του Χρήστου Ζαμπούνη

Του σακακιού. Το αριστερό χέρι. Το έπραττε και ο πατέρας του. Μέχρι που το έπαυσε. Ο William δεν το πράττει. Στο κεφάλαιο «A handy guide to social interaction», σε ελεύθερη απόδοση «Τι κάνουμε με τα χέρια μας σε μία κοινωνική διεπαφή», ο συντάκτης του βρεταννικού οδηγού savoir vivre «Debretts» είναι σαφής. «Τα χέρια στις τσέπες θεωρούνται από αρκετούς πολιτισμούς αγένεια και ασέβεια». Το να στέκεσαι , όμως, προσοχή με τα χέρια εφαπτόμενα στο σώμα, όπως πράττουν συνήθως οι στρατιωτικοί, ενδέχεται να μας χαρακτηρίσει απόμακρους. Το να τα σταυρώνεις, επίσης, μπροστά σου είναι μάλλον δείγμα αμηχανίας, οπότε τι απομένει; Το στυλ. Ναι, ο gentleman δύναται να επιλέγει, ανεξαρτήτως κανόνων, τις δικές του στυλιστικές απόψεις, όπως ο Gianni Agnelli που έφερε δύο ωρολόγια στον ίδιο καρπό. Ο νέος βασιλεύς της Αγγλίας, αν και το σωστό όνομα είναι του United Kingdom, έχει επιβάλει την αμφιλεγόμενη αυτή στάση, είτε είναι ακίνητος είτε συνομιλεί με κάποιον.

Καμμία σχέσις με τον αλήστου μνήμης υπουργό Οικονομικών Γιάνη, με ένα «ν», Βαρουφάκη όταν εφωτογραφίζετο με τα χέρια εντός του δερμάτινου πανωφορίου του, με τον Βρεταννό ομόλογό του George Osbone, στην Downing Street 11, το 2015. Καμμία σχέσις, επίσης, με άλλους πολιτικούς που τοποθετούν τακτικά τα χέρια εντός των θυλακίων του παντελονιού τους, ακόμη και σε επίσημες συναντήσεις. Όλοι ενθυμούμεθα τις στάσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβυτέρου με το αριστερό χέρι στην τσέπη του παντελονιού του. Είχε και αυτός στυλ, αλλά είμαι βέβαιος ότι όταν εχρειάζετο να χαιρετήσει κάποιον έτεινε το δεξί του χέρι και απελευθέρωνε και το αριστερό. Ποτέ, μα ποτέ δεν χαιρετούμε με το χέρι εντός της τσέπης. Ούτε ο Κάρολος ούτε ουδείς ευγενής.

Υ.Γ. Το «κρακ» στα δάκτυλα, a propos, σύμφωνα με τον δόκτωρα Karl Kruszeinicki, ισοδυναμεί με την απώλεια έως και του 75% της δυνάμεως λαβής των χεριών μας.