του Χρήστου Ζαμπούνη

Όσο ευεργετική δύναται να είναι η χρήσις της προστατευτικής μάσκας για την υγεία, άλλο τόσο καταστροφική μπορεί να καταστεί για το Περιβάλλον. Διαβάζω ένα τηλεγράφημα, όπως λέγαμε παλαιότερα, της Agence France-Presse (A.F.P.) επί του θέματος. Οργανώσεις προστασίας των ζώων κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου μπροστά στην νέα απειλή, απειλή που οφείλεται στα υλικά κατασκευής της. Το πολυπροπυλένιο και ο πολυεστέρας χρειάζονται εκατοντάδες χρόνια για να αποσυντεθούν. Είναι οικεία, φαντάζομαι, η εικόνα απορριμένων μασκών σε διάφορα μέρη όπου κινείται ο άνθρωπος. Εκείνο που δεν είναι οικείο είναι οι επιπτώσεις στα δύσμοιρα ζώα, τα οποία αγνοώντας τις συνέπειες σπεύδουν να τις καταβροχθίσουν. Η Αshley Fruno, υπεύθυνη του Συλλόγου Προστασίας Ζώων PETA στην Ασία, αναφέρει το παράδειγμα μαϊμούδων που εθεάθησαν να τρώνε μάσκες στα περίχωρα της πρωτευούσης της Μαλαισίας, Κουάλα Λουμπούρ. Στην Βραζιλία, ένας αντίστοιχος Οργανισμός κατήγγειλε ότι ευρέθησαν μάσκες στον στόμαχο ένός νεκρού πιγκουΐνου που εξεβράσθη σε ακτή.

Η μεγαλύτερη, όμως, συμφορά έχει σχέση με τη θάλασσα. 1.500.000.000 μάσκες ανευρέθησαν στους ωκεανούς το 2020, ήτοι 6.200 τόννοι επί πλέον απορριμάτων από πλαστικό. Ο αντίκτυπος στο παγκόσμιο οικοσύστημα είναι ολέθριος.

Η πρωτοβουλία που ανέλαβε, προσφάτως, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας με το Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανασίου Κ. Λασκαρίδη, με τίτλο «Ελλάδα Χωρίς Πλαστικά Μίας Χρήσης», δέον να συμπεριλάβει και τις μάσκες.