Λένε ότι οι Αμερικανοί εφευρίσκουν και οι Κινέζοι αντιγράφουν. Λένε, επίσης, ότι ενίοτε οι αντιγραφές είναι καλύτερες από τα πρωτότυπα. Αμ δε! Προμηθεύθηκα ένα τελευταίας τεχνολογίας Huawei μετά από μία άκρως πειστική, είναι αλήθεια, εισήγηση της υπαλλήλου της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας εις την οποίαν είμαι συνδρομητής. «Είναι εφάμιλλο και φθηνότερο (σ.σ.: από το αντίστοιχο Samsung που είχα ζητήσει), και θα σας κάνουμε και μία συσκευή, προηγούμενης τεχνολογίας, δώρο». Τι ήθελα και την άκουσα! Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν ότι ενώ στο λατινικό πληκτρολόγιο μπορούσα να στέλνω μηνύματα με μικρά γράμματα, στο ελληνικό τα μικρά μετατρέπονταν αυτομάτως σε κεφαλαία. Απευθύνθηκα στον τεχνικό της εταιρείας, ο οποίος μου εξήγησε ότι δεν έχει ακόμη προσαρμοσθεί το λογισμικό της εταιρείας σε σχέση με το ελληνικό αλφάβητο. Ενδέχεται για ορισμένους η ανωτέρω «αναπηρία» του κινητού να φαντάζει επουσιώδης, όμως για τους ανθρώπους που ασχολούνται επαγγελματικώς με την γραφή τα κεφαλαία αποφεύγονται, διότι «κραυγάζουν».

Το δεύτερο faux pas του κινεζικού κινητού είχε σχέση με το ειδοποιητήριο για τα sms. Συνηθισμένος έως τώρα από τα «κορεατικά» κινητά άκουγα ένα «ντριν» κάθε φορά που ελάμβανα mail ή sms. Φευ! Στην Huawei, για κάποιον προφανή λόγο –το λογισμικό–, το «ντριν» ακούγεται μόνον για τα mails. Είναι εύκολο να φαντασθεί κανείς τις συνέπειες της μη ειδοποιήσεως. Παρεξηγήσεις από αυτούς που αργώ να απαντήσω, και έλεγχος, με το απαραίτητο άγχος, κάθε λίγο και λιγάκι στο κινητό, για το εάν υπάρχουν νέα εισερχόμενα μηνύματα και δεν τα έχω αντιληφθεί.

Τελικώς, φρονώ ότι έχουν δίκιο όσοι λένε ότι το φθηνό είναι ακριβό ή οι άλλοι που λένε ότι το ακριβό είναι φθηνότερο από το φθηνό. Ο νοών νοείτω…