Στην Ινδία έχω ταξιδέψει αρκετές φορές και πάντα με μαγεύει. Με ενθουσιάζουν τα χρώματα, οι μυρωδιές, τα χαρούμενα πρόσωπα και ιδιαίτερα τα μοναδικά κτίρια και παλάτια. Το αγαπημένο μου είναι το Taj Mahal, για το οποίο, όσες φορές και να το έχω επισκεφτεί, αισθάνομαι το ίδιο δέος. Όταν πριν από δύο χρόνια άρχισε ο γιος μας να μας ζητάει να το δει από κοντά, σκεφτήκαμε ότι πέρασε αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που ταξιδέψαμε στην Ινδία και ήταν ευκαιρία να δείξουμε σ’ όλα μας τα παιδιά αυτόν τον υπέροχο πολιτισμό.

Καθότι είμαστε οικογενειακώς μανιακοί με τη φωτογράφιση με drone, τα πήραμε μαζί μας, αν και γνωρίζουμε ότι απαγορεύονται σ’ όλη την Ινδία. Μόνο ελάχιστες κυβερνητικές εταιρείες και υπηρεσίες ασφαλείας έχουν άδεια χρήσης. Αλλά να φτάσεις μέχρι την πηγή και να μην πιεις νερό; Δεν γινόταν να γυρίσω πίσω χωρίς αεροφωτογραφίες από το Taj Mahal. Όμως, αν με έπιαναν, θα με έστελναν κατευθείαν στο κελί. Για τον λόγο αυτόν έπρεπε να πετάξω το drone από πολύ μακριά, όπως και έκανα. Το ξενοδοχείο ήταν σε απόσταση δύο χιλιομέτρων, οπότε από την ταράτσα του ήταν ό,τι έπρεπε. Μακρινή πτήση βέβαια, που μου έδινε περιορισμένο χρόνο για φωτογράφιση.

Ξύπνησα με την ανατολή και περίμενα τη σωστή στιγμή. Όταν έφτασα και είδα αυτό το αριστούργημα από ψηλά, με την ομίχλη από κάτω, νόμιζα ότι θα εκραγώ από χαρά. Δεν το πίστευα. Πάνω στη χαρά, στην αλλαγή της δεύτερης μπαταρίας, ήρθε o υπεύθυνος του ξενοδοχείου και μας είπε ότι απαγορεύονται τα drone. Του απαντήσαμε ότι εκεί κοντά δεν απαγορεύονται. Στα μισά της δεύτερης μπαταρίας ήρθε ένας αστυνομικός (έτσι τουλάχιστον ήταν ντυμένος) και καθόταν πίσω μας, στα είκοσι μέτρα, μαζί με τον υπεύθυνο του ξενοδοχείου.

Η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη και σίγουρα δεν είχα χρόνο να πετάξω και την τρίτη μπαταρία. Τέλειωσα τη δεύτερη, το προσγείωσα και φύγαμε σαν να είχαμε κάνει το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Eκείνοι δεν είπαν τίποτα (δεν ξέρω αν είχαν φωνάξει την αστυνομία), εμείς μπήκαμε γρήγορα στο ασανσέρ, κατεβάσαμε αμέσως τις φωτογραφίες στα κινητά, βγάλαμε τα τσιπάκια από τα drone και μπήκαμε στο πρώτο ταξί για το αεροδρόμιο. Πραγματικά δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου όταν είδα τις φωτογραφίες. Εύχομαι να σας αρέσουν.

Να πω και λίγα λόγια γι’ αυτό το μνημείο αγάπης. Το Taj Mahal θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα παγκοσμίως και είναι χτισμένο στη νότια όχθη του ποταμού Γιαμούνα, κοντά στην πόλη Άγκρα. Το συγκρότημα αναπτύσσεται γύρω από το μαυσωλείο που ανήγειρε ο Σαχ Γιαχάν, Μογγόλος αυτοκράτορας, προκειμένου να τιμήσει την πολυαγαπημένη του σύζυγο Μουμ – τάζ Μαχάλ, η οποία πέθανε το 1631 κατά τη διάρκεια τοκετού. Οι εργασίες κατασκευής του Taj Mahal ξεκίνησαν το 1632 και ολοκληρώθηκαν 22 χρόνια αργότερα. Για την ανέγερσή του δούλεψαν 20.000 εργάτες και δαπανήθηκαν 32 εκατ. ρουπίες, ποσό τεράστιο για εκείνη την εποχή. Το μαυσωλείο είναι κατασκευασμένο από λευκό μάρμαρο, που έρχεται σε αντίθεση με τα δύο παραπλήσια κτίρια, που είναι χτισμένα από κόκκινο ψαμμίτη. Στο κυρίως κτίσμα του μαυσωλείου, στο κέντρο, βρίσκονται τα δύο κενοτάφια του Σαχ Γιαχάν και της αγαπημένης του Μουμτάζ. Η ιστορία του Taj Mahal είναι μια διαχρονική ιστορία αγάπης, την οποία εκατομμύρια άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο συρρέουν για να την ξαναζήσουν, θαυμάζοντας το μοναδικό αυτό μνημείο.

Κείμενο και φωτογραφίες από τη Μαρίνας Βερνίκου