του sir Taki Theodoracopulos

GSTAAD- Μακάρι να βρισκόμουν στις ΗΠΑ, όπου η πολιτισμική παρακμή και η αυτοκαταστροφή ανταγωνίζονται επάξια τον υπερ-φεμινισμό και τις αντιρατσιστικές ατζέντες. Το Gone With the Wind είναι ξαφνικά τόσο δημοφιλές όσο το Triumph of the Will ( ναζιστική προπαγανδιστική ταινία της Leni Riefenstahl) στο Ισραήλ και το άγαλμα του σπουδαίου Robert E. Lee στο Richmond είναι το ίδιο πιθανό να παραμείνει στη θέση του όσο μία συγκέντρωση της Ku Klux Klan στο Χάρλεμ. Δίνω στο άγαλμα του ήρωά μου μία εβδομάδα το πολύ. Και εδώ πέρα το άγαλμα του Churchill αντιμετωπίζει την ίδια κατάσταση. Γιατί κανείς δεν μου είπε ότι ο Churchill ήταν ένας ναζί; Οπότε, το κενοτάφιο (μνημείο) που τιμά τους πεσόντες πολέμου θα πρέπει να φύγει, καθώς μ’ αυτό το σκεπτικό θεωρούνται ρατσιστές.

Πριν δύο εβδομάδες, ο Douglas Murray αναφέρθηκε λεπτομερώς στο The Spectator, σε μία εισαγωγή από τις ΗΠΑ που την έχουμε απόλυτη ανάγκη. Δυστυχώς, όταν οι ΗΠΑ «φτερνίζονται», η Βρετανία «αρρωσταίνει». Οι σκηνές μπορεί να μην είναι το ίδιο δραματικές εδώ αλλά η υποκρισία είναι η ίδια, μην πω και περισσότερο. ( Να έχεις σκοτωθεί πολεμώντας για την πατρίδα σου στη μάχη του Βατερλό, όπως ο Βρετανός Αντιστράτηγος Sir Thomas Picton, και να βλέπεις κάποιους μικροπωλητές κάνναβης με τατουάζ, να γκρεμίζουν το άγαλμά σου). Πρέπει δηλαδή οι Έλληνες να καταστρέψουν τα αγάλματα του Περικλή, επειδή είχε σκλάβους; ( Για δοκιμάστε το στην Αθήνα και θα δούμε πόσο μακριά θα φτάσετε).

Δεν ξέρω γιατί- ίσως επειδή είμαι ακόμη ένα μικρό αφελές ελληνόπουλο- αλλά όλοι αυτοί οι ακτιβιστές και διάσημοι με εκνεύρισαν τόσο πολύ. Μιλάω τακτικά με τον σκηνοθέτη James Toback, ο οποίος περνάει το χρόνο του στη Νέα Υόρκη, γράφοντας τα απομνημονεύματά του – η περιγραφή του για την πρώτη φορά που έκανε LSD στο Harvard, με τα αυτοκίνητα να πετούν δίπλα του, είναι εξαιρετική – και ακόμη για έναν άνδρα που δεν είχε ποτέ πρόβλημα με τις λέξεις, ο Jimmy είχε μεγάλο πρόβλημα να απεικονίσει επακριβώς την καταστροφή που ακούει στο όνομα Δήμαρχος Bill de Blasio: «Τα απολιθώματα που βρίσκονται εδώ και 2.1 δισεκατομμύρια χρόνια στο βυθό, θα ήταν πιο αποτελεσματικά από αυτόν τον κλόουν».

Η ελευθερία του λόγου στις παλιές καλές Η.Π.Α ( όπως και στο Ηνωμένο Βασίλειο) κάνουν τη Γερμανία του 1940 και την Ε.Σ.Σ.Δ του 1950 να μοιάζουν με ένα “Speakers Corner” (ένα δημόσιος χώρος που προσφέρεται για δημόσια συζήτηση). Οποιαδήποτε απόκλιση από τo woke speech (πολιτικός όρος των αφροαμερικανών για θέματα που αφορούν την κοινωνική και φυλετική δικαιοσύνη), συνεπάγεται απόλυση από τη δουλειά, ακόμη και αν είστε το αφεντικό. Ειδικά αν είστε το αφεντικό. Το σημερινό κλίμα φόβου κάνει το 1984 του Orwell να μοιάζει με ένα παιδικό βιβλίο. Πείτε «All Lives Matter» ή «Buildings Matter» και χάστε τη δουλειά σας πιο γρήγορα και από την εξαφάνιση του τεκμηρίου αθωότητας στην υπόθεση του Woody Allen. Οτιδήποτε ερμηνεύεται ως ρατσιστικό συνιστά και μία θανατική ποινή που εφαρμόζεται από αυτοδιορισμένους δικαστές στην τηλεόραση και στις τέχνες.

Πιστέψτε με, ο πραγματικός δολοφόνος προσπαθεί πολύ σκληρά. Στη Νέα Υόρκη και στο Σικάγο, είναι σαν να ζουν μία σκηνή από την ταινία Back to the Future, με 7 άτομα να πυροβολούνται μέσα σε 10 λεπτά στο Μπρούκλιν την προηγούμενη εβδομάδα και άλλους 40 πυροβολισμούς και 19 δολοφονίες να τα συνοδεύουν. Το Σικάγο που πάντα ανταγωνιζόταν τη Νέα Υόρκη, τα κατάφερε καλύτερα: 18 άνθρωποι σκοτώθηκαν εν ψυχρώ, νέοι άνδρες και γυναίκες, όλοι Αφροαμερικανοί, από συμμορίες Αφροαμερικανών. ( Δεν νομίζω η προπαγανδιστική N.Y Times να έχει προς το παρόν ενοχληθεί ώστε να το αναφέρει.)

Πίσω στη δεκαετία του 1970, ο γερουσιαστής Daniel Patrick Moynihan έγραψε ένα σημείωμα στον Πρόεδρο Nixon, συμβουλεύοντάς τον να εφαρμόσει την πολιτική του Benign Neglect ( πολιτική της μη ανάμιξης, παράβλεψης, ελπίζοντας το πρόβλημα να υποχωρήσει), στις μαύρες κοινότητες της Αμερικής. Πριν ξεκινήσετε να σκάβετε τον τάφο του, ο Γερουσιαστής δεν ήταν ρατσιστής. Το αντίθετο μάλλον. Ήταν ένας καθηγητής και διανοούμενος που πίστευε ότι η πολιτική κατά των διακρίσεων περισσότερο υποδούλωνε τους μαύρους και τους στερούσε την πρωτοβουλία. Επισήμανε επίσης, ότι τα παιδιά που γεννιούνται από ανύπαντρες μαύρες μητέρες – το ποσοστό τώρα ανέρχεται στο 70% – είναι καταδικασμένα σε μία ζωή απόλυτης φτώχειας. Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε κάποιον προφήτη του 20ου αιώνα, τότε ο Γερουσιαστής θα μπορούσε εύκολα να είναι αυτός, αλλά στο σημερινό woke αστυνομικό κράτος, ρισκάρω ακόμη και τη ζωή μου αναφέροντας το όνομά του.

Αν ένας κάτοικος του πλανήτη Άρη κατέφθανε στην Αμερική σήμερα, η κεραία του θα έπιανε στον ορίζοντα 65 εκατομμύρια λευκούς που η αριστερά καταγγέλλει επειδή ψήφισαν ή κάποια στιγμή στο μέλλον θα ψηφίσουν τον Trump. H αστυνομία της σκέψης βρίσκεται παντού και οι Ερυθροί Φρουροί του Mao της δεκαετίας του ’60, δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς τους επαγγελματίες αντιρατσιστές. Ωστόσο, για κάποιον περίεργο λόγο, αυτοί οι ακτιβιστές δεν ασχολούνται καθόλου με τους ραπ «καλλιτέχνες» που δοξάζουν το εμπόριο ναρκωτικών και τους φόνους στους στίχους τους. Οποιαδήποτε απόκλιση από το woke speak ισοδυναμεί με ρητορική μίσους. Απλά ρίξτε μία ματιά στη δική μας J.K. Rowling και τη βοήθεια που πήρε από τους τιποτένιους που έκανε πλούσιους.

Η ειρωνεία είναι ότι οι περισσότεροι που κατέληξαν στην Αμερική, είχαν πάει εκεί από την αρχή επειδή είχαν κουραστεί να γονατίζουν συνέχεια. Τώρα γονατίζουν ξανά και έχουν γίνει ένα με τον όχλο. Η αγαπημένη μου ιστορία από τη Νέα Υόρκη είναι αυτή με τους υψηλόμισθους δικηγόρους, μία γυναίκα από το Πακιστάν και έναν άνδρα με μητέρα από τη Τζαμάικα ( απόφοιτος του Princeton με ετήσιο εισόδημα τα 250 χιλιάδες δολάρια). Συνελήφθησαν επειδή έφτιαξαν και πέταξαν βόμβες μολότοφ στα περιπολικά της αστυνομίας και τώρα αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης ( πιστεύω ότι θα τη γλυτώσουν ). Γιατί να το ρισκάρουν; Πιστεύω επειδή υποφέρουν από μία υπερβάλλουσα επιθυμία να εντυπωσιάσουν τους αφροαμερικανούς. Βασικά, να γίνουν αστέρες του woke για μια στιγμή.

Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για τους καιροσκόπους αριστερούς, με τις ΗΠΑ να υποχωρούν σε μια πρωτόγονη μορφή κοινωνικής μηχανικής και με την έννοια του ρατσισμού, να έχει πάρει μπάλα όλους και όλα. Απλώς, μην τολμήσετε να αναφέρετε το γεγονός ότι ο George Floyd είχε φυλακιστεί για 5 χρόνια για ένοπλη ληστεία στο παρελθόν.