Οι Arctic Monkeys κυκλοφόρησαν το νέο τους LP και… Θύμωσαν τα rock αγόρια γιατί ο δίσκος δεν ήταν “hard enough” και στεναχωρήθηκαν τα hip κορίτσια γιατί ο Alex έχασε το rockabilly “κακό” ύφος του.
Get real!
Το Tranquility Base Hotel & Casino είναι ένα αριστούργημα.

Αν είσαι εδώ για το μουσικό εκτόπισμα των Arctic Monkeys, γι’ αυτό το αυθεντικό ταλέντο τους που χτίζει και μετατοπίζει το στυλ τους από ήχο σε ήχο για να ταυτιστεί κάθε φορά με το τώρα, τότε θ’ αγαπήσεις το Tranquility Base Hotel & Casino.
Αν, από την άλλη, ήσουν τόσα χρόνια fan της μπάντας από το Sheffield γιατί καθρέφτιζαν την εφηβική σου οργή πολύ ανώτερα και πολύ πιο στυλιζαρισμένα απ’ όλες τις υπόλοιπες μπάντες, ασ’ το. Μείνε στο Teddy Picker, πίσω στο 2007.

Σκέψου, όμως, πως μας γνώρισαν κάπου εκεί.
Σ’ ένα δωμάτιο που έγινε studio, σχεδόν αμούστακα αγόρια, “έπαιζαν πόλεμο” με τις χορδές και τα τύμπανα για να βγάλουν τον δυνατό, σκληρό ήχο κι εκεί μέσα κατάφερναν να χωρέσουν τον ξεχωριστό -από τότε- ποιητικό οίστρο του Alex. Είδαμε σταυροδρόμια, αστραπές, kung-fu μάχες πάνω σε skateboards και μέσα σε Μεξικάνικες coca-cola.
Μάθαμε για την Arabella. Μάθαμε για την κοπέλα που το φιλί της είναι καλύτερο κι από λεμονάδα και γι’ αυτήν που φοράει τις κάλτσες ως τα γόνατα.
Στο Tranquility Base Hotel & Casino, όμως, μαθαίνουμε για τους ίδιους.

Ναι, ο νέος δίσκος των Arctic Monkeys είναι αυτοβιογραφικός. Μέσα από το street, σουρεαλιστικό poetry του Turner, βλέπουμε τον ίδιο απέναντι στον εαυτό του.
Το αγόρι ωρίμασε.
Το αγόρι γιορτάζει την σκοτεινή του πλευρά με κάτι από την αισθητική του noir αλλά και με νοσταλγία για την Ευρωπαϊκή κουλτούρα των 70s. Ο ίδιος, άλλωσε, είπε πως έμπνευση γι’ αυτόν τον δίσκο ήταν κι ο πατέρας του που τον θυμάται μικρός να παίζει jazz στο πιάνο που είχαν σπίτι.

Tranquility Base Hotel & Casino
Ένας συμπαγής conceptual δίσκος -που θέλει να είναι ιπτάμενος- μας πάει κάπου στο outter space για να χαλαρώσουμε λίγο στο ξενοδοχείο που φέρει το όνομα Tranquility Base.
Εκεί θα δεχτούμε ένα “Star Treatment” σε μια καθαρά 70s κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, παιγμένη βασικά στο πιάνο και πάνω σ’ ένα funk-like μπάσο αλλά και με αναμενόμενα/ αναπάντεχα twists στα drums από τον πολύ αγαπημένο μου Matt Helders.
Κι όπως χαλαρώνουμε μ’ ένα Martini στο χέρι, βρίσκουμε τον Alex πάνω στα πλήκτρα και σε up-beat jazz mood να μιλάει στον εαυτό του, βλέποντας τα όλα from “One Point Perspective”.
Μετανιώνει για έρωτες του παρελθόντος που αντανακλάει πάνω σε “American Sports” κι εμείς βρισκόμαστε να ζητάμε πληροφορίες από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου. Το μπάσο και τα τύμπανα γίνονται η ραχοκοκαλιά των τραγουδιών ενώ τα synths κι η κιθάρα συνθέτουν μια ατμόσφαιρα που θυμίζει Côte d’Azur στα χρόνια του Alain Delon και της Jane Birkin.
Ένα ηλεκτρικό ρεύμα μας διαπερνάει στο “Golden Trunks” για να μας πάει στο πρώτο music video του άλμπουμ. “Four Out Of Five”.
Εδώ, εξηγούνται όλα.

Και μετά από 11 τραγούδια, έχουμε περιηγηθεί στο Tranquility Base Hotel & Casino, στο “μέρος” που ο Alex Turner πάει για να βρεθεί με τον εαυτό του και πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια, μας προσκαλεί μέσα .
Το φινάλε του δίσκου μας δίνει την πιο τρυφερή easy-breezy μπαλάντα, “The UltraCheese” κι έτσι, η γεύση που μας αφήνει το real-deal “χάρηκα πολύ για τη γνωριμία” με τον Turner είναι κάτι από milkshake βγαλμένο από το diner κάποιου παραθαλάσσιου επαρχιακού δρόμου.
Κι έτσι μπλέκεται η αλήθεια με την φαντασία σ’ ένα αναπαυτικό vintage rock σκηνικό με έδρα τα 70s.

Τους είδαμε live στο Rockwave Festival, την Παρασκευή 6 Ιουλίου και η εμπειρία ήταν…exceptional!