του sir Taki Theodoracopulos

GSTAAD- Φανταστείτε μια όμορφη και σέξι γυναίκα, σαν την Ava Gardner ή τη Lily James, με μια κρεατοελιά στο τέλος της μύτης της. Πόσο πολύ θα ξεχώριζε, ενώ σε ένα άσχημο πρόσωπο ίσως περνούσε απαρατήρητη. Ο θόρυβος σε ένα όμορφο και ήσυχο περιβάλλον ενοχλεί περισσότερο απ΄ ότι σε μία θορυβώδη και κακόηχη πόλη. Την προηγούμενη εβδομάδα, μετά από μια ακόμη έντονη χιονόπτωση, ένα όμορφο και ηλιόλουστο απόγευμα, έκανα σκι αντοχής και σταμάτησα για ένα μεσημεριανό πικνίκ με τη Lara και την Patricia, δύο παντρεμένες φίλες μου, με είχαν αφήσει χιλιόμετρα πίσω όσο έκαναν ski-skating, τη νέα μέθοδο για το σκι αντοχής. (Εγώ παραμένω παραδοσιακός, χρησιμοποιώντας δύο πέδιλα.)

Ο καθαρός και μπλε ουρανός τόνιζε με τη σειρά του την ομορφιά του τοπίου. Δεν είχα ξαναδεί τόσο πολύ χιόνι τους 62 χειμώνες που πέρασα εδώ, με τα βουνά να δείχνουν πανέμορφα αλλά και απρόσιτα για τους σκιέρ λόγω της μεγάλης ποσότητας χιονιού που είχε πέσει. (Και αυξημένος κίνδυνος για χιονοστιβάδες. Δεν είμαι ο κατάλληλος για να μιλήσω αλλά εάν οι Άλπεις είχαν παραμείνει αγνές και απαραβίαστες, αντί να ήταν γεμάτες με χειμερινά θέρετρα, θα ήταν με διαφορά ένα πολύ καλύτερο μέρος.) Τότε, ένας 30αρης άνδρας με μούσια πλησίασε και έβγαλε κάτι από την τσάντα του και ξαφνικά ξέσπασε η κόλαση. Τα σκυλιά ούρλιαζαν, τα πουλιά εξαφανίστηκαν και οι αγρότες που κοιμόντουσαν, άνοιξαν τα παράθυρα για να καταλάβουν τί έγινε. Δεν είχα ιδέα το τι γινόταν μέχρι που ο νεαρός γιος της Patricia έδειξε τον μουσάτο κόπανο και τη μηχανή που κρατούσε όσο ήλεγχε το drone που έκανε όλο αυτό τον θόρυβο και τρόμαζε όλα τα ζώα.

Σε καιρούς σαν αυτούς, είναι αναγκαία η Αριστοτελική λογική. Ο Αριστοτέλης επέμενε ότι η ευπρεπής γλώσσα θα πρέπει να προφυλάσσεται για τις στιγμές όπου η δράση και τα επιχειρήματα απουσιάζουν. (αναφερόταν στο θεατρικό Δράμα). Χωρίς να ακολουθήσω τον Αριστοτέλη, καθώς μιλάμε για την πραγματική ζωή, ρώτησα τον κόπανο πρώτα στα γαλλικά και μετά στα κακά γερμανικά για ποιό λόγο το κάνει αυτό. Καμία απάντηση. Τελικά, όταν τον αποκάλεσα στα αγγλικά «asshole», γύρισε, χαμογέλασε και είπε «Tip-top»- μια εκνευριστική ελβετική έκφραση που σημαίνει ότι όλα είναι «υπέροχα». Προσγείωσε το drone, το πήρε και εξαφανίστηκε στην πλαγιά. Πού ήταν αυτός ο απαίσιος χιονάνθρωπος όταν τον χρειαζόμασταν;

Οι επαγγελματίες της ψυχικής υγείας και άλλοι ψευτοειδικοί θα είχαν διαγνώσει την αντίδρασή μου ως ΣΜΠ, σύνδρομο μικρού πέους, ή ως ένα αποτέλεσμα του lockdown, αλλά δεν ήταν τίποτα από αυτά. Οι περισσότεροι ψυχοθεραπευτές του σήμερα συμφωνούν ότι η ατομική θεραπεία είναι η απάντηση στους ανθρώπους που υπερασπίζονται τον εαυτό τους σε μια σύγχρονη συνθήκη οργής. Όσο πιο πλούσιος ο ασθενής, τόσο περισσότερη θεραπεία χρειάζεται. Οι επαγγελματίες της ψυχικής υγείας θα είχαν ανακαλύψει ένα σύνδρομο για τον τέλειο ορισμό του κόπανου και θα συνιστούσαν την ανάγκη θεραπείας. Δεν χάφτω τίποτα απ’ αυτά. Στην πραγματικότητα, αυτό που έκανε ήταν μια μορφή «ηχητικού βιασμού» και ήταν το ίδιο άσχημο με το να διακόπτεις ένα κονσέρτο του Schubert με ραπ βλακείες. Ένας άλλος Γερμανός, ο Herr Schopenhauer το είπε καλύτερα: « Όσο μεγαλύτερη η ανοχή του ήχου, τόσο χαμηλότερη η διάνοια».

Αλλά δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να εκλογικεύουμε το τι οι άνθρωποι τείνουν να κάνουν, επειδή αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να λες σε κάποιον άλλο το τι να κάνει. Τα media τώρα έχουν τον έλεγχο αλλά σύντομα οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες θα τα έχουν υπό τον έλεγχό τους. Μόλις ολοκλήρωσα την αυτοβιογραφία της Barbara Black και απορώ αν οι δημοσιογράφοι ασχολήθηκαν ποτέ με την ίδια (Έχω ήδη ασχοληθεί με αυτό σε προηγούμενη στήλη που βασιζόταν σε αποσπάσματα.) Πολύ χειρότερο είναι αυτό που κάνουν μερικοί αρθρογράφοι και συγγραφείς κουτσομπολιών που ψεύδονται για τον Conrad Black (Εκδότης). O άνθρωπος είναι σχεδόν ιδιοφυία αλλά είχε ένα μεγάλο μειονέκτημα, κάτι το οποίο δεν θα συγχωρήσει ποτέ ο χωρίς αυτοσεβασμό δημοσιογράφος. Γεννήθηκε πλούσιος και ακόμη χειρότερα, συντηρητικός. Ένα διπλό κακό στις μέρες μας, και το ίδιο μη αποδεκτό με τις λέξεις που ξεκινούν από «N» όσο οι γυναίκες που δεν σέβονται τον εαυτό τους και οι ράπερ που υμνούν τα όπλα είναι αποδεκτές συμπεριφορές.

Δεν πειράζει. Ο φθόνος αποτελεί αμάρτημα αλλά είναι το πιο ισχυρό συναίσθημα. Κάποιος που το είχε διαβάσει εκεί πριν το γράψω εγώ – με τις υπέροχες συνθήκες χιονιού και όλο αυτό το ηλιοβασίλεμα- κοίταξε τους λιγότερο τυχερούς ανθρώπους που είναι κλειδωμένοι στα σπίτια τους και ζήτησε το The Rains Came του Louis Bromfield. Τρεις συνεχόμενες ημέρες έντονης και τροπικής βροχής έκαναν στο χιόνι ότι η πολιτική ορθότητα στον αμερικανικό πολιτισμό. Σαν μια θεϊκή τιμωρία, η γυναίκα μου ήταν κλειδωμένη μόνη της στο Λονδίνο, όσο εγώ έτρεχα τριγύρω ηλιοκαμένος και πιο υγιής από ποτέ. Να θυμάστε, ο καθένας προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή πάνω του κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, χωρίς να το αντιμετωπίζουν όλοι θετικά. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι η ανθρώπινη περιέργεια ήταν ανεξάντλητη και ότι κανένα θέμα δεν είναι άξιο για συστηματική μελέτη.

Ο «καημένος» ο Αριστοτέλης, ποτέ δεν συνάντησε έναν Αμερικανό φιλελεύθερο ακαδημαϊκό. Ή έναν αφυπνισμένο Αμερικανό φοιτητή, δίχως να αναφέρω τους αριστερούς Αμερικανούς και τους Βρετανούς δημοσιογράφους. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι η δημοκρατία είναι μοναδικά ελληνική καθώς πίστευε ότι μόνο οι μη Έλληνες θα δέχονταν να ζουν σε δεσποτικές συνθήκες. Αυτό ήταν κάτι φυσικό για τους Έλληνες, όπως και η αυτοδιοίκηση και οι σοφές μοναρχικές κυβερνήσεις για τους Έλληνες. Η ειρωνεία σήμερα είναι ότι οι Αμερικανοί εξακολουθούν να καυχιόνται για την ελεύθερή τους γη αλλά δεν μπορούν να πουν ένα αστείο, να βάψουν το πρόσωπό τους, να σφυρίξουν σε ένα όμορφο κορίτσι ή ακόμη και να λατρεύουν έναν πρόγονό τους, δίχως να χάσουν τις καριέρες τους και τα προς το ζην τους. Η τυραννία των PC (πολιτικής ορθότητας) κυριαρχεί. Τα media, το Hollywood, η Big Tech και η Ακαδημία Κινηματογράφου ακολουθούν αυστηρές εντολές και οι χαζοί Αμερικάνοι προσποιούνται ότι είναι ελεύθεροι. Εμείς οι Έλληνες, την ίδια στιγμή, είμαστε πιο ελεύθεροι από ποτέ και γελάμε στο δρόμο για την παραλία. Αυτό το καλοκαίρι δηλαδή.