Είναι αρκετοί οι μουσικοί που αποκαλούμε ή που αυτοαποκαλούνται ποιητές και ίσως να είναι. Ο Gil Scott Heron, όμως, ήταν αυτός που κατάφερε να περνάει από γενιά σε γενιά κι από ‘κει (θέλω να πιστεύω) στην αιωνιότητα όχι μέσα από τα λόγια του αλλά μέσα από τον λόγο του.

“I’m the closest thing I have to the voice of reason”

Από τη δεκαετία του ‘70 μέχρι και το 2010, ο Scott Heron σε συνεργασία με τον Brian Jackson -τον βασικό του συνεργάτη και φίλο- άνοιξαν νέους δρόμους στην jazz, soul αλλά και στο rap.
Από το Chicago, στο Tennessee κι από ‘κει στο Bronx της Νέας Υόρκης, ο Gil Scott Heron επηρεάστηκε από το Black Arts Movement κι έτσι η γραφή του τόσο η πεζή όσο κι η λυρική, έγινε η φωνή της λογικής για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια.

Το groove της μουσικής του κι η κυριολεκτικά βελούδινη φωνή του σε βάζει πάντα σ’ ένα σκηνικό καλοκαιρινό κάπου στη Νέα Υόρκη, εκεί που μια Cadillac διασχίζει την την University Heights ενώ τρεις μπόμπιρες κυνηγάνε το ice-cream truck.