Ο Novak Djokovic στα ίχνη του René Lacoste.

René Lacoste και Novak Djokovic. Δύο θρύλοι, οι οποίοι μοιράζονται τις ίδιες αξίες του Fair Play, της αντοχής και της κομψότητας. Το 1933 ο τενίστας και εφευρέτης René Lacoste πήρε το προσωνύμιο «κροκόδειλος» για την αντοχή που επέδειξε μέσα στο γήπεδο, ενώ ταυτόχρονα έκανε επανάσταση στον κόσμο των αθλητικών ειδών, δημιουργώντας το LACOSTE L.12.12 polo. Το μοναδικό ύφασμα αυτού του ενδύματος, το βαμβακερό πικέ, έδωσε στους επαγγελματίες τενίστες τη δεκαετία του ’30 μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.
Από τότε τo LACOSTE L.12.12 polo έχει γίνει το σύμβολο του σήματος, αποτυπώνοντας τη γαλλική φινέτσα και το διαχρονικό στυλ σε όλο τον κόσμο. Σήμερα ο Novak Djokovic γίνεται ο πρεσβευτής της LACOSTE, όχι μόνο μέσα, αλλά και έξω από το γήπεδο. Η χαλαρή κομψότητα και η ευρηματικότητά του είναι ο ιδανικός συνδυασμός για το DNA του γαλλικού brand, καθώς και για τις δημιουργίες του, που εμπνέονται από τον αθλητισμό.

Η LACOSTE έχει δημιουργήσει για τον Novak Djokovic μια επώνυμη σειρά ενδυμάτων τα οποία μπορούν να φορεθούν μέσα στο γήπεδο. Τα συγκεκριμένα outfit έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να εξοπλίσουν τον πρωταθλητή τόσο κατά τη διάρκεια των τουρνουά Grand Slam’s όσο και για τα υπόλοιπα τουρνουά της σεζόν. Το 2017 ο Novak Djokovic κάνει την είσοδό του στα γήπεδα του Παρισιού επιδεικνύοντας τον κροκόδειλο μέσα από τα νέα του LACOSTE outfit. Για τη νέα της διαφημιστική καμπάνια, η LACOSTE φαντάστηκε μια εναλλαγή μεταξύ των δύο πρωταθλητών, του René Lacoste και του Novak Djokovic. Η ταινία, σε σκηνοθεσία του Julien Pujol, μαρτυρεί την καθοριστική στιγμή του brand: η εφεύρεση του LACOSTE L.12.12 Polo, την ημέρα κατά την οποία ο René Lacoste αποφάσισε να ξεφύγει από τον μέχρι τότε ενδυματολογικό κώδικα του τένις, αφαιρώντας τα μανίκια, έτσι ώστε να δώσει στον εαυτό του μεγαλύτερη ελευθερία κίνησης.

Ως νέο πρόσωπο του σήματος, ο Novak Djokovic βρίσκεται στο επίκεντρο της καμπάνιας, η φωτογράφιση της οποίας έγινε από τον Jacob Sutton. Τα εικαστικά συνδυάζουν το ασπρόμαυρο της δεκαετίας του ’30 με τα χρώματα των τωρινών συλλογών. Μια σύνθεση που αποτελεί μαρτυρία της διαχρονικότητας του σήματος.