Σήμερα είναι μια σημαντική ημέρα μνήμης για ολόκληρο τον ελληνισμό. Θυμόμαστε ένα από τα πιο βάρβαρα, μαζικά εγκλήματα του 20ου αιώνα, τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, και τιμούμε όλους αυτούς που θανατώθηκαν βίαια και άνανδρα, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα και τα ιδανικά τους.

Ήδη από το 1994, η ελληνική πολιτεία με την απόφαση της ανακήρυξης της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αποτίει φόρο τιμής στους νεκρούς και δεν ξεχνά τα βίαια, μαζικά, φονικά γεγονότα που συνέβησαν στην -καταρρέουσα τότε- Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη δεύτερη και στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 20ου αιώνα.

Τα γεγονότα αυτά δρομολογήθηκαν από τη σταδιακά αυξανόμενη ανάδυση και εντεινόμενη επίδραση του τουρκικού εθνικισμού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο οποίος προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα αποτέλεσε και την κυρίαρχη ιδεολογία, αναλαμβάνοντας την εξουσία και τον έλεγχο της αυτοκρατορίας. Η απαρχή των διωγμών, σύμφωνα με ιστορικούς, ξεκινάει από την ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους το 1908 στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη. Σταδιακά και σε διάφορες φάσεις, εμπόλεμες ή μή, κατά τη δεκαετία 1913-1923, το φαινόμενο αυτό άρχισε να εντείνεται.

Συγκεκριμένα, στις 19 Μαΐου 1919, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα του Πόντου και δρομολόγησε τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας, η οποία έγινε στο πλαίσιο του Απελευθερωτικού Αγώνα των Τούρκων κατά των Δυτικών (Άγγλων, Ιταλών, Ελλήνων), που κατείχαν εδάφη της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με στοιχεία, ο αριθμός των Ποντίων που θανατώθηκαν, είναι από 200.000 έως 350.000 κατά την περίοδο 1916-1923, σ’ ένα σύνολο 750.000 περίπου.

Μέχρι και σήμερα, η γενοκτονία των Ποντίων αποτελεί ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά του ελληνισμού. Γι’αυτό το λόγο, εμείς οφείλουμε να τιμούμε κάθε χρόνο όλους αυτούς που “έπεσαν” άδικα, με το να τους θυμόμαστε.