Bon anniversaire monsieur Alain Delon

της Κέλλυς Σταυροπούλου

Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία «Purple Noon» του René Clément στην οποία ο Tom Ripley συλλογίζεται την επικείμενη δολοφονία που πρόκειται να διαπράξει. Το κοντινό πλάνο στο πρόσωπό του γεμίζει από τα πιο γκρι μάτια που έχουμε δει ποτέ στη ζωή μας. Παγωμένα αλλά πανέμορφα, άδεια και ταυτόχρονα γοητευτικά. Είναι τα μάτια του 25χρονου Alain Delon, που κάνει το ντεμπούτο του ως ηθοποιός υποδυόμενος τον κεντρικό ρόλο στην κινηματογραφική προσαρμογή του μυθιστορήματος «Ο ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ». Δεν χρειάστηκε άλλη προσπάθεια για να γίνει ο Alain Delon τεράστιος σταρ.

Του πήρε ένα φιλμ για να θεωρηθεί η αρσενική Brigitte Bardot και να καθιερωθεί αυτόματα ως ο πιο γοητευτικός άντρας στην ιστορία του σινεμά. Σαν να ήταν κενή η θέση και να περίμενε εκείνον για να καθίσει και να μη σηκωθεί ξανά για τις επόμενες δεκαετίες. Η μια κλασική με το καλημέρα ταινία διαδέχτηκε την άλλη. Μετά το «Purple Noon» ήρθε το «Rocco and his Brothers», το «Leopardin», το «Samourai» και βέβαια το «La Piscine». Συνολικά πρωταγωνίστησε σε 90 ταινίες. Καθεμία από αυτές σηματοδοτούσε ένα ακόμα βήμα του προς την κινηματογραφική αιωνιότητα.

Νωχελικός, αμέριμνος, απόμακρος, σοφιστικέ, σνομπ, πάντα με μια comme il faut αυθάδεια και βέβαια με αυτή την αδιανόητη ομορφιά έγινε παγκόσμιο είδωλο. Από τα ’60s μέχρι τα ’80s κυκλοφόρησε με όλες τις όμορφες γυναίκες της εποχής, από τη Mireille Dark μέχρι τη Romy Schneider. Επικράτησε στο γαλλικό box office τόσο ώστε να θεωρείται μέχρι σήμερα ως ο πιο ακριβοπληρωμένος Γάλλος ηθοποιός. Μέσα στα προηγούμενα χρόνια τού απονεμήθηκε το βραβείο César και το Legion of Honour, οι σημαντικότερες διακρίσεις στη Γαλλία, και μαζί με τον Charles de Gaule θεωρούνται οι πιο διάσημοι Γάλλοι στον κόσμο. Αν πρέπει να ευχαριστούμε κάποιον για τη γνωριμία μας μαζί του, γιατί όλοι τον ξέρουμε, αυτός είναι ο σκηνοθέτης Yves Allégret (1905-1987). Ήταν φίλοι όταν του ζήτησε να συμμετάσχει στην ταινία «Send a Woman when the Devil Fails». Ο Delon αμφιταλαντεύτηκε γιατί δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Δεν ήξερε πώς να προσποιηθεί ότι είναι ηθοποιός. Τότε ο Allégret του είπε: «Μίλα όπως μιλάς σ’ εμένα. Κοίταζε όπως κοιτάζεις εμένα. Άκου όπως ακούς εμένα. Μην υποδύεσαι, ζήσε». Και εγένετο ο Delon.

Στην αρχή ήταν ο protégé των μεγάλων σκηνοθετών: του Visconti, του Antonioni, του Deray. Λίγο μετά έγινε το είδωλό τους. «Στάθηκα τρομακτικά τυχερός στη ζωή μου. Έχω υπάρξει ευτυχισμένος σε όλη της τη διάρκεια. Έκανα ταινίες με τους καλύτερους. Έκανα ό,τι ήθελα, με όποιον ήθελα, όταν το ήθελα. Μια ζωή σαν αυτή που έζησα δεν έρχεται δεύτερη φορά, οπότε δεν με νοιάζει καθόλου τώρα που φτάνω στο τέλος», ομολογεί σήμερα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκφράσεις νοσταλγία για τα περασμένα.

Ας πούμε ότι ο Alain Delon έχει μια δυναμική και σνομπ προσέγγιση όταν αναπολεί: «Πρέπει να υπήρξα πάρα, μα πάρα πολύ όμορφος! Οι γυναίκες είχαν εμμονή μαζί μου απ’ όταν ήμουν 18 και μέχρι τα 50 μου», λέει σήμερα και δεν ξεχνά να συμπληρώσει ότι και οι άντρες τον ποθούσαν εξίσου. Η αδυναμία του για τις γυναίκες, μέσα στις περιγραφές του, έχει σημείο ενσυνείδητης αφετηρίας. Αφηγείται χαμογελώντας τη μέρα που ένας φίλος του μεγαλύτερος σε ηλικία τον πήγε πρώτη φορά στο Saint-Germain- des-Prés για να τον συστήσει στις σοφιστικέ παρέες του. Ήταν περίπου 18 χρονών: «Περπατούσα μπροστά από το Café de Flore και όλοι με κοιτούσαν. Τότε οι γυναίκες έγιναν το βασικό κίνητρο της ζωής μου. Δεν άλλαξε ποτέ αυτό. Εκείνες ήταν που με ενέπνευσαν και που με έσπρωχναν να φαίνομαι πιο όμορφος και να είμαι πιο δυνατός. Ό,τι έκανα το έκανα για να βλέπω την αναγνώριση μέσα στα μάτια τους. Τους οφείλω τα πάντα».

Σήμερα δεν βλέπει πια ταινίες. Οι σύγχρονες δεν του αρέσουν και οι κλασικές τον στενοχωρούν γιατί οι περισσότεροι συνάδελφοί του έχουν φύγει. Μπαίνει στη διαδικασία να σκέφτεται ποιοι έφυγαν και ποιοι είναι ακόμη εδώ, και ο απολογισμός τον στενοχωρεί. «Μου είναι αδύνατον να δω το La Piscine. Τρεις άνθρωποι που αγαπούσα έχουν φύγει ανεπιστρεπτί και αυτή η ταινία μού το θυμίζει επώδυνα. Ξέρω το σενάριο απέξω. Μπορώ να λέω τα λόγια μέχρι τη σκηνή που θα ακούσω τη Romy να μου λέει και πάλι “I love you”. Η Romy, η αγάπη της ζωής μου, έχει πεθάνει εδώ και 35 χρόνια. Δεν μπορώ να το πιστέψω», εξομολογείται ο Delon.

Μπορεί να μην επισημοποίησε ποτέ την πενταετή σχέση του με τη Γερμανίδα καλλονή και να έκανε παιδιά με δύο άλλες γυναίκες, αλλά οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κρατήσει ανεξίτηλη στη μνήμη μας την εικόνα των δύο εραστών, που τότε τους αποκαλούσαν «les fiancés de l’ Europe». Μάλιστα ο Visconti έλεγε ότι ο Alain Delon και η Romy Schneider έμοιαζαν γιατί και οι δύο είχαν ανάμεσα στα φρύδια τους ένα V. Περιέγραφε χαρακτηριστικά ότι σχηματιζόταν όταν θύμωναν, όταν φοβούνταν ή όταν αγχώνονταν. Το ονόμαζε μάλιστα το V του Rembrandt γιατί ο ζωγράφος συνήθιζε να σχεδιάζει το ίδιο V στο μέτωπο των προσώπων στα πορτρέτα του.

Σήμερα ο Alain Delon γίνεται 86 ετών και η αλήθεια είναι ότι πια δεν θυμίζει και πολύ τον Delon που έχουμε στο μυαλό μας. Ο χρόνος είναι αδέκαστος. Όμως, και αυτός ο ίδιος δεν του έχει πάρει τη γοητεία. Δεν του έχει πάρει ούτε το V που έλεγε ο Visconti. Σχηματίζεται ανάμεσα στα φρύδια του όταν μιλάει με νοσταλγία για την ένδοξη ζωή που έζησε. Για τη χρυσή εποχή του γαλλικού σινεμά που ξεκινάει και σταματάει σε δύο λέξεις: Alain Delon.

Photo by Clive Arrowsmith