του Χρήστου Ζαμπούνη

Εάν υπάρχει ένας εφιάλτης για κάθε συγγραφέα που γράφει ένα βιβλίο, για κάθε ζωγράφο που κάνει έναν πίνακα, ή για έναν ηθοποιό που παίζει σε μία παράσταση, αυτός δεν είναι άλλος από την αδιαφορία του κοινού. Το ίδιο ισχύει και για πλείστες όσες άλλες κατηγορίες επαγγελμάτων που ζουν και αναπνέουν για την αναγνώριση των συγχρόνων τους, της βασιλικής οικογενείας της Αγγλίας μη εξαιρουμένης.

Αναγιγνώσκω τις αντιδράσεις και τις κριτικές, ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού –η πιο τεκμηριωμένη ίσως είναι του «Town & Country»– και αντιλαμβάνομαι ότι όποια και αν είναι η τοποθέτησις απέναντι στον 5ο κύκλο της τηλεοπτικής σειράς «The Crown», που το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο. Σύμφωνοι, ο συγκεκριμένος κύκλος εκτυλίσσεται σε μία περίοδο (1991-1997) γεμάτη σκάνδαλα και μία χρονιά που η ίδια η βασίλισσα χαρακτήρισε annus horribilis (ολέθριο έτος). Ποιος δεν θυμάται τον πόλεμο Καρόλου – Νταϊάνας μέσω συνεντεύξεων και βιβλίων; Ποιος δεν θα ξαναθυμηθεί το ποδοφίλημα στην γυμνόστηθη δούκισσα της Υόρκης από έναν άνδρα που δεν ήταν ο σύζυγός της; Το διαζύγιο της πριγκιπίσσης Άννας σε μία οικογένεια που η λέξις που άρχιζε από D (Divorce), ήτο αδιανόητος; Την πυρκαϊά στο πύργο του Windsor, ή τον Dodi, τον υιό του Αιγυπτίου μεγιστάνος και ιδιοκτήτου των «Harrod’s» Mohamed Al Fayed, που το κυνήγι των paparazzi τον πήρε μαζί με την ερωμένη του πριγκίπισσα της Ουαλλίας στον θάνατο;

Οι φιλοβασιλικοί δύνανται δικαίως να ανατριχιάζουν με ορισμένους διαλόγους και καταστάσεις, όπως ο επινοημένος διάλογος μεταξύ του Καρόλου και του πρωθυπουργού John Major, τον οποίον ο τελευταίος έσπευσε κατηγορηματικώς να διαψεύσει και ανεφέρετο στην προσδοκία του τότε διαδόχου να αντικαταστήσει την μητέρα του. Οι αντιβασιλικοί θα έχουν πολλαπλές ευκαιρίες να φορτώσουν την φαρέτρα τους με βέλη κατά του απηρχαιωμένου και άχρηστου θεσμού. «De gustibus et de coloribus non disputam est». «Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα». Εκατοντάδες εκατομμύρια συνδρομηταί του Netflix θα ξαναβάλουν στον σκληρό δίσκο του μυαλού τους μία οικογένεια και έναν θεσμό που, αν μη τι άλλο, συνεχίζει να συναρπάζει. Και τηλεοπτικώς.