The Clarkson Review

Aston Martin DB5

Μακάρι αυτό το όχημα να είχε και πολυβόλα

Πέρασα μια φάση που ήθελα μια BMW 3.0 CSL ή ένα παλιό Mini Cooper. Αλλά συχνά μου αποσπά την προσοχή η ιδέα μιας Lancia Fulvia ή ακόμη και μιας Montecarlo ή μιας Triumph TR6 ή ενός Big Healey, του Austin-Healey 3000. Αυτό που πραγματικά θέλω, φυσικά, είναι μια Eagle Jaguar E-type, μόνο που λατρεύω τις Alfa Romeo κι έτσι, είναι καλύτερα να διαλέξω 6C ή μια 1963 Giulia Spider ή μια Montreal. Βασικά, αυτό θα ήθελα περισσότερο από όλα. Ναι. Σίγουρα. Εκτός κι αν βγει η σωστή BMW 3.0 CSL.

Υποθέτω ότι όλοι το κάνουμε αυτό. Έχουμε μεγάλα όνειρα σχετικά με το ποιο από τα 8 δισεκατομμύρια κλασικά αμάξια εκεί έξω θα θέλαμε να έχουμε. Συνήθως είναι αδύνατο. Όμως, με ένα παράξενο τρόπο ο αριθμός των αυτοκινήτων από πρόσφατα έτη που θα ήθελα να αγοράσω είναι… Να το υπολογίσω… Περιμένετε… Τέσσερα. Μια Bentley Flying Spur, μια Alfa Romeo 4C, τη  νέα Alfa Romeo Giulia GTAm και ξέχασα το τέταρτο.

Αναρωτιέμαι αν υπήρξε κάποια περίοδος στη ζωή μου που επιθυμούσα τόσα λίγα μοντέρνα αμάξια. Είναι πολύ καλά αν θέλεις τα παιδιά σου να είναι ασφαλή και να ανθούν τα γεράνια σου και έχουν όλα άριστη συνδεσιμότητα και απίστευτη αξιοπιστία, αλλά δεν σε κάνουν να θες να πεις: «Εντάξει. Πόσο κοστίζει;»

Υπάρχει η αίσθηση ότι οι μηχανικοί δεν ακολουθούν πλέον την καρδιά τους γιατί είναι πολύ απασχολημένοι με τα διατάγματα κυβερνήσεων που έχουν εμμονή με την Greta Thunberg. Το ίδιο γίνεται και με το στυλ. Τα πτερύγια και οι ανοιχτοί θόλοι και τα φτερά και οι προβολείς έχουν προσαρμοστεί στην οδική ασφάλεια. Και ό,τι άλλο κάνει την καρδιά ενός λάτρη αυτοκινήτων να χτυπάει δυνατά έχει καταδυναστευτεί.

Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει μειωθεί η αγάπη μου για τα αυτοκίνητα. Δεν έχει συμβεί αυτό. Αλλά επειδή δεν με ενθουσιάζει πλέον η καινοτομία και το καινούργιο, έχω στραφεί προς τα ιστορικά βιβλία. Ή προς τα περιοδικά κλασικών αυτοκινήτων, όπως λέγονται. Ορίστε ο μεγάλος κίνδυνος. Αν και είναι ωραία να ξεφυλλίζεις διαφημίσεις αυτοκινήτων που κατασκευάστηκαν πριν αρχίσουν να μας απασχολούν περιβαλλοντικά θέματα και θέματα ασφαλείας, δεν είναι ωραίο να αγοράσεις ένα από αυτά.

Ίσως νομίζετε ότι μια BMW 3.0 CSL την οδηγείς όπως μια  σύγχρονη BMW M8. Δεν ισχύει αυτό. Λειτουργεί όπως η χορτοκοπτική μηχανή. Αν αυξήσεις την ταχύτητα, είναι δύσκολο να επιβραδύνει ξανά. Μόλις φτάσεις στη στροφή, θα δεις ότι σε προσπερνούν τα δικά σου πίσω φώτα.

Ο έλεγχος της πρόσφυσης σε αυτές τις ελαφριές BMW coupé επιτυγχάνεται τοποθετώντας δύο  σάκους τσιμέντου στο πορτμπαγκάζ. Δεν υπήρχαν καθόλου ηλεκτρικά βοηθητικά συστήματα. Βασικά, δεν υπήρχε τίποτα ηλεκτρονικό πέρα από τον αναπτήρα για τα τσιγάρα. Δεν μπορούσες να μετακινήσεις τα καθίσματα μηχανοκίνητα. Δεν μετακινούνταν καθόλου οι πλάτες των καθισμάτων.

Θα ήθελες να έχεις ένα κλασικό αμάξι και θα ήθελες να φτάσεις σε ένα ξενοδοχείο με αυτό. Αλλά δεν θα ήθελες να το οδηγείς. Τι θα γινόταν, όμως, αν μπορούσες να αγοράσεις ένα κλασικό αμάξι που φτιάχτηκε χθες το πρωί; Δελεαστικό;

Αυτό με φέρνει στην Aston Martin DB5 που βγήκε από τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου Aston στο Newport Pagnell. Μόνο που τα 25 αυτοκίνητα δεν είναι standard DB5. Είναι αντίγραφα του αυτοκινήτου που ο Sean Connery οδηγούσε στην ταινία Goldfinger και κοστίζουν 3,3 εκατομμύρια λίρες το καθένα.

Σχεδιασμένο με τη βοήθεια του Chris Corbould, επόπτη των ειδικών εφέ στην ταινία 007, έχουν προσαρμοστεί σε αυτό δύο πολυβόλα όπλα που ξεχωρίζουν από τα μπροστινά φτερά, δυνατά έμβολα, περιστρεφόμενες πινακίδες, αλεξίσφαιρο τζάμι που ανυψώνεται από πίσω και ένα σύστημα που ρίχνει πίσω ολισθηρό λάδι. Και ναι, υπάρχει κι ένα προαιρετικό αποσπώμενο πάνελ οροφής και ένα μικρό κόκκινο κουμπί κάτω από ένα μοχλό με περιστρεφόμενο καπάκι. Αν και μου είπαν ότι το κάθισμα των επιβατών δεν εκτοξεύεται πραγματικά όταν το πατάς.

Η Aston Martin το έχει ξανακάνει αυτό. Με τα οικονομικά της εταιρίας σε επισφαλή κατάσταση, τα αφεντικά αποφάσισαν πως αντί να ξοδέψουν χρήματα που δεν έχουν για νέο μοντέλο, θα ξαναέφτιαχναν απλώς ένα παλιό. Έτσι, έβγαλαν τα αρχικά σχέδια για το DB4 GT κι έπιασαν δουλειά.

Η ιδέα είναι υπέροχη. Έχουμε ένα κλασικό όχημα. Ένα πραγματικό όχημα που φτιάχτηκε από την ίδια την εταιρία, χρησιμοποιώντας τα αρχικά εργαλεία. Αλλά κανένα από τα εξαρτήματα δεν έχει χαλάσει από τη φθορά του χρόνου. Κάποια εξαρτήματα, όπως τα φρένα και η μηχανή, έχουν εκμοντερνιστεί λίγο. Επιπλέον, με κόστος 1,5 εκατομμύριο λίρες είναι κατά 1 εκατομμύριο λίρες πιο οικονομικό από την εκδοχή του ίδιου αυτοκινήτου που κατασκευάστηκε πριν 60 χρόνια.

Οδήγησα το τελικό προϊόν στη Γαλλία και στην Ισπανία για ένα επεισόδιο από The Grand Tour πριν μερικά χρόνια και στο Pau Street Circuit και αργότερα, σε έναν ωραίο δρόμο στα Πυρηναία και ήταν υπέροχα. Ανταποκρίθηκε ωραία στην έντονη βία. Το δέος το αφύπνισε και όταν ήταν πλήρως αφυπνισμένο, χόρευε.

Αλλά ήταν πάντα επιθετικό όπως ένας έφηβος. Ακόμη θυμάμαι τους θορύβους που έκανε το κιβώτιο ταχυτήτων όταν πήγα να αλλάξω ταχύτητα. Ακόμη θυμάμαι πόση ζέστη έκανε στη θέση του οδηγού χωρίς κλιματισμό και ότι δεν μπορούσα να ανοίξω ούτε τα παράθυρα. Θυμάμαι τα τριξίματα και τους βρυχηθμούς. Θυμάμαι να πηγαίνω στα Πυρηναία μέσα σε αιθαλομίχλη και να σκέφτομαι: «Ναι. Νιώθω πολύ άθλια».

Όλα αυτά τα θυμήθηκα όταν η Aston Martin μου έστειλε μια DB5. Υπέθεσα ότι θα ήταν η νέα συνέχεια του Goldfinger, αλλά ήταν μια πρώιμη εκδοχή από τις αρχές του ’60 χωρίς πολυβόλα. Πήγα σε μια παμπ με αυτή και ήταν πανέμορφη παρκαρισμένη εκεί έξω. Καθόμουν εκεί και σκεφτόμουν ότι έπρεπε να αγοράσω ένα τέτοιο όχημα αντί για μια 3.0 CSL.

Αλλά πηγαίνοντας προς το σπίτι; Θεέ μου! Η  DB5 δεν είχε καν καλή πρόσφυση το ’60 και ο χρόνος δεν έχει βελτιώσει την κατάσταση. Δεν πηγαίνει γρήγορα κι αυτό είναι πρόβλημα γιατί κάθε οδηγός κάθεται στον προφυλακτήρα και τραβάει βίντεο με το ένα χέρι ενώ πετάει σκουπίδια από το παράθυρο με το άλλο χέρι.

The Clarksometer Aston Martin DB5 (1963-5)

Κινητήρας

3995cc, 6 κυλινδρος, βενζίνη

Ισχύς

282bhp στις 5500rpm

Ροπή

280 lb ft στις 4500rpm

Επιτάχυνση

0-100Km/h: 7.1’’

Τελική

228 km/h

Καύσιμο / CO2

Μη διαθέσιμο

Βάρος

1,468 kg

Τιμή

4.175 λίρες τότε

Ημερομηνία κυκλοφορίας

Μάιος 1963

Jeremy’s rating

★★★☆☆