του Χρήστου Ζαμπούνη

Επί μακρόν, στην γαλλική τηλοψία παιζόταν μία διαφήμιση η οποία είχε ως κεντρικό σλόγκαν την φράση «C’ est déjà demain», «Είμεθα ήδη στο αύριο». Η ρεκλάμα προωθούσε ηλεκτρικά είδη κραταιάς εταιρείας του χώρου, υπονοώντας την τεχνολογική της πρωτοπορία, αλλά ταιριάζει «κουτί» με το μυθιστόρημα «Υποταγή» του Μισέλ Ουελμπέκ. Ποιος είναι ο Ουελμπέκ; Καλή ερώτησις. Είναι ο κορυφαίος, κατά πολλούς, εν ζωή Γάλλος συγγραφεύς. Μία από τις ιδιαιτερότητές του, πέραν της λογοτεχνικής αξίας των γραπτών του, είναι η ικανότης να προβλέπει το μέλλον. Τι εννοώ; Στο προτελευταίο του μυθιστόρημα με τον τίτλο «Soumission», «Υποταγή», προφητεύει την ισλαμοποίηση της χώρας του. Τραγική σύμπτωσις! Μία εβδομάδα μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, ολιγομελής ομάδα ενόπλων ισλαμιστών επετέθη στα γραφεία του περιοδικού «Charlie Hebdo» κραυγάζοντας «Αλλάχ Άκμπαρ», «Ο Θεός είναι μεγάλος», και εξετέλεσαν 12 άτομα, εξ’ αφορμής της δημοσιεύσεως σατιρικών σκίτσων του Μωάμεθ.

Η δύναμις της νεώτερης μονοθεϊστικής θρησκείας, του Ισλάμ, απέναντι στην παρηκμασμενη Δύση, μέσω του χρεωκοπημένου ήρωα του Ουελμπέκ, αποτελεί τον κεντρικό καμβά της μυθοπλασίας του, μίας μυθοπλασίας που ομοιάζει εφιαλτικά με την επερχόμενη πραγματικότητα. C’ est déjà demain.