Υπήρξε εποχή κατά την οποία η σχέση άνδρα γυναίκας μυθοποιήθηκε μέσα από εικόνες του σινεμά. Σκηνές από το “Un homme et une femme” μέχρι το “Last tango in Paris”, μαζί με τα αξεπέραστα μουσικά θέματα των ταινιών αυτών, πέρασαν στο συλλογικό ασυνείδητο. Παρακολουθώντας πρόσφατα-πάντα εκτός επικαιρότητας- το “Cold War”, ένοιωσα κάτι από την αύρα εκείνη. Η εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία προδιαθέτει εξ αρχής. Ο σκηνοθέτης Pawel Pawlikowski τοποθετεί το στόρι του στα «πέτρινα χρόνια» της κομμουνιστικής διακυβέρνησης στη μεταπολεμική Πολωνία. Μια σχέση που δοκιμάζεται από γεγονότα ισχυρότερα, τα οποία υπονοούνται με ένα απροσδιόριστο, υπόγειο, απειλητικό ύφος. Ο άνδρας και η γυναίκα σε δύο δρόμους, αναζητούν κατεύθυνση. Στην εποχή της κυριαρχίας των fake news και του έρωτα μέσω των social media, η παλιομοδίτικη-πλήν όμως δυνατή- ματιά του “Cold War” στην ανέφικτη αναζήτηση του ιδανικού έρωτα, αφήνει μια περίεργη αίσθηση. Οι ερμηνείες των Joanna Kulig και Tomasz Kot δίνουν με την «ήρεμη έντασή» τους, το προσωπικό αποτύπωμά τους σε ασπρόμαυρα κάδρα, ιδίως εκείνα στο Παρίσι, τα οποία παραπέμπουν σε κλασικές σκηνές του κινηματογράφου.