεκτικισμό και το καλό γούστο του μεταστάντος. Ένα ίδρυμα διαχειρίζεται σήμερα το brand και το μουσείο, που αποτελεί μείζον αξιοθέατο της Μπανγκόκ.