του Χρήστου Ζαμπούνη

Παρακολουθώ με αδημονία εφήβου πριν από ερωτικό ραντεβού τα τελευταία επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς «Gomorrah». Προς μεγάλη μου θλίψη, είναι η τελευταία σαιζόν, αυτό, τουλάχιστον, ανεκοίνωσαν οι παραγωγοί της. Φαντάζομαι ότι δεν είμαι ο μόνος που θα του λείψουν οι larger than life ήρωές του, Gennaro Savastano και Ciro di Marzio, η τελική αναμέτρησις των οποίων επέρχεται στα επόμενα επεισόδια. Σε μία πρόσφατη επίσκεψη στην Γαλλία, είχα την ευκαιρία να μάθω αρκετές λεπτομέρειες για το making of, μέσω ενός ντοκυμαντέρ στο Canal+, που έχει αγοράσει τα δικαιώματα προβολής στην χώρα του Μακρόν. Εκεί, έμαθα, μεταξύ άλλων, ότι οι δημιουργοί της σειράς πέρασαν έναν χρόνο μέχρι να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των κατοίκων της γειτονιάς Scampia, όπου έγιναν κυρίως τα γυρίσματα, χωρίς να κατασκευασθεί κανένα ντεκόρ. Επίσης, είχαν, ενίοτε, με κίνδυνο της ζωής τους, τη δυνατότητα να γνωρίσουν ορισμένους από τους αληθινούς πρωταγωνιστές της Camorra, της ναπολιτάνικης οργανώσεως της Μαφίας. Παραλλήλως, οι διάλογοι προέρχονται από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες των ανωτέρω, που υπέκλεψε η ιταλική αστυνομία. Θα ήτο παράλειψις στο σημείο αυτό, να μην εκθειάσω την σκηνοθετική δεινότητα του Marco d’ Amore, ο οποίος υποδύεται τον Ciro, καθώς και την ερευνητική δημοσιογραφία του Roberto Saviano, στο βιβλίο του οποίου βασίσθηκε η «Gomorrah».

Σε ένα τηλεοπτικό τοπίο όπου υπάρχει κορεσμός από σειρές με θέμα τα ναρκωτικά, μία δραστηριότητα που αποφέρει έσοδα εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολλαρίων στους ενασχολουμένους με αυτήν, τα «Γόμορα», όπως αποδίδεται εις την ελληνικήν ο τίτλος της ιταλικής παραγωγής, αποτελούν ένα «διαμαντάκι», προς τέρψιν των τηλεθεατών. Δεν είναι τυχαίο ότι η διανομή της σειράς περιλαμβάνει 190 χώρες, ούτε το γεγονός ότι στην γειτονική χώρα είχε μεγαλύτερη τηλεθέαση από το «Game of Thrones». Κλείνοντας προσθέτω μία ενδιαφέρουσα, κατά την γνώμη μου, πληροφορία. Το 90% των Ιταλών είναι υποχρεωμένο να διαβάζει τους υποτίτλους, αφού δεν καταλαβαίνει κανείς, όπως άλλωστε και ο υπόλοιπος πλανήτης, την ναπολιτάνικη προφορά. Απόδειξις ότι το local ενίοτε είναι πιο ισχυρό από το international.