του sir Taki Theodoracopulos

Ελλάδα- Βρίσκομαι στην Πάτμο με τέσσερα εγγόνια, δύο παιδιά και μια γυναίκα. Το ξέρω, ακούγεται κάπως μικροαστικό και είναι, λείπουν μόνο το Bournemouth και μερικές ξαπλώστρες αλλά ποιος νοιάζεται; Τα παιδιά έχουν φίλους, και τα εγγόνια ακόμη νεότερους φίλους, οπότε δεν είναι και όλα χάλια. Γευματίζοντας ένα βράδυ στην πλατεία, σε ένα μαγαζί που έχει σαράντα τραπέζια, δεν υπήρχε ούτε ένας γλοιώδης τύπος ανάμεσα στους επισκέπτες και κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια φορά που να απόλαυσα ένα δείπνο τόσο πολύ, ίσως μόνο στη Sienna πριν από πολύ καιρό. Η χώρα, το σημείο του νησιού που βρίσκεται η πλατεία, εύκολα θα τη συνέκρινα με οποιαδήποτε πόλη ή χωριό όσον αφορά την ομορφιά. Τα IRT (διεθνή πλούσια σκουπίδια) πάνε στη Μύκονο, στο Νότο της Γαλλίας, ακόμη και στα Hamptons. Οι ευαίσθητες ψυχές πάνε στην Πάτμο. Του γιού μου το αγόρι είναι 15 ετών και η κόρη του Μαρία 13. Ο γιος της κόρης μου, ο Αντώνιος, είναι δυόμιση ετών και η κόρη της ενός. Τα δύο τελευταία είναι τόσο ξανθά όπου πίσω στην παλιά κακή δεκαετία του ‘30, ο Χίτλερ θα είχε παρασημοφορήσει την οικογένεια για την εμφάνισή τους.

Επιβλητικό και αγέρωχο, το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στέκεται στο υψηλότερο σημείο του νησιού, διασαλπίζοντας την Ελληνική Ορθόδοξη πίστη. Οι Έλληνες αποκαλούν την Πάτμο την Ιερουσαλήμ του Αιγαίου, διότι μέσα σε μια σπηλιά ο Ιωάννης, ο μαθητής του Χριστού, οραματίστηκε την Αποκάλυψη ενώ είχε εξοριστεί από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Δομιτιανό το 95 μ.Χ. Το Μοναστήρι ιδρύθηκε το 1088 και συνέχισε να λειτουργεί ως χριστιανικό ορόσημο σε όλες τις βενετσιάνικες, τουρκικές και ιταλικές εισβολές. Πρώτη φορά ήρθα εδώ με το σκάφος μου Bushido No.1 πριν από πολύ καιρό. Το μέρος ήταν άδειο και πανέμορφο, οι ντόπιοι φιλικοί και πιο χαλαροί απ’ ό, τι σε άλλα νησιά. Είχα στο σκάφος μια πολύ νεαρή κοπέλα από τη Σουηδία, την οποία “βαφτίσαμε” Lolita για τους προφανείς λόγους, και από την πρώτη ημέρα έβγαλε το πάνω μέρος του μαγιό όπως όλες οι Σουηδέζες τείνουν να κάνουν με πράγματα προτού τα ακολουθήσουν οι υπόλοιπες κοπέλες απ’ όλο τον κόσμο. Ένας γκρίζος, γέρος ψαράς μου είπε να σαλπάρω δυτικά, στη Μύκονο, “εκεί που βρίσκονται όλες οι πόρνες”. Ο γέρος είχε δίκιο σε ένα πράγμα: η Μύκονος έγινε τελικά ένας οίκος ανοχής, αλλά αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Η Πάτμος έχει παραμείνει ένα οικογενειακό νησί, παρόλο που ο γιός μου, ο J.T., φαίνεται να στέκεται τυχερός nonstop, ακόμη και σε ένα νησί με οικογενειακό περιβάλλον. Άντε να καταλάβεις, όπως είχε πει και ένας Πέρσης στη μάχη του Μαραθώνα, ενώ έτρεχε για να σωθεί.

Η Πάτμος έχει διασκορπισμένα μικρά νησιά, παραλίες και έναν πληθυσμό 3.000 κατοίκων κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η αρχιτεκτονική του νησιού είναι βυζαντινή – όλα ασβεστωμένα ίσως, αλλά ο βυζαντινός πυρήνας του τόπου δημιουργήθηκε στις αρχές του 12ου αιώνα όταν το Βυζάντιο και ο ελληνισμός κυριαρχούσαν. Η ενετική επικράτηση και κατ’ επέκταση η ιταλική, ομόρφυναν το μέρος και με τα ξεχωριστά ελληνικά χαρακτηριστικά, το νησί αγγίζει την τελειότητα. Έλληνες της ανώτερης τάξης, όπως ο Πρίγκιπας Μιχάλης της Ελλάδος, ανακάλυψαν το μέρος και αγόρασαν σπίτια ενώ περισσότεροι “nouveaux” Έλληνες εισέβαλαν στις Σπέτσες και στη Μύκονο. Ίσως επειδή κατάγομαι από τα νησιά του Ιονίου, που δεν ένιωσαν ποτέ τον οθωμανικό ζυγό παρά μόνο τους Ενετούς και τους Βρετανούς, αισθάνομαι πιο κοντά σε ένα πολιτισμένο μέρος όπως η Πάτμος πάρα σε μερικά νησιά που έχουν μετατραπεί με οίκους ανοχής. Οι Παξοί, οι Αντίπαξοι και η Κεφαλονιά είναι τα νησιά του Ιονίου που έχουν κρατήσει μακριά αυτή την παρακμή. Το πιο πολιτισμένο απ’ όλα, η Ζάκυνθος, απ΄ όπου προέρχεται η ελληνική αριστοκρατία και οι σπουδαιότεροι ποιητές, όπως και η οικογένειά μου, έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά από τους ίδιους Άγγλους “κυρίους” που έκαναν φασαρίες στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του τελικού του Euro. Αυτά τα βρωμερά φρικιά θεωρούνται χαρακτηριστικοί Βρετανοί στις μέρες μας, και είναι χαμένη υπόθεση να προσπαθήσεις να αποδείξεις το αντίθετο.

Δεν πειράζει. Νοίκιασα το πιο όμορφο σπίτι έξω από την πόλη με θέα τη θάλασσα, το οποίο ανήκει στην Πρόεδρο της Anderson & Sheppard. Είμαι πελάτης τους για πάνω από 50 χρόνια και ακόμη φοράω τα κοστούμια που είχα φτιάξει εκεί όταν ήμουν στα 30 μου. Αυτό είναι το πρώτο καλοκαίρι που δεν ταξιδεύω με το σκάφος από τότε που ήμουν 20, και αυτό συνέβη επειδή η οικογένεια πάτησε πόδι. Μικροσκοπικά παιδιά σε ένα μεγάλο σκάφος είναι τόσο εκτεθειμένα όπως και οι “δημοκρατικά εκλεγμένοι” Αφρικανοί κυβερνήτες, και χρειάζονται πολλά άτομα γύρω τους για να κρατήσουν ασφαλή.
Την προηγούμενη εβδομάδα η κόρη μου και ο Alexander Schwarzenberg διοργάνωσαν ένα επικό δείπνο σε μια κεντρική ταβέρνα, μετά από την ηρωική κατανάλωση αρκετού ποτού στην πλατεία. Μια γυναίκα με πλησίασε όσο εγώ άρχιζα να πέφτω σε κώμα από το πολύ ποτό και μου είπε ότι είχα γράψει κάτι αγενές για τον πατέρα της. Το όνομά του, μου είπε, ήταν Chalabi, ένας απατεώνας που είπε στον χαζό Bush και επιθετικό Blair να επιτεθούν στο Ιράκ. Μετά από ένα εκατομμύριο νεκρούς, ο Chalabi είχε την αξιοπρέπεια να αυτοκτονήσει. Της είπα ότι ήταν το κείμενο για το οποίο ήμουν περισσότερο περήφανος. Η Tamara Chalabi το αποδέχτηκε με αξιοπρέπεια.