του Χρήστου Ζαμπούνη

Το όνομά του είναι αραβικής προελεύσεως, αλλά ο ίδιος είναι ένας διακηρυγμένος πολέμιος του Ισλάμ, ως ιδεολογίας και όχι ως θρησκείας. Από τα βιτριολικά του σχόλια δεν έχει γλυτώσει ούτε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αφού ο Ερίκ Ζεμούρ, αυτό είναι το όνομα του Γάλλου δημοσιογράφου, συγγραφέως και τηλεσχολιαστού, τον θεωρεί ως πρωτεργάτη του εξισλαμισμού της Ευρώπης.

Παρ’ ότι έχει καταδικασθεί πολλάκις για πρόκληση ρατσισμού και μίσους κατά των μουσουλμάνων, τα βιβλία του γίνονται, άμα τη κυκλοφορία τους, ευπώλητα, ενώ οι τηλεοπτικές του εμφανίσεις σημειώνουν ρεκόρ τηλεθεάσεως. Αυτό που αρέσει στους αυτόχθονες συμπατριώτες του είναι ότι δεν χρησιμοποιεί «ξύλινη» γλώσσα, λαϊκιστί «δεν μασάει τα λόγια του», λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους.

Ήδη από το 2014, είχε προειδοποιήσει, στο σύγγραμά του «Η γαλλική μελαγχολία», για τον κίνδυνο ισλαμοποιήσεως της Γαλλίας. Υπέρμαχος της πολιτιστικής ενότητος της χώρας του, αντιτίθεται σθεναρώς στην πολιτική που «ευλογεί εκατομμύρια ξένους βαρβάρους». Επαναλαμβάνοντας την φράση του στρατηγού Ντε Γκωλ, ότι «οι μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών ήταν πάντοτε ενέργειες πολέμου», υποστηρίζει την πλήρη διακοπή των μεταναστευτικών ροών και την άμεση απέλαση των ριζοσπαστών ισλαμιστών.

Η πρόσφατη δολοφονία του καθηγητού Σαμουέλ Πατί από έναν Τσετσένο ισλαμιστή τον φέρνει στο προσκήνιο, υποχρεώνοντας τον πρόεδρο Μακρόν να υιοθετήσει αρκετές από τις θέσεις του. Μία από αυτές, ότι «δεν μπορεί κανείς να κριτικάρει την ισλαμιστική επίθεση χωρίς να χαρακτηρίζεται ρατσιστής», είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρη.