Στις πρόσφατες πλημμύρες της Θεσσαλίας εξεφράσθη, σε υπερθετικό βαθμό, ευθέως ανάλογο με το μέγεθος της καταστροφής, η cancel culture, όπως είναι ο αγγλικός όρος, κατά του επιτελικού κράτους. Διεπιστώθη, εκ των υστέρων, όπως συμβαίνει κατά κόρον στην χώρα μας, η σύγχισις αρμοδιοτήτων των υπουργείων, των περιφερειών και των δήμων, με αποτέλεσμα να επιρρίπτονται ευθύνες από τον έναν στον άλλον, χωρίς ο απλός πολίτης να αντιλαμβάνεται τις πταίει στην τελική.

Παρηκολούθησα χθες στον τηλεοπτικό σταθμό Action 24 την συνέντευξη του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, όπου, μεταξύ άλλων, ζήτησε ο Δήμος Αθηναίων να αναλάβει την αρμοδιότητα όλων των φρεατίων. Ω ναι, ακόμη και τα φρεάτια έχουν πολυϊδιοκτησία! Θύμα και ο ίδιος της κουλτούρας ακυρώσεως, ελέω του Μεγάλου Περιπάτου, ο εκ νέου υποψήφιος για τον δημαρχιακό θώκο, έδωσε μία απτή λύση στο ζήτημα της αναζητήσεως ευθυνών σε περίπτωση π.χ. πλημμυρικού φαινομένου. Να αναλάβει ο Δήμος όλα τα φρεάτια. Δεν γνωρίζω εάν η πρότασίς του είναι πρακτικώς εφαρμόσιμη, ούτε είμαι μάντης για να προβλέψω ότι θα γίνει αποδεκτή. Εκείνο που καθίσταται σαφές δεν είναι άλλο από μία νομοθετική ρύθμιση που θα βάζει μία τάξη στον κυκεώνα των αρμοδιοτήτων των φορέων του Δημοσίου. Η αγανάκτησις των πολιτών, το vox populi, το επιτάσσει. Η cancel culture, καραδοκεί.