Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, το «Mancode» έκανε αφιέρωμα σ’ έναν από τους πιο ευειδείς Έλληνες του 20ού αιώνος, τον Φοίβο Ραζή. Ο τίτλος του άρθρου ήταν ευκρινής δεν είχαν την ευκαιρία να το αναγνώσουν ας μου επιτραπεί να αναφέρω μόνον μία πληροφορία από την πολυθρύλητη ζωή του. Όταν εργαζόταν στις Δημόσιες Σχέσεις της Banque Rotschild και εγκαταβίωνε μεταξύ Παρισίων, Μόντε Κάρλο, Ρώμης, Σαιν Μόριτζ, Γκστάαντ και Σαιν Τροπέ, ένας παραγωγός του Χόλλυγουντ του πρότεινε να πρωταγωνιστήσει σε μία ταινία του. Για τους δικούς του λόγους ο Ραζής ηρνήθη. Την θέση του πήρε ο Ουώρρεν Μπήτυ. Η ελαφρώς παρελθοντολογική εισαγωγή έχει μελλοντολογική κατάληξη. Χθες, ήλθε στο γραφείο μου, η εγγονή του Στέφη Βασιλοπούλου. Η Stephanie, όπως είναι το βαπτιστικό της, αφού η γιαγιά της είναι Γαλλίδα, το mannequin της Chanel, Danielle Lauder, ήθελε να μου μιλήσει για μία startup που ίδρυσε, την «book panda». Για λίγα δευτερόλεπτα ενθουσιάσθην, διότι τα βιβλία είναι η αγάπη μου, αλλά –φευ! – το «book» στην εν λόγω περίπτωση σήμαινε κράτηση, και πιο συγκεκριμένα στην προστακτική, «κρατείστε». Το «panda» φρονώ ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επεξήγηση.

Όταν μπόρεσα να συγκεντρωθώ σε κάτι πέραν του ανεξίτηλου χαμόγελού της, απόδειξις ότι η κληρονομικότης ενίοτε επικρατεί ολοσχερώς, έμαθα ότι η ιδέα τής προέκυψε όταν έψαξε στο διαδίκτυο για να παρακολουθήσει ένα μάθημα γιόγκα. Η πανσπερμία πληροφοριών την αποπροσανατόλισε τόσο, ώστε να αποφασίσει να δημιουργήσει μία πλατφόρμα όπου κάποιος θα μπορούσε να «κλείσει» μία δραστηριότητα με έναν απλό τρόπο. Επειδή το κείμενο δεν είναι διαφημιστικό, θα σταματήσω εδώ με το σλόγκαν μίας διαφημίσεως που μου είχε κάνει εντύπωση όταν ζούσα στην Γαλλία. Έλεγε: «C’ est déjà demain», «Ευρισκώμεθα ήδη στο αύριο».