του Χρήστου Ζαμπούνη

Παρακολουθώντας εσχάτως διεθνή μέσα ενημερώσεως ανεκάλυψα, όπως και ο υπόλοιπος πλανήτης, τι κρύβεται πίσω από την αδιανόητη για τα διπλωματικά ήθη συμπεριφορά του νεοεκλεγέντος προέδρου των Η.Π.Α. έναντι του ομολόγου του της Ουκρανίας. Δύο λέξεις. Σπάνιες γαίες. Πρόκειται για εκτάσεις γης που περιέχουν σπάνια ορυκτά με εξωτικά ονόματα, όπως λανθάνιο, θούλιο, νεοδύμιο, τέρβιο κ.λπ. Τα συγκεκριμένα ορυκτά, καθώς και άλλα, χρησιμοποιούνται ευρέως στις νέες τεχνολογίες, από τα κινητά τηλέφωνα έως τους υπολογιστές και από τις ανεμογεννήτριες έως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ήλθαν στο φως της δημοσιότητος, η Ουκρανία διαθέτει 8.700 σπάνιες γαίες, με αρκετές από αυτές να έχουν καταληφθεί από την Ρωσία στο ανατολικό τμήμα της χώρας. Η συμφωνία για την κοινή εκμετάλλευσή τους με τις Η.Π.Α. έχει έναν απώτερο σκοπό: να προλάβει την κυριαρχία της Κίνας, η οποία αντιπροσωπεύει περίπου το 70% της παγκόσμιας παραγωγής σπάνιων γαιών και να επιτύχει την ενεργειακή απεξάρτηση της Δυτικής υπερδυνάμεως. Η λήξις του πολέμου που διαπύρως επιθυμεί ο Donald Trump αποτελεί ζήτημα επιβιώσεως της αμερικανικής Οικονομίας, οπότε η απ’ ευθείας συνεννόησις με την Ρωσία, ίσως να εμπεριέχει και μία διάσταση συμπαραγωγής. Ο χρόνος πιέζει, διότι η επεξεργασία των σπάνιων γαιών είναι χρονοβόρος και επιβαρυντική για το Περιβάλλον. Η Κίνα διαθέτει ένα προβάδισμα σχεδόν σαράντα ετών. Ήταν το μακρινό 1987, όταν ο τότε πρόεδρος Ντενγκ Σιαοπίνγκ εδήλωνε ότι «η Μέση Ανατολή έχει πετρέλαιο, η Κίνα σπάνιες γαίες». Όσο για την Ελλάδα, παρότι διαθέτει κοιτάσματα κρισίμων ορυκτών, το «τραίνο» έχει καθυστερήσει αρκετά. Η Ευρωπαϊκή Ένωσις, λόγω των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της εξορύξεώς των, έχει επιβάλει αυστηρούς περιορισμούς. Χάρις στο «ξύπνημα» του Trump, τούτοι οι τελευταίοι αρχίζουν να αίρονται σιγά σιγά. Ίδωμεν.