του Χρήστου Ζαμπούνη

Ο Ρομπέρτο είναι εργοστασιάρχης με έδρα την Ρώμη. Κάθε χρόνο επιλέγει την χώρα μας για τις διακοπές του. Σε αντίθεση με άλλους ταξιδιώτες που προτιμούν να ανακαλύπτουν νέα μέρη, ο Ιταλός φίλος μας θεωρεί ότι έχει βρει τον παράδεισό του σ’ ένα νησί του Νοτιοανατολικού Αιγαίου. Κάθε Αύγουστο λοιπόν, που είναι ο παραδοσιακός μήνας των διακοπών των Ιταλών, στέλνει το σκάφος του στην Πάτμο και το δένει στον Κόλπο του Γροίκου. Ο ίδιος με την οικογένειά του καταφθάνει αεροπορικώς με δύο πτήσεις: Ρώμη – Αθήνα και Αθήνα – Λέρος.

Εδώ και λίγα χρόνια, έχει βρει ένα αρχοντικό στην Χώρα, το οποίο ενοικιάζει ανελλιπώς, προκρατώντας το μάλιστα, άμα τη αφίξει του, και για το επόμενο καλοκαίρι. Ο Ρομπέρτο θα έλεγα ότι είναι ένας διαφημιστής του ελληνικού Τουρισμού, αφού έχει καταφέρει να πείσει σχεδόν όλη του την παρέα να τον ακολουθήσει στην Πάτμο. «Χαρά που δεν την μοιράζεσαι είναι μισή χαρά», λέει η παροιμία, και η χαρούμενη ιταλική παρέα φαίνεται να απολαμβάνει σε υπερθετικό βαθμό την ελληνική φιλοξενία.

Το ημερήσιο πρόγραμμά τους είναι σχεδόν πανομοιότυπο. Καιρού επιτρέποντος, λίγο μετά τις 12 πλέουν με το σκάφος στις γύρω νησίδες προς αναζήτηση ερημικών ή, τουλάχιστον, ολιγοσύχναστων παραλιών. Ελαφρύ γεύμα στο σκάφος και επίδοσις στο αγαπημένο τους τάβλι. Επιστροφή στο λιμάνι πριν από το δείλι, συνήθως υπό τους ήχους όπερας. Τα βράδυα δεν είναι ποτέ μοναχικά. Το society της Πάτμου είναι παγκοίνως φημισμένο για τα δείπνα και τις βεγγέρες του, χωρίς να λησμονούμε την νυκτερινή ζωή στην Σκάλα, με επίκεντρο την «Kasbah».

Ο Ρομπέρτο με τηλεφώνησε προχθές, και με ερώτησε εάν θα πάω το καλοκαίρι στο νησί. Απήντησα καταφατικώς. Με την σειρά μου του έθεσα το ίδιο ερώτημα. «Μετράω τις ημέρες», μου απεκρίθη ευκρινώς. Για να προσθέσει: «Δεν γίνεται, κάποια ημέρα θα ανοίξουν τα σύνορα».

Photo Credit: Adam Razvi