Δεν θέλω να σχολιάσω την υποβάθμιση μας την οικονομική που έχει υπέρ αναλυθεί από ειδικούς και την ζούμε καθημερινά όλοι.

Θέλω να σχολιάσω όμως την προκλητική έλλειψη αγωγής και αισθητικής των κυβερνώντων μας.

Η Ελλάδα ήταν ανέκαθεν μια χώρα με έντονη αίσθηση υπερηφάνειας.

Ένας λαός που τιμούσε σύμβολα και αξίες.

Στον Εθνικό μας ύμνο είχαμε μάθει να στεκόμαστε ακίνητοι .

Τιμώντας την ιστορία μας.

Σε επισήμους καλεσμένους να τους ακούμε με τη δέουσα προσοχή και να απευθυνόμαστε σε αυτούς με τον πρέποντα σεβασμό.

Στην παγκόσμια πολιτισμένη δημοκρατική κοινότητα το επίσημο ένδυμα σε επίπεδο αρχηγών κρατών είναι συγκεκριμένο.

Είμαστε όλοι άφωνοι και αμήχανα απογοητευμένοι με την παρουσία αυτών που μας εκπροσωπούν διεθνώς.

Αστειευόμενος θα έλεγα πάλι καλά που δεν ντύθηκε τσολιάς κάποιος υπουργός ευτραφής

προσβάλλοντας το πιο ένδοξο κομμάτι του στρατού μας τους Ευζώνους.

Ντροπή, αυτός ο ξεπεσμός αγωγής και αισθητικής

Το μεγαλύτερο κακό που πράττει αυτός ο θίασος είναι ότι ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες.

Η άξεστη και αμόρφωτη αλητεία θεωρείται δημαγωγικά μαγκιά.

Η διεθνής λέξη Toast που λέγεται παντού για πρόποση από κάποιον ακούστηκε σαν κάλεσμα για ζαμπόν-τυρί.

Συμπεριφορά χωρίς αγωγή σχολικού δεκαπενταμελούς εκπροσωπεί την χώρα μας μιλώντας στον ενικό στους θεσμούς.

Η Ελλάδα ζει την χειρότερη περίοδο αυτοεκτίμησης.

Ντροπή.

Θαλής Πιτούλης