του Jeremy Clarkson

Eυχάριστη στην οδήγηση και όχι τελείως τρελή…

Ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, μπορούμε; Δοκίμασα την Ferrari Roma, που είναι η φθηνότερη Ferrari όλων, οπότε υποθέτω ότι δεν χρειάζεστε μια πραγματεία 500 λέξεων για την προέλευσή της, να πούμε σαχλαμάρες ακολουθούμενες από μια γρήγορη βόλτα με στροφές και μετά λίγες λέξεις για το αυτοκίνητο. Σωστά. Ευτυχής να σας εξυπηρετώ.

Την πήρα για να δω τον φίλο μου Eric, που είχε στο γκαράζ του πολλές σπουδαίες Ferrari στο παρελθόν. Γνωρίζει την φίρμα πολύ καλά. Έχει την έφεση. Επίσης γνωρίζει τα αυτοκίνητά του – είναι ο παραγωγός της ταινίας «Rush». Οπότε μπήκε μέσα, έριξε μια ματιά στο ψηφιακό ταμπλό και το περίπλοκο τιμόνι και μετά βγήκε κατευθείαν έξω λέγοντας: «Έχασαν το νόημα». Έχει κι’ άλλο. Η Ferrari λέει ό,τι το μοντέλο Roma είναι 70% καινούργιο, αλλά άτομα με εμπειρία και άφθονο χρόνο στη διάθεσή τους κατάλαβαν ότι έχει ακριβώς το ίδιο μεταξόνιο με την μη αγαπητή Portofino. Έτσι, παρόλο που λένε ότι είναι 70% καινούργια, ο βασικός σχεδιασμός του αυτοκινήτου και ο κινητήρας του, δεν είναι καθόλου νέα. Άλλοι υποθέτουν ότι προοριζόταν για Maserati αλλά η Fiat άλλαξε τελευταία στιγμή την απόφαση και κόλλησε ένα άλογο στο πίσω μέρος. Με οποιονδήποτε άλλον που μίλησα, συμπεριλαμβανομένου και ενός τύπου που όντως αγόρασε μία, μου είπαν ότι μοιάζει περισσότερο με Aston Martin. Δεν μοιάζει. Ωστόσο, μοιάζει πολύ με μια F-type Jaguar, η οποία κοστίζει 116 χιλιάδες ευρώ λιγότερο.

Εν ολίγοις, λοιπόν, η Roma δεν ταιριάζει στα στάνταρ των μεγάλων φαν της εταιρείας, και μπορεί να μην είναι αυτό που λέει η εταιρεία ό,τι είναι, και σίγουρα δεν αξίζει τα λεφτά της. Ωστόσο, υποστηρίζω εδώ και χρόνια ότι η Ferrari χάνει το δρόμο της, ό,τι είναι ένας πιλοποιός πρωτίστως και τα αυτοκίνητα που κατασκευάζει παραείναι μεγάλα, πολύ δυνατά και ταιριάζουν μόνο στους πλούσιους και διάσημους της Σαουδικής Αραβίας. Οδηγώντας μια 812 GTS στη Βρετανία είναι σαν να προσπαθείτε να καβαλήσετε μια αγελάδα στο τοπικό κατάστημα με αντίκες. Οπότε ανυπομονούσα να οδηγήσω τη Roma επειδή είναι πιο μαζεμένη και διότι ο κινητήρας της δεν είναι τελείως «τρελός», είναι και μπροστά, στο σημείο που πάντα τοποθετούνταν τις ένδοξες μέρες της φίρμας. Και γιατί θα πρέπει να την επικρίνουμε επειδή μοιάζει με μια Jaguar F-type; Δεν είναι το ίδιο σαν να λες για μια γυναίκα: «Το πρόβλημα είναι ότι μοιάζει παρά πολύ με την Alicia Vikander;». Μετά είναι και το πρόβλημα της τιμής. Σίγουρα, στα 192 χιλιάδες ευρώ κοστίζει περισσότερο από μια Jaguar ή Porsche–και πολύ περισσότερο από μια Ford Mustang- αλλά όλα αυτά είναι περιττά αν διαθέτει τη μαγεία της Ferrari. Και δεν υπάρχει κάποια διαφωνία πάνω σε αυτό: απλά το κάνει. Όταν στρίβεις το τιμόνι, ακόμη και αν δεν πηγαίνεις αρκετά γρήγορα, ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων, οπτικών και αισθητηριακών, προκαλούν αυτή την ζεστασιά στο στομάχι σου σαν ξαφνικά όλα να πηγαίνουν καλά στον κόσμο.

Ξέρω ότι αυτό είναι ένας είδος εξεζητημένης σαχλαμάρας σαν αυτές που χρησιμοποιεί ο Grayson Perry ( βρετανός καλλιτέχνης, συγγραφέας και τηλεοπτικός παρουσιαστής) για να χάσει τους θεατές του, αλλά όντως συμβαίνει. Τουλάχιστον σε εμένα. Και μετά, όταν κατέβασα ταχύτητα εξαιτίας μιας γωνιακής στροφής και το κιβώτιο διπλού συμπλέκτη έκανε τα δικά του, συνέβη ξανά. Και όταν πατάς το γκάζι, ξυπνά ένας συνδυασμός ήχου και «οργισμένης» ροπής σαν να έχεις βουτήξει το κεφάλι σου σε μια δεξαμενή ντοπαμίνης έχοντας πιει νωρίτερα τρία ποτήρια σεροτονίνης. Το αισθάνεσαι διαφορετικά συγκριτικά με άλλα αυτοκίνητα: ελαφρύτερο, πιο έντονο και καλύτερο. Ανακάλυψα αυτή την ασυνήθιστη εμπειρία όταν οδήγησα για πρώτη φορά μια Ferrari 355. Έκτοτε το βίωσα ξανά αρκετές φορές, πάντα όταν βρισκόμουν σε μια Ferrari με μικρό V8. Είναι τόσο διασκεδαστικές. Και για πρώτη φορά η ιπποδύναμη δεν με έκανε να χάσω τον έλεγχο. Σε όλες τις Ferrari που οδήγησα πρόσφατα, πάτησα το γκάζι τέρμα και μετά, καθοδηγούμενος από ένα υγιές συναίσθημα αυτοσυντήρησης, το άφησα ξανά.

Προκαλώ οποιονδήποτε -και συμπεριλαμβάνω και τον Lewis Hamilton μέσα σε αυτούς- να πατήσει τέρμα το γκάζι για πάνω από δύο δευτερόλεπτα σε μια σύγχρονη Ferrari V12, σε έναν βρετανικό επαρχιακό δρόμο ενώ έχει βάλει δεύτερη ή τρίτη ταχύτητα. Δεν μπορείς. Αυτό σημαίνει ό,τι πληρώνεις για τον κινητήρα και όλες τις δυνατότητές του αλλά δεν μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις. Ενώ με την Roma μπορείτε. Ο twin-turbo V8 κινητήρας αποδίδει 612 ίππους, κάτι που είναι πολύ, αλλά στην ουσία παίρνεις μόνο 560 σε ροπή. Είναι και πάλι πολύ αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να συγκρουστείς αμέσως με ένα δέντρο. Έχει μια διασκεδαστική δύναμη. Οπότε, εδώ έχουμε ένα αυτοκίνητο που γαργαλά τα ευαίσθητα σημεία σας και βρυχάται τον θριαμβευτικό βρυχηθμό του κινητήρα εσωτερικής καύσης και στον δρόμο που χρησιμοποιώ, όταν έχω ένα ωραίο αυτοκίνητο, ήταν υπέροχο. Είναι το αυτοκίνητό μου αυτό.

Ίσως, και είναι ένα μεγάλο ίσως, μια 488 θα ήταν λίγο παραπάνω διασκεδαστική αλλά με μια 488 πρέπει να ελαττώνεις ταχύτητα για κάθε προεξοχή διαφορετικά θα καταστρέψεις το κάτω μέρος της χαμηλής μάσκας. Ενώ με τη Roma μπορείτε απλά να συνεχίσετε. Συνολικά, είναι φανταστική. Και δεν έχει το ελάχιστο πρόβλημα στις γλιστερές επιφάνειες. Ολισθαίνει. Είναι επίσης πρακτική. Επειδή ο κινητήρας είναι μπροστά, έχετε αρκετό χώρο στο εσωτερικό και πίσω καθίσματα. Δεν είμαι σίγουρος ποιος θα χρησιμοποιούσε τα πίσω καθίσματα, καθώς ακόμη και ο Richard Hammond (συμπαρουσιαστής του Jeremy Clarkson στην εκπομπή Top gear) θα γκρίνιαζε επειδή θα στριμωχνόταν αλλά είναι χρήσιμοι χώροι για μικρά πράγματα. Για μωρά, για παράδειγμα.
Προχωρώντας, διαθέτει πολύ έξυπνες και ηλεκτρονικές λειτουργίες με μια σύγχρονη οθόνη και κουμπιά αφής κ.ο.κ., και νομίζω ότι αυτό εξελίχθηκε άσχημα για κάποιους συναδέλφους μου στον ειδικό Τύπο που ασχολούνται με τα αυτοκίνητα. Αλλά πιστεύω ό,τι όλα λειτούργησαν αρκετά καλά.

Για μια φορά δεν με πείραξε που είχα όλα τα κουμπιά ελέγχου στο τιμόνι. Είναι χαζό να μην έχουμε διακόπτες για τους υαλοκαθαριστήρες και τις πόρτες αλλά τουλάχιστον στη Roma κατάλαβα το πώς λειτουργεί ο διακόπτης των προβολέων μετά από τρεις ημέρες βλασφημώντας. Ωστόσο, το όλο πράγμα χαλάει λόγω των καθισμάτων. Δεν υπάρχει η κατάλληλη πλευρική υποστήριξη ανεξάρτητα με το τι κάνεις με τα κουμπιά και αισθάνεσαι σαν να κάθεσαι πάνω σε αυτά παρά μέσα σε αυτά. Είναι χάλια. Καλύτερα να παραγγείλεις το αυτοκίνητο χωρίς αυτά και να βάλεις στη θέση τους τις καρέκλες της κουζίνας σου. Φυσικά, μπορείτε να επιλέξετε τα σπορ καθίσματα, κάτι που με οδηγεί και σε ένα άλλο πρόβλημα του αυτοκινήτου. Η τρελή λίστα επιλογών. Θέλετε το πίσω μέρος να είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα; Είναι επιπλέον 7.800 ευρώ. Το δίχρωμο δέρμα άλλα 5.500 ευρώ. Τα πτυσσόμενα πίσω καθίσματα άλλα 1.100 ευρώ. Ουσιαστικά, μπορείς να τα επιλέξεις όλα, γι’ αυτό κιόλας το αυτοκίνητο που οδήγησα πρακτικά κοστίζει 266.000 ευρώ. Η Roma είναι καλό αυτοκίνητο. Πολύ καλό. Κομψή, λεπτή, όμορφη, γρήγορη και εκπληκτικά πρακτική. Πραγματικά μου άρεσε αλλά σε αυτή την τιμή δεν είμαι σίγουρος ότι θα αγόραζα μία για τον εαυτό μου.