του Χρήστου Ζαμπούνη

Δεν θυμάμαι πότε άκουσα, ούτε, παρ’ ότι συγκρατώ ονόματα, ποιος εξεστόμισε την ακόλουθη φράση: «Καλές ταινίες είναι εκείνες που οι εικόνες τους σε επισκέπτονται αρκετό καιρό αφού τις έχεις παρακολουθήσει». Έχουν περάσει τρεις ημέρες από τότε που ολoκλήρωσα την θέαση της τηλεοπτικής σειράς «Lupin» και η εικόνα του Omar Sy έρχεται ακόμη στον νου μου. Ποιος είναι ο Omar Sy; Καλή ερώτησις. Είναι ο νέος super star του γαλλικού κινηματογράφου και όχι μόνον. Το ευρύ κοινό τον ανεκάλυψε το 2011, με την ταινία «Intouchables», «Άθικτοι».

Η σπουδαία του ερμηνεία αντεμείφθη με το βραβείο Cesar Καλύτερου Ηθοποιού, το αντίστοιχο Oscar της χώρας του Μακρόν. Το Χόλλυγουντ δεν θα εδύνατο να μείνει ασυγκίνητο στο πληθωρικό του ταλέντο, με αποτέλεσμα την εμφάνισή του σε blockbusters, όπως τα «Jurassic World», «X Men», «Days of the Future Best» κ.ά. Το 2020 ο Sy επιστρέφει στην πατρίδα του –είναι Γάλλος υπήκοος με καταγωγή από την Υποσαχάριο Αφρική– ακμαίος και ευειδής. Είναι τόσο ισχυρή η παρουσία του στην οθόνη, ώστε αδυνατεί κανείς να ξεχωρίσει τις υπόλοιπες υποδειγματικές, στην πλειονότητά τους, ερμηνείες.

Το σενάριο φαίνεται να έχει γραφτεί στα μέτρα του, δεδομένης της αναφοράς στην Σενεγάλη και στο φτωχικό περιβάλλον των προαστίων των Παρισίων όπου μεγάλωσε. Από εκεί και πέρα, εξυφαίνεται μία αστυνομική ιστορία, με τον ήρωα να εμπνέεται από τον Arsene Lupin, τον «αριστοκράτη λωποδύτη» των αρχών του 20ού αιώνος. Προσοχή, η σειρά δεν είναι εποχής. Εκτυλίσσεται σε ένα σύγχρονο περιβάλλον, σε μία πόλη που δεν ομοιάζει διόλου με το «Emily in Paris».

Οι ταξικές και φυλετικές διαφορές πρωταγωνιστούν με τον Arsene να τις υπερκεράζει χάρις στην απαράμιλλη τέχνη της εξαπατήσεως. Εάν εξαιρέσουμε ορισμένες ακατανόητες ανατροπές, το «Lupin» δικαίως έχει ανελιχθεί στην πρώτη θέση των δημοφιλών σειρών του Netflix στην Ελλάδα, ακολουθώντας την καλή παράδοση των γαλλικών films policiers. A voir.