Hermann Hesse, I Knew Nothing

Λίγο μετά την εφηβεία, ήρθε η εποχή που νόμιζα πως τα ήξερα όλα.

Για να μπορώ να παρακολουθώ τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο, δούλευα part-time σ’ ένα βιβλιοπωλείο στην άλλη άκρη της πόλης. Το καλοκαίρι που πέρασε πούλησα το αμάξι μου για ν’ ακολουθήσω μια μπάντα στην περιοδεία της κι έτσι πήγαινα σπίτι- δουλειά- σχολή με το τρένο.

Τις ώρες του καθημερινού ταξιδιού είχα παρέα μου ένα βιβλίο που βούταγα την προηγούμενη, “δανικό” από το βιβλιοπωλείο. Εκείνη τη μέρα κράταγα τη “Διδασκαλία του Δον Χουάν” του Κάρλος Καστανέντα (….). Λίγο πριν την στάση μου, με πλησίασε ένας κύριος γύρω στα 50. Κομψός μέσα στο γκρι tailor-made κουστούμι του και άνετα “δεμένος” στην timeless ριγέ του γραβάτα, έβγαλε τα κοκάλινα γυαλιά του, έσκυψε χαμογελαστός από πάνω μου και μου είπε “καλύτερα να ψάξεις τον Έρμαν Έσσε”.

Τι να ψάξω; Αφού τα ήξερα όλα.

Δεν ήξερα τίποτα.

The manuscript copy of the poem ‘Spring’ by Hermann Hesse (1877 – 1962). (Photo by Hulton Archive/Getty Images)

Ο Hermann Karl Hesse, γεννημένος στο Βούτεμπεργκ της Γερμανίας το 1877 και βραβευμένος με Nobel, αφιέρωσε το λογοτεχνικό του ταλέντο στον Άνθρωπο. Οι ήρωες των μυθιστορημάτων του αναζητούν την αυθεντικότητα, την ουσία της ύπαρξης τους, την αυτογνωσία. Και σε κάθε ιστορία του συγγραφέα, κάτω από κάποιο mango tree, στις όχθες κάποιου Ινδικού ποταμού, στο σκοτάδι κάποιου δάσους, βρίσκεις την απάντηση σε κάθε απορία που νομίζεις ότι είχες ήδη λύσει.

Το πουλί μάχεται για να βγει από το αυγό του.

Το αυγό είναι ο κόσμος του.

Αυτός που θέλει να “γεννηθεί” πρέπει πρώτα να “καταστρέψει”

αυτό που νόμιζε για κόσμο του.

(Demian 1919)