Οι γάτες επιστρέφουν

της Μαριανίνας Πάτσα

Γάτες παντού. Γάτες μικρές και μεγάλες. Γάτες σοφές, τρελιάρες, απατεώνισσες, ακροβάτισσες, σαγηνευτικές, άτακτες, συναρπαστικές, χαριτωμένες, αισθησιακές, μυστηριώδεις. Γάτες σχεδόν ανθρώπινες, με ψυχές και χαρακτήρες που μας μοιάζουν πολύ.

Το Old Possum’s Book of Practical Cats (Εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γέρο-Πόσουμ), εκδόθηκε το 1939 και αποτελείται από τα “γατικά” ποιήματα που ο T.S. Eliot έγραφε και έστελνε στα βαφτιστήρια του. Το βιβλίο έγινε κλασικό, ενώ το 1982 έγινε και λιμπρέτο για το μιούζικαλ Cats του Andrew Lloyd Webber, το μουσικό φαινόμενο που “έτρεχε” επί δύο δεκαετίες, κατακτώντας τον τίτλο του μακροβιότερου μιούζικαλ στην ιστορία.

Οι γάτες συγκεντρώνονται μία φορά το χρόνο στο ιδιαίτερό τους χορό (Jellicle ball), ώστε να αποφασιστεί ποια από αυτές θα περάσει στην άλλη πλευρά του ουράνιου τόξου (ονόματι Heavyside Layer) και έπειτα θα επιστρέψει, σε μια νέα συναρπαστική γατοζωή.

Στις κινηματογραφικές αίθουσες, καταφτάνει το remake του θρυλικού μιούζικαλ. Οι εύθυμες γάτες επιστρέφουν δια χειρός του Οσκαρικού σκηνοθέτη Tom Hooper (The King’s Speech), με ένα υπέρλαμπρο καστ το οποίο μετατρέπεται σε συμμορία αιλουροειδών. Οι ρόλοι μοιράζονται ανάμεσα σε θρυλικούς χολιγουντιανούς ηθοποιούς, pop stars παγκοσμίου βεληνεκούς και διεθνείς σολίστ μπαλέτου: από την Judi Dench και την Taylor Swift, μέχρι τον Ian McKellen, τον Idris Elba, την Francesca Hayward και την Jennifer Hudson, όλοι φοράνε ουρές και μουστάκια, και πηδάνε στο παράλληλο γατο-σύμπαν.

Η Jennifer Hudson ξαναζωντανεύει το κλασικό hit “Memory” ως Grizabella, ενώ η Judi Dench, έρχεται με ρόλο-έκπληξη, αφού πρωταγωνιστεί όχι ως κάποια θηλυκή γάτα αλλά ως ο πάνσοφος γάτος, Old Deuteronomy, που κρατά κι έναν ρόλο-κλειδί. Ο συγγραφέας του Billy Elliot, Lee Hall, προσαρμόζει το δημοφιλές μιούζικαλ για την οθόνη ενώ ο Andy Blankenbuehler, ο οποίος χορογράφησε την αναβίωση του μιούζικαλ στο Broadway, αναλαμβάνει τις χορογραφίες.

Η κληρονομιά του T.S. Eliot είναι πολύ διαφορετική σε αυτή την πλούσια και παράξενη ταινία. Ενώ οι γάτες στα ποιήματα κατοικούν σε έναν κόσμο ελαφρώς αόριστο, εδώ φαίνεται σαν να υπάρχουν παράλληλα σε έναν κανονικό ανθρώπινο κόσμο, αλλά και σε ένα δικό τους σύμπαν. Το πότε βρίσκονται πού, δεν είναι ξεκάθαρο. Και μάλλον ο ίδιος ο Eliot θα είχε απολαύσει αυτή την ιδιάζουσα εικόνα που θολώνει τα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. Μεταξύ ανθρώπου και γάτας.