Η Chevy του ’57 ιδιοκτησίας Jose Obdilio Duran, έχει τρύπες στο δάπεδό της, το παράθυρο του συνοδηγού δεν μπορεί να ανοίξει και τα εσωτερικά πάνελ στις πόρτες απουσιάζουν εδώ και χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, ο 71χρονος συνταξιούχος θέλει να θέσει την Αμερικάνικη αντίκα σε πλήρη λειτουργία. Μια από τις πρώτες εικόνες που παρατηρούν όλοι όταν καταφθάνουν στην Κούβα είναι τα vintage, προεπαναστατικά αυτοκίνητα, όμως το να τα βλέπεις σε τέτοια αφθονία είναι σαν να βιώνεις μια σκηνή από το βιβλίο «Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα» του Graham Greene. Στην ακμή της πριν από την επανάσταση, η Κούβα ήταν ένας τεράστιος εισαγωγέας Aμερικανικών αυτοκινήτων αλλά όλα αυτά έλαβαν τέλος όταν το εμπάργκο των ΗΠΑ έπληξε την χώρα και δεν επέτρεπε να εισαχθεί τίποτα εξ Αμερικής στο νησί, συμπεριλαμβανομένων των ανταλλακτικών για την επισκευή και τη συντήρηση των αυτοκινήτων. Στην πρωτεύουσα, πολλοί άνθρωποι πρέπει να πηγαίνουν στην εργασία τους με ωτοστόπ το πρωί. Όσοι είναι πρόθυμοι να αψηφήσουν τις μεγάλες ουρές στις στάσεις λεωφορείων και να υπομείνουν τις αφυκτικές συνθήκες, μπορούν να επιβιβαστούν σε λεωφορεία του πρώην σοβιετικού μπλοκ που εξακολουθούν να αναγράφουν προορισμούς όπως το Ανατολικό Βερολίνο. Η Κούβα χρησιμοποίησε πιστώσεις για να αγοράσει χιλιάδες νέα λεωφορεία από την Κίνα, αλλά χρησιμοποιούνται κυρίως για τη μεταφορά τουριστών και δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν τη ζήτηση. Χιλιάδες Κουβανοί χρησιμοποιούν ήδη ιδιωτικά αυτοκίνητα, είτε κλασσικά είτε σύγχρονα, για να κάνουν διαδρομές στη μαύρη αγορά.

Στο αποστασιοποιημένο μάτι ενός ξένου, η καφέ Chevrolet Bel Air του Duran μοιάζει σαν να μπορεί να διαλυθεί ανά πάσα στιγμή, αλλά ο ίδιος το βλέπει διαφορετικά. Καθώς στέκεται δίπλα σε ένα ογκώδες Oldsmobile του ’53, ο νεαρός Μανόλο Ροντρίγκεζ, ένας από τους περίπου 50 ήδη αδειοδοτημένους οδηγούς ταξί που περιμένουν κάτω από τη σκιά ενός δεντροφυτεμένου δρόμου δίπλα στον μεγαλοπρεπή θόλο του Καπιτωλίου της Κούβας -ένα ελαφρώς ψηλότερο αντίγραφο του Καπιτωλίου των ΗΠΑ στην Ουάσινγκτον- λέει χαμογελώντας: «Δεν μπορεί κάποιος να παραγγείλει Uber στην Αβάνα, αλλά χωρίς αμφιβολία θα βιώσει την πιο επική διαδρομή με ταξί».

Σε ένα νησί που έχει σχεδόν 60.000 Αμερικανικά κλασσικά αυτοκίνητα σε λειτουργική κατάσταση, συναντά κανείς Chevys του 1955 με κορεατικούς κινητήρες ντίζελ 1,8 λίτρων, καθώς και Bel Air με κινητήρα Mercedes. Αδιαμφισβήτητα στην πρωτεύουσα της Κούβας κυκλοφορούν περισσότερες Chevys απ’ ό,τι θα βρεί κανείς στο Street Rod Nationals, και τις χρησιμοποιούν καθημερινά με όποιον τρόπο μπορούν- συνήθως ως ταξί, αλλά και όσοι απασχολούνται σε οικοδομές ή κατασκευές για να μεταφέρουν εμπορεύματα με αυτοσχέδια ρυμουλκούμενα. Αλλά εκεί που τα Tri-Five Chevys είναι τα συνηθέστερα, τους δρόμους της Αβάνας διασχίζουν σιλουέτες όπως Chrysler, Pontiacs, Dodges, Buicks, Oldsmobiles, Studebaker, Fords, Rambler, Plymouth και Mercurys όντας σχεδόν όλες να έχουν κατασκευαστεί μεταξύ 1948-1960.