του Γιάννη Βαλαβάνη

Το καλοκαίρι για κάποιους ξεκίνησε και για κάποιους όχι. Είμαι στη Μύκονο για δουλειά  όπως κάθε χρόνο με τον καιρό όμως να μην ακολουθεί προς το παρόν το ημερολόγιο. Τι να κάνεις, με το καιρό δε μπορείς να τα βάλεις οπότε καλύτερα είναι να προσαρμοστείς. Φεύγω από Μύκονο για Πάρο τη Μεγάλη Πέμπτη για το οικογενειακό Πάσχα. Θα μου πείτε τώρα μας κοροϊδεύεις, πως τα κατάφερα Πάρο και Μύκονο. Τι να κάνω καθότι Παριανός έχω και την εργασία στη Μύκονο και έγινα χωρίς να το καταλάβω εντελώς νησιώτης. Το χειμώνα βέβαια ξεχειμωνιάζω στην Αθήνα να σπάει η ρουτίνα αλλά και η υγρασία.

Από προμήθειες ήμουν εντάξει κατά το ήμισυ, πούρα όλα καλά στο αλκοόλ δεν ήμουνα προετοιμασμένος αλλά μία επίσκεψη στη τοπική κάβα έλυσε το πρόβλημα. Θα μπορούσα να πω σε αυτή τη περίπτωση τη σοφή ρήση, “κάθε εμπόδιο για καλό”. Ανακάλυψα ένα ρούμι που είχα βρει κάποτε στο Μαϊάμι αλλά δεν υπήρχε εδώ ή και αν υπήρχε δεν ήταν τόσο διάσημο, Centenario Solera 25. Ένα ρούμι από Κόστα Ρίκα, όχι τόσο διάσημο στη χώρα μας σαν ρούμι αλλά περισσότερο σαν διαδικασία Solera μιας και υπάρχουν ακόμα δύο γνωστά, τα Zacapa και Santa Teresa. Η διαδικασία παλαίωσης είναι πολύπλοκη και χρονοβόρα ανακατεύοντας παλαιότερα και νεότερα αποστάγματα με μία πολύπλοκη διαδικασία και σε πολλά και διαφορετικά δρύινα βαρέλια από κρασιά συνήθως αλλά και από άλλα παρεμφερή είδη έτσι ώστε το επιτευχθεί το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό που πρέπει να ξέρετε είναι ότι το νούμερο 25 δεν απευθύνεται ακριβώς στα χρόνια παλαίωσης αλλά όπως και η όλη διαδικασία βγαίνει με κάποιο τρόπο που οφείλω να ομολογήσω δεν μου είναι ιδιαίτερα κατανοητός όπως επίσης και η όλη διαδικασία του blending και του aging.

Στο δια ταύτα όμως το γευστικό αποτέλεσμα όπως το θυμόμουν είναι πολύ διαφορετικό σε σύγκριση με τα ρούμια της σειράς, με έντονα αρώματα από τα δρύινα βαρέλια αναμεμειγμένα με τροπικά φρούτα, βανίλια και πολύ καραμέλα. Άκρως εντυπωσιακό και εύγευστο με μακρά επίγευση αλλά λίγο πολύ γλυκό για τα γούστα μου όταν πρόκειται να καταναλώσω πάνω από 2-3 ποτά. Πάρα πολύ ταιριαστό όμως με το πούρο που το συνόδευσα, Cuaba Salomones. Ένα “Double Figurado” πούρο καθότι κωνικό και από τις δύο άκρες του, με μήκος 185 και 57αρι δαχτυλίδι, μακράς διάρκειας και επίγευσης με έντονα αρώματα καφέ, βανίλιας και σοκολάτας. Όλη η σειρά της Cuaba είναι του ίδιου σχήματος  σε διαφορετικά μεγέθη, που θα αναλύσουμε στο μέλλον και το μόνο παρόμοιο και πολύ αγαπητό σε εμένα πούρο που έχουμε προαναφερθεί είναι το Salomones της Partagas.

Τα “Double Figurados” θεωρούνται η κορυφαία τεχνική κατασκευής πούρων επιτρέποντας ομοιόμορφη και κατανεμημένη καύση αλλά ταυτόχρονα είναι και η δυσκολότερη και κατασκευάζονται από torcedores με πολυετή πείρα στο rolling, συνήθως άνω των είκοσι ετών. Καταπληκτικά προϊόντα και τα δύο με βαθμολογία άνω των 9 στα 10, αφήνοντας πάνω σας την ακριβή βαθμολογία καθότι οι γευστικές μας παλέτες διαφέρουν, αλλά αναμφισβήτητα με μία δοκιμή σας και στα δύο θα με καταξιώσετε σαν δοκιμαστή. Από τη πλευρά τους με βοήθησαν να περάσω ένα άκρως γευστικό Πάσχα. Χρόνια Πολλά.