του Γιάννη Βαλαβάνη

Αυτό που με συναρπάζει αλλά ταυτόχρονα με προβληματίζει πολλές φορές, μιας και αυτός είναι ο σκοπός του, είναι η τρομερή ποικιλία γεύσεων όλων των αποσταγμάτων και ειδικότερα στo ουίσκι και στo ρούμι. Αυτά με ενδιαφέρουν πιο πολύ άλλωστε. Ούτως ή άλλως πάντα υπήρχαν ατελείωτες προτάσεις από τα αποστακτήρια της Σκωτίας στo ουίσκι αλλά και από τα νησιά της Καραϊβικής στo ρούμι. Mόνο και μόνο σαν προϊόντα, χωρίς περίεργες παλαιώσεις και διαδικασίες που δίνουν μεγαλύτερη γκάμα γεύσεων, οι οποίες μπήκαν τα τελευταία χρόνια μαζί και με πολλές χώρες που παράγουν καινούρια εντελώς προϊόντα, έχοντας χάσει τελείως τον μπούσουλα, όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τα πούρα, για να μην ξεχνιόμαστε, ειδικές εκδόσεις και συσκευασίες, περίεργες παλαιώσεις και ωριμάνσεις και δεν προλαβαίνουμε να δοκιμάζουμε.

Καλά όλα αυτά, για να μη ρουτινιάζουμε και να εξελισσόμαστε δημιουργώντας, αλλά και ένα μεγάλο μπέρδεμα που μου αρέσει. Ξεκίνησα λοιπόν να το λύσω κατηγοριοποιώντας το στο κεφάλι μου βάση γεύσης και χώρας. El Dorado Special Reserve 15 years old, εξαιρετική επιλογή. Γουιάνα, Καραϊβική αλλά όχι νησί, πολύ ζαχαροκάλαμο, κρατικό και εδώ. Από την πόλη Demerara λοιπόν ξεκίνησαν όλα, και η καστανή ζάχαρη, και το όνομα της αλλά και τα διάσημα ρούμια της, η οποία προμηθεύει την παγκόσμια αγορά, με αρκετά παλιές στατιστικές, με γύρω στα δέκα εκατομμύρια λίτρα ετησίως. Κατηγορία λοιπόν ρούμι: Αρκετά γλυκό αλλά και αλκοολικά έντονο με βαριά επίγευση, με αποτέλεσμα να «σπάει» η γλυκάδα σε αντίθεση με τα Apletton και Bacardi που σου μένει πολύ η γλυκιά επίγευση και όχι η σπιρτάδα. Γεύση απαλή και βελούδινη όμως, λόγω παλαίωσης των αποσταγμάτων της μίξης, το λιγότερο 15 έτη. Ξεκάθαρο και απόλυτο ρούμι μόνο με τα αρώματα του ζαχαροκάλαμου και του βαρελιού της παλαίωσης σε παραδοσιακή φιάλη, όπως αυτή των αγροτών που καλλιεργούσαν τα ζαχαροκάλαμα πριν από τρείς αιώνες στην ακτή του ποταμού Demerara.

Πούρο τώρα που να ταιριάζει απόλυτα με την παραδοσιακή γεύση του ρουμιού, μου έρχεται αυτόματα μόνο ένα που να σας πω την αλήθεια. Είναι αγαπητό αλλά πολύ ελαφρύ για μένα, αλλά νομίζω ταιριάζει φανταστικά με αυτό το ρούμι: Romeo y Julieta Belicosos… ήδη μου γαργαλάει τον ουρανίσκο. Τυπικό Romeo με όλα τα χαρακτηριστικά της μπράντας, λίγο σκληρό, αρκετά πολύπλοκο, ποτέ δεν ξέρεις που θα καταλήξει κι αν και δε μου αρέσουν οι εκπλήξεις, εδώ ταιριάζει. Ξύλο, άνθη, φρούτα, ξηροί καρποί, βανίλια, κανέλα -χαμός γενικά-, ό,τι προλάβει να βγει από ένα 52αρι (20,64μμ) και 140μμ μήκος σε σχήμα τορπίλης, το οποίο μπορεί να αναδείξει τις ικανότητές του ακόμα και πολύ φρέσκο. Εύκολη και εγγυημένη επιλογή που ταιριάζει μαγικά.

Απλά πράγματα λοιπόν, για να μην προβληματιζόμαστε και να μην μπερδευόμαστε ταυτόχρονα με πολλές λεπτομέρειες. Από χώρα προέλευσης που μας δίνει τη γενική ταυτότητα της γεύσης και στη συνέχεια παλαίωση, ωρίμανση ή και μέγεθος στα πούρα που επηρεάζουν το γευστικό αποτέλεσμα. Άντε να το λύσουμε και αυτό στο κεφάλι μας… για να μην προσθέτουμε και προβλήματα απόλαυσης στα προβλήματα της καθημερινότητάς μας.