του Χρήστου Ζαμπούνη

Μία μετριώτατη γαλλική ταινία για τον βίο του Γάλλου συγγραφέως Albert Camus, η οποία προεβλήθη από την Ε.Τ.3 –αν και, για να είμαι δίκαιος, ο Samy Freiss στον πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν πειστικός– μου έδωσε το έναυσμα να αναζητήσω στην βιβλιοθήκη έργα του νεώτερου στην Ιστορία βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας, για το σύνολο του έργου του.

Η ομιλία του κατά την παραλαβή του βραβείου στην Στοκχόλμη, άφησε εποχή, ενώ μία φράση του είναι ακόμη επίκαιρη: «Κάθε γενιά, αναμφισβήτητα, θεωρεί τον εαυτό της προορισμένο να ξαναφτιάξει τον κόσμο. Η δική μου γνωρίζω πως δεν θα τον ξαναφτιάξει». Το ίδιο επίκαιρες είναι ορισμένες φράσεις που αλιεύω, σημειωμένες με μολύβι, από το «L’Homme révolté», τον «Επαναστατημένο άνθρωπο», που πρωτοδιάβασα σε ηλικία 17 ετών από τις Editions Le Livre de Poche. Διαλέγω πέντε, χαρακτηριστικές:

1) «Ο διάλογος, μία ανθρώπινη σχέση, αντεκαταστάθη από την προπαγάνδα ή την πολεμική, που είναι δύο είδη μονολόγου».

2) Δεν είναι από μόνη της ευγενής η εξέγερση, αλλά είναι ευγενής γι’ αυτό που απαιτεί, ακόμη κι’ αν αυτό που επιτυγχάνει είναι ποταπό».

3) «Όλες οι σύγχρονες επαναστάσεις κατέληξαν στην ενίσχυση του κράτους».

4) Κάθε μορφή περιφρονήσεως, εάν εμπλέκεται στην πολιτική, προετοιμάζει ή εγκαθιστά τον φασισμό».

5) Η εξέγερση είναι μία από τις ουσιαστικές διαστάσεις του ανθρώπου».