«Η μουσική είναι ζωντανή και συνεχώς εξελίσσεται, οπότε κι εμείς οι μουσικοί οφείλουμε να ακολουθούμε την αέναη διαδρομή της με μελέτη και ανοιχτά αυτιά». Αν και είναι μόλις 26 ετών, η σοπράνο και καθηγήτρια μουσικής Madeleine Harcourt κατάλαβε από πολύ μικρή ηλικία την κλίση της στη μουσική. Ξεκίνησε με σπουδές στην κλασική μουσική, στη συνέχεια πέρασε από θεατρικές και μουσικές σκηνές και κατέληξε στη διδασκαλία. Σήμερα, τη βρίσκουμε να κάνει αυτό που αγαπά περισσότερο: να ερμηνεύει, να μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις της και να εμβαθύνει όλο και περισσότερο στο σύμπαν της μουσικής.

Μιλά στο MANCODE για την πρώτη της επαφή με τη μουσική, τη μέχρι τώρα πορεία της, τον πειραματισμό με διαφορετικά είδη αλλά και ό, τι νέο ετοιμάζει στο προσεχές μέλλον.

Ποια είναι όμως η Madeleine Harcourt; Πώς ξεκίνησαν όλα; Τι είδους μουσική ήταν τα πρώτα της ακούσματα;

Όλα «γεννήθηκαν» σχεδόν καρμικά για την ίδια, όταν από πολύ μικρή ηλικία θυμάται τον εαυτό της να ακούει στο σπίτι, σε δίσκους και παλιές κασέτες, κλασική μουσική και τον πατέρα της να παίζει στην κιθάρα σε παρέες, αγαπημένα ελληνικά τραγούδια των Α. Κατσιμίχα, Λ. Μαχαιρίτσα, Θ. Μικρούτσικου κ.α. Εκείνα τα χρόνια, θα ξεκινήσει και τα πρώτα μαθήματα μουσικής προπαιδείας του C. Orff στο Ωδείο Μητσάκου. Με την πάροδο των χρόνων και παρά τις αρχικές και βασικές της σπουδές στην κλασική μουσική, ποτέ δεν ήταν αρνητική να πειραματιστεί με διαφορετικά είδη. Δεν θέλησε να βάλει μια «ταμπέλα» στον εαυτό της παρά τις πιέσεις που δεχόταν τόσο από δισκογραφικές εταιρείες όσο κι από τον κοινωνικό της περίγυρο. Αυτό μπορεί να τις δημιούργησε -και να τις δημιουργεί ακόμη- δυσκολίες, τις οποίες καταφέρνει να ξεπερνά. Άλλωστε, όπως μας δηλώνει: «Γιατί πρέπει κάποιος ερμηνευτής να ερμηνεύει μόνο κλασικό ή μόνο μοντέρνο ή μόνο ξένο ρεπερτόριο; Δεν είναι πιο ολοκληρωμένος κάποιος αν δοκιμάσει λίγο απ’ όλα; Μόνο έτσι έρχονται νέα είδη μουσικής».

Η μουσική είναι «μία θάλασσα βαθιά και μυστήρια γεμάτη με ζωή»…

Προχωρώντας τη συζήτηση, στη δύσκολη ερώτηση για τον ορισμό της μουσικής, επιλέγει να μας δώσει μια πολύ εύστοχη και αλληγορική απάντηση. Την παρομοιάζει με «μία θάλασσα βαθιά και μυστήρια γεμάτη με ζωή» και τον μουσικό με έναν ναύτη. Όπως η θάλασσα κάποιες στιγμές είναι άγρια με τρικυμίες και κάποιες άλλες ήρεμη και γαλήνια, έτσι και η μουσική μπορεί να γίνει σκληρή και πομπώδης ή κατευναστική και ήπια. Αντίστοιχα, ο μουσικός -όπως ακριβώς ο ναύτης που έχει εκπαιδευτεί για να γνωρίζει τις διαθέσεις της θάλασσας- έχει μάθει να αφουγκράζεται τη μουσική, ακούγοντας και δημιουργώντας.

Έμπνευση αντλεί απ’ οτιδήποτε γύρω της, από καθετί καθημερινό και απλό: ένα χαμόγελο, μια φωτογραφία, ένα συναίσθημα κι ένα ταξίδι. «Η μουσική είναι ζωντανή και συνεχώς εξελίσσεται, οπότε κι εμείς οι μουσικοί οφείλουμε να ακολουθούμε την αέναη διαδρομή της με μελέτη και ανοιχτά αυτιά».

Η κλασική μουσική ωστόσο δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο ελληνικό μουσικό κοινό…

Το πρόβλημα για την ίδια ξεκινά από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου στις μαθητικές τάξεις δεν υπάρχει το μάθημα της κλασικής μουσικής -ακόμη και το μάθημα της μουσικής σε ευρύτερο πλαίσιο σε ορισμένες περιπτώσεις. Παράλληλα, η διδασκαλία μουσικών τραγουδιών σε παιδικούς σταθμούς χωρίς την καθοδήγηση μουσικού εκπαιδευτικού και η μη γνωριμία και επαφή των μαθητών με τα μουσικά όργανα, δεν βοηθά στην επίλυση του και -απ’ ότι φαίνεται- το εντείνει όλο και περισσότερο. Επομένως, η κλασική μουσική, που είναι η απαρχή όλων των ειδών της μουσικής και αποτελεί τη βάση για να κατανοήσει κάποιος το σύνολο των οργανωμένων ήχων, είναι πλέον άγνωστη με αποτέλεσμα ελάχιστοι άνθρωποι σήμερα να έχουν μουσική παιδεία.

Στο προσεχές μέλλον, η Madeleine στοχεύει στο να ανέβει στη σκηνή όσες περισσότερες φορές μπορεί με τους Nefelopetra και τους Group in Therapy (τα δύο μουσικά σχήματα που συμμετέχει) και σιγά σιγά να αρχίζει να ερμηνεύει τα δικά της τραγούδια. Παράλληλα, ετοιμάζει πρόγραμμα μουσικοκινητικής για Ωδεία με συγκεκριμένη θεματολογία και τις δικές της διασκευές με την πολύτιμη βοήθεια φίλων και συνεργατών της. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλο το μέλλον βρίσκεται μπροστά της…