Γεννήθηκε στη Γαλλική Αλγερία το 1913 και στα 43 του χρόνια βραβεύτηκε με Νόμπελ. Ήταν φιλόσοφος, λογοτέχνης, δοκιμιογράφος. Χάρη στο τρένο της σκέψης του, σχηματίστηκε ολοκληρωμένα η φιλοσοφία του παραλόγου, χαρακτηρίζεται ως υπαρξιστής και ήταν συνεπής αντίμαχος του μηδενισμού.

Αυτά είναι στοιχεία του Camus που θα βρεις μ’ ένα γρήγορο google search. Αυτό που δεν θα βρεις απλά και στρογγυλεμένα είναι το γιατί ο Albert Camus σε αφορά προσωπικά.

Ο Albert Camus είναι το “όπλο” που μπορείς να έχεις στο τσεπάκι για να νικήσεις κάθε μικρό, μεγάλο και το μέγιστο πρόβλημα.

Ας ξεκινήσουμε με το μέγιστο, “ποιο είναι το νόημα της ζωής”. Σ’ αυτό το ζήτημα, ο Camus, ως οπαδός του Ελληνικού πνεύματος, έκανε μια έξοχη σύγκριση με τον μύθο Σίσυφου: Τον ήρωα της μυθολογίας που καταδικάστηκε από τους θεούς ν’ ανεβάζει πάντα μια πέτρα στο βουνό ενώ αυτή πάντα θα κυλάει πίσω στους πρόποδες.

Όπως ο αγώνας του Σίσυφου προς την κορυφή έτσι κι ο δικός μας είναι παράλογος. Μοιάζει να προσπαθούμε μάταια για μια ζωή της οποίας το τέλος είναι από την αρχή προδιαγεγραμμένο.
Κι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, είναι:

Αν το παιχνίδι είναι ήδη στημένο, εμείς πώς θα νικήσουμε;

Ο άνθρωπος που έχει τη δύναμη να δεχτεί την αλήθεια, είναι κύριος του εαυτού του.

Ο Σίσυφος ήξερε πως η πέτρα πάντα θα κυλάει πίσω. Το δέχτηκε και ήταν πια δικιά του η επιλογή να πάρει το δρόμο προς την κορυφή, περιφρονώντας έτσι την τιμωρία που του επέβαλλαν οι θεοί.

“Δεν υπάρχει μοίρα που να μην νικιέται με την περιφρόνηση”

Έτσι, κι ο άνθρωπος που δεν προτιμά την βολική ψευδαίσθηση -σε οτιδήποτε μικρό ή μεγάλο τον απασχολεί- αλλά τολμά να δεχτεί την αλήθεια, βρίσκεται στην κυρίαρχη θέση να έχει επιλογές. Να ορίζει ο ίδιος τη ζωή του, τον σκοπό του, την ευτυχία του. Να είναι πάντα νικητής.

Συνήθως όταν γράφω για κάποιον ποιητή ή συγγραφέα, κλείνω με κάποιες προτάσεις έργων του για να διαβάσεις. Στην περίπτωση του Albert Camus, δεν θα το κάνω. Οτιδήποτε βρεθεί στα χέρια σου αξίζει το ίδιο με το επόμενο και το επόμενο. Μπορώ να σου πω, όμως, πως το πρώτο βιβλίο του που διάβασα ήταν “Η Πτώση”.