της Ελένης Χέλμη-Μαρκεζίνη

Αγαπώ τις παραδόσεις γι’αυτό και τις τηρώ. Αγαπώ κάθε τι παλιό. Παλαιά σπίτια, παλαιά έπιπλα, παλαιά βιβλία και κάθε αντικείμενο, ακόμα και το πιο ευτελές, γιατί κρύβει μέσα του κάποια ιστορία που θέλει να σου πει. Αρκεί και εσύ να θέλεις να την ακούσεις.

Ληξιαρχικά δε θα έλεγα πως ειμαι νέα, όμως, είμαι υπερήφανη που αισθάνομαι νέα. Πιστεύω πως κάθε ηλικία έχει τις χάρες της. Αρκεί να ξέρεις να τις βρεις και να τις ζεις σωστά.

Αγαπώ τα Χριστούγεννα. Κάθε χρόνο όμως το μυαλό μου τρέχει στα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων με το τεράστιο δένδρο να δεσπόζει στο μεγαλο σαλόνι.Το στήναμε κάθε παραμονή κοντά στο τζάκι. Η μαμά ο αδελφός μου και εγώ φροντίζαμε για τον στολισμό, ενώ στο τέλος ο πατέρας μου έστηνε την φάτνη με την Παναγία, τον Ιωσήφ και τον μικρό Χριστό τα γαϊδουράκια τους μάγους και ότι άλλο. Αυτή την συλλογή από πηλό και σε αρκετά μεγάλο μέγεθος την είχε στείλει κάποιος φίλος του πατέρα μου από την Γερμανία μετά τον πόλεμο. Στο τέλος έμπαιναν τα κεράκια. Ο πατέρας μου δεν αγαπούσε τα φωτάκια αλλά αληθινά μικρά κεριά. Όταν λοιπόν τα φώτα έσβηναν τα αναμμένα μικρά κεριά έδιναν το δικό τους φως παρέα με τα ξύλα που κροταλιζαν στο αναμμένο τζάκι. Χριστουγεννιάτικη μουσική συντρόφευε την οικογένεια ενώ ο Βασίλης και εγώ κρεμούσαμε τις κάλτσες για τον Άγιο Βασίλη πριν πάμε για ύπνο.

Σήμερα όμως θα σταθώ σε εκείνα τα Χριστούγεννα των 16 χρόνων του 1964.Λίγες ημέρες πριν είχα λάβει την πρώτη προσωπική μου πρόσκληση ως Δεσποινίς Ελένη Μ….Για να παρευρεθώ στο Χριστουγεννιάτικο reveillon σε παλαιό Αθηναϊκό σπίτι στο Ψυχικό. Στο ίδιο αυτό reveillon θα παρευρίσκετο το νιόπαντρο Βασιλικό ζευγάρι με την βασιλομήτορα Φρειδερίκη και την Πριγκίπισσα Ειρήνη. Η χαρά μου ήταν μεγάλη. Θα μου έραβαν το πρώτο βραδινό μακρύ φουστάνι. Θα αποκτούσα για την περίσταση μια χαριτωμένη λευκή etol. Όσο εγώ ανυπομονούσα για εκείνη τη νύχτα τόσο γκρίνιαζε ο αδελφός μου που έπρεπε να με συνοδεύσει! Πάντα αντίθετος σε τέτοιες εκδηλώσεις.
Η πρόσκληση έγραφε για soupe δηλαδή μετά τις 11 το βράδυ. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά καθώς το αυτοκίνητο πλησίαζε το σπίτι. Φώτα, στολίδια και πολύ αστυνομία. Οι οικοδεσπότες εστέκοντο στην είσοδο μαζί με τα παιδιά τους υποδεχόμενοι τους καλεσμένους. Στο βάθος ακουγόταν ζωντανή ορχήστρα που είχε ήδη αρχίσει να παίζει χορευτική μουσική. Οι πρώτοι καλεσμένοι είχαν ήδη φτάσει. Κυρίες της τότε Αθηναϊκής κοινωνίας ωραία ντυμένες, κομψοί κύριοι με τα smoking να μιλούν δυνατά κρατώντας ένα ποτήρι σαμπάνιας. Τους περισσότερους τους ήξερα, όφειλα και να τους χαιρετήσω. Στο βάθος, νέα κορίτσια και αγόρια λίγο μεγαλύτερα από μένα, μαζευόντουσαν κοντά στον μπουφέ. Άλλοι κουβέντιαζαν άλλοι είχαν αρχίσει ήδη να χορεύουν. Τελευταίοι έφθασαν οι υψηλοί καλεσμένοι. Ένας μικρός κύκλος δημιουργήθηκε γύρω τους ενώ όλοι σιγά σιγά πλησιάζαμε για να τους χαιρετήσουμε. Τα μάτια μου στάθηκαν στη νεαρή και όμορφη βασίλισσα που είχε ήδη αρχίσει να φαίνεται η πρώτη της εγκυμοσύνη. Η βραδιά κύλησε όμορφα. Ήπια την πρώτη μου σαμπάνια, χόρεψα και σιγά σιγά άρχισα να αισθάνομαι πιο άνετα.

Από εκείνη τη βραδιά , έχουν περάσει 60 χρόνια. Έχω πάει σε πολλά reveillons ,λιγότερο ή περισσότερο ωραία σε πολλά μέρη του κόσμου. Κανένα όμως δεν θυμούμαι τόσο ζωντανά όσο εκείνο των 16 μου Χρόνων!!

Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά
Με τους πιο φιλικούς μου χαιρετισμούς
Ε.Χ.Μ