Ο Jeremy Clarkson οδηγεί το Land Rover Discovery Sport SE R-Dynamic.

Σύμφωνα με όλες τις clickbait ιστοσελίδες στο Google o χειρότερος δρόμος του κόσμου βρίσκεται στη Βολιβία. Τον έχω διασχίσει και ομολογώ πως είναι φρικτός. Η αίσθηση που σου δίνει είναι ότι παίζεις διαρκώς μια ζωντανή παρτίδα «σκάλες και φιδάκια» με αυτοκίνητο και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταλήξεις στο λάθος τετραγωνάκι, απ’ όπου θα πάρεις μια καταστροφική βουτιά 300 μέτρων και, έπειτα από πολλές τούμπες, θα καταλήξεις εκεί απ’ όπου ξεκίνησες (ή απλά θα καταλήξεις).

Ένας άλλος απαίσιος δρόμος που περιλαμβάνουν οι σχετικές λίστες στο Ιντερνέτ είναι ο Αlaska Highway, τον οποίο επίσης έχω διασχίσει. Σίγουρα, έχει πολλές λακκούβες και είναι μια πρόκληση να γεμίσεις το ντεπόζιτο σε κάποιο από τα βενζινάδικα που συναντάς αραιά και που, γιατί πρέπει να κρατάς την αντλία με το ένα χέρι και με το άλλο να προσπαθείς να απωθήσεις τα σμήνη κουνουπιών, κάτι όχι και τόσο απλό, καθώς έχουν την ευελιξία μαχητικών F16

Ένας άλλος κακός δρόμος που δεν περιλαμβάνεται σε λίστες αλλά θα έπρεπε, είναι αυτός στην ανατολική όχθη της Λίμνης Βικτώρια. Στο μεγαλύτερό του μέρος είναι ομαλός και χωρίς κίνηση και σε προκαλεί να αναπτύξεις ταχύτητα, αλλά είναι κατάστικτος με τρύπες-παγίδες που εγγυημένα θα σου σκάσουν το λάστιχο ή και θα σου σπάσουν τον τροχό. Και στην Τανζανία δεν υπάρχει οδική βοήθεια. Μόνο λιοντάρια.

Ο πραγματικά χειρότερος δρόμος στον κόσμο επίσης δεν αναφέρεται σε κάποια λίστα. Είναι ο RN5 της Μαδαγασκάρης και στην πραγματικότητα… δεν είναι δρόμος. Ήταν όταν τον έφτιαξαν οι Γάλλοι, το πάλαι ποτέ, αλλά σήμερα μοιάζει περισσότερο με αποξηραμένη κοίτη ποταμού. Έχει ογκόλιθους από βασάλτη, ορυκτό τόσο σκληρό που κάνει τον γρανίτη να μοιάζει με παγωτό, των οποίων οι διαστάσεις παραπέμπουν σε μεγάλες μπάλες χοπ-χοπ. Έχει και λάσπη επίσης, σε ορισμένα σημεία αρκετά βαθιά που μπορεί να πνιγείς. Και είναι τόσο στενός που αν συναντήσεις κάποιο άλλο αυτοκίνητο να έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση, απλά την έβαψες.

Oι ντόπιοι για τον λόγο αυτό επιστρατεύουν αγόρια που τρέχουν περίπου 1,5 χιλιόμετρο μπροστά από το αυτοκίνητο, προειδοποιώντας οδηγούς οι οποίοι έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση να σταματούν στο πρώτο πλάτωμα που θα συναντήσουν. Οι περισσότεροι εποχούμενοι μάλιστα ζηλεύουν τους νεαρούς αυτούς δρομείς, επειδή τρέχουν με ταχύτητα 7-8 χιλιομέτρων ανά ώρα. Ακόμα και το πιο ψηλό, στιβαρό αγροτικό ημιφορτηγό, δεν πλησιάζει καν αυτή την επίδοση. ΄Ημουν εκεί για μία εβδομάδα τον περασμένο μήνα και η μέση ταχύτητα με την οποία οδήγησα ήταν …μισό χιλιόμετρο την ώρα.

Όλα αυτά με φέρνουν στο θέμα μου, που είναι η τεράστια ποικιλία τετρακίνητων off-road αυτοκινήτων που κατακλύζουν τους αυτοκινητόδρομους και παράδρομους της Βρετανίας. Ομολογουμένως αποδίδουν καλύτερα από ένα «κανονικό» αυτοκίνητο όταν χιονίζει, αλλά όταν στα μέρη μας όντως χιονίζει, ή βρέχει, ή φυσάει περισσότερο από το συνηθισμένο, οι αρμόδιοι συνιστούν σε όλους μας να κλειστούμε μέσα, με αποτέλεσμα κανείς να μη βγαίνει στο δρόμο έτσι κι αλλιώς.

Έβλεπα τις προάλες ένα βιντεάκι με έναν τύπο σε ένα μεγάλο Range Rover που φοβόταν να διασχίσει ένα ελαφρώς πλημμυρισμένο πέρασμα. Το νερό μετά βίας σκέπαζε τους τροχούς του και εκείνος τελικά αποφάσισε να κάνει παράκαμψη. Τον έβλεπα και σκεφτόμουν, «Γιατί δεν αγόραζες μια Ford Mustang; Ή ένα ζευγάρι γαλότσες;»

Είχα γύρισμα την περασμένη εβδομάδα. Όλοι κατέφτασαν οδηγώντας 4Χ4 και όλοι πέρασαν τη μέρα τους γλιστρώντας σε τοίχους και φράχτες επειδή όλοι «φορούσαν» στα αμάξια τους λάστιχα δρόμου. Στο βρεγμένο γρασίδι, αυτό είναι σαν να προσπαθείς να διασχίζεις μια παγωμένη λίμνη φορώντας παπούτσια βουτηγμένα σε υγρό πιάτων Fairy.

Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι κανένας δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα ένα 4Χ4, γιατί αφ’ ενός οι συνθήκες στη χώρα μας είναι σπανίως τόσο κακές ώστε να τα χρειάζονται, αφετέρου επειδή, όταν αυτό συμβαίνει, δεν έχουν ούτε την οδηγική ικανότητα, ούτε τα κότσια, ούτε τα κατάλληλα λάστιχα για να αντεπεξέλθουν.

Ας έλθουμε λοιπόν στο νέο Land Rover Discovery Sport, το οποίο έχει καταλάβει τη θέση ενός σύγχρονου Freelander στην ολοένα και διευρυνόμενη γκάμα της εταιρείας. Και, στην πραγματικότητα, δεν είναι νέο. Όταν το Discovery Sport λανσαρίστηκε, πριν από κάποια χρόνια, η Land Rover είχε προαναγγείλει ότι σύντομα θα εξοπλιζόταν με βελτιωμένους κινητήρες. Έτσι και έγινε: οι νέοι κινητήρες κατέφθασαν για να «τιμωρήσουν» τους ανυπόμονους που το είχαν ήδη αποκτήσει.

Όσοι δεν βιάστηκαν, από την άλλη πλευρά, μπορούν κάλλιστα να συγχαρούν τους εαυτούς τους, γιατί η πετρελαιοκίνητη μηχανή στο δοκιμαστικό αυτοκίνητο που οδήγησα δούλευε σαν… γατάκι. Αντίστοιχη, παρεμπιπτόντως, ήταν και η ισχύς της. Συνδύασε το γεγονός αυτό με ένα κιβώτιο ταχυτήτων που παρέμεινε… αναποφάσιστο και με ένα σύστημα εξάτμισης που ήταν λες και είχε εγκατασταθεί εκεί μέσα κάποιος εκπρόσωπος της διεύθυνσης εκπομπών ρύπων της ΕΕ, και έχεις ένα αυτοκίνητο που δεν ήταν ιδιαιτέρως διασκεδαστικό στο «τσίτωμα». Και δεν ήταν ούτε ιδιαίτερα ευέλικτο στην κίνηση. Και, επιπλέον, με τα λάστιχα δρόμου σ’ ένα λιβάδι, «πατούσε» σαν τον Bambie το ελαφάκι. Παρ’ όλα αυτά, και παρά μια τιμή που προσεγγίζει τις 50,000 λίρες, είναι ένα πολύ, πολύ καλό αυτοκίνητο.

Για πάνω από μια δεκαετία υποστήριζα ότι το Volvo XC90 είναι το μοναδικό επταθέσιο που αξίζει να αποκτήσεις για να πηγαινοφέρνεις τα παιδιά στο σχολείο, και ακόμη θεωρώ ότι είναι ένα φανταστικό δείγμα σχεδιασμού. Αλλά έχει μεγαλώσει κάμποσο σε διαστάσεις. Και εδώ έρχεται το Discovery Sport. Είναι και αυτό διαθέσιμο σε έκδοση επτά θέσεων, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου μεγάλο. Απλά το «πακετάρισαν» έξυπνα, επανασχεδίασαν την πίσω ανάρτηση και τοποθέτησαν τα καθίσματα ώστε να χωρούν πέντε ενήλικες και δύο παιδιά. Και είναι αρκετά ευχάριστο να κάθεσαι εκεί μέσα, επίσης – εν μέρει γιατί ο συνδυασμός κινητήρα και κιβωτίου δεν ενθαρρύνουν την τρελή οδήγηση, αλλά κυρίως επειδή είναι ένα από τα πιο άνετα αυτοκίνητα που έχω οδηγήσει. Είναι πολύ καλύτερο από ένα μεγάλο Range Rover, που μπορεί περιστασιακά να σκουντουφλήσει σε τρύπες στο οδόστρωμα. Με το Discovery Sport δεν συμβαίνει αυτό. Είναι σαν να κυκλοφορείς πάνω σε βελούδο.

Να πούμε επίσης ότι έχει ένα πολύ περίεργο καθρεφτάκι για να βλέπεις πίσω. Στην πραγματικότητα είναι μια οθόνη που παίρνει εικόνα από μία κάμερα που έχει τοποθετηθεί στην οροφή. Όταν το βλέπεις σε μια έκθεση είναι βέβαιο ότι θα κερδίσει τις εντυπώσεις, αλλά στο δρόμο είναι παράξενο να βλέπεις το οδόστρωμα να απομακρύνεται με την άκρη του ματιού σου. Καλύτερα να πατήσεις ένα κουμπί, και να το χρησιμοποιείς ως απλό καθρέφτη. Ίσως επειδή έτσι μπορείς να δεις ποιό πιτσιρίκι δαγκώνει το άλλο στο πίσω κάθισμα.

Μου άρεσε το Sport. Μου άρεσε η εμφάνισή του. Μου άρεσε η εκπληκτική του άνεση και το πόσο πρακτικό είναι. Ασφαλώς και δεν χρειάζεσαι κάτι τέτοιο, και αν ποτέ το χρειαζόσουν, οι αρχές θα σου έλεγαν να μπεις κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού σου και να μυξοκλαίς μέχρι να φτιάξει ο καιρός. Αλλά και πάλι, αυτό είναι σίγουρα το αυτοκίνητο που θα αγόραζα αν ποτέ χρειαζόμουν κάτι που δεν μου είναι απαραίτητο. Κι αν δεν θα με ένοιαζε να πληρώσω τα μαλλιοκέφαλά μου γι’ αυτό.

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ | THE CLARKSOMETER

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ

• Κινητήρας

1,999 κ.εκ, 4 κύλινδροι, τούρμπο-ντίζελ

• Ισχύς

237 ίπποι στις 4,000 στροφές

• Ροπή

364 nm

• Επιτάχυνση 0-100 χ.α.ω.

7,9’’

• Τελική ταχύτητα

219 χ.α.ω.

• Kατανάλωση / Εκπομπές CO2

13,8 χλμ/λίτρο – 175 γραμμάρια / χιλιόμετρο

• Bάρος

2090 κιλά

• Αξιολόγηση

3/5

Photo Credit: Getty Images / Ideal Image, Tom Jackson / News Licensing