Τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιώ ατάκες ή και παροιμίες οι οποίες με εκφράζουν μεν αλλά νόμιζα ότι δε θα έφτανα σε σημείο να τις χρησιμοποιώ τόσο συχνά. Αυτό μάλλον συμβαίνει από το σύνδρομο του ξερόλα, που με διακρίνει πολλές φορές, και το έχω ρίξει στο φιλοσοφείν. Αλλά μη σας κουράζω με “αμπελοφιλοσοφίες” και ας έρθω στο θέμα μου. Πρόκειται για την αγαπητή μου πλέον φράση “ποτέ μη λες ποτέ”.

Του Γιάννη Βαλαβάνη

Πρόκειται για ένα ρούμι Λουϊζιάνας που δοκίμασα προσφάτως, ναι καλά ακούσατε, Λουϊζιάνα. Γεωγραφικά βέβαια ξέρω που βρίσκεται αλλά για ρούμι και ζαχαροκάλαμα δεν είχα ακούσει κάτι, παρότι δίπλα στην Καραϊβική και με τροπικό κλίμα, που είναι λογικό. Ο λόγος για ένα ρούμι εξαιρετικό με το όνομα Bayou XO – Mardi Gras. Περίεργο και πρωτότυπο όνομα αν και κάπως μακρύ όπως και πάρα πολύ ωραία η συσκευασία και η φιάλη του, που σας πληροφορώ ότι δεν είναι εντυπωσιακή γιατί υστερεί σε ποιότητα, όπως κάποια άλλα προϊόντα, απλά το αποδίδω σε αυτό που λέμε “να κάνει τη διαφορά”.

Πολύ αρωματικό και πάρα πολύ αρεστό σε όσους προτιμούν τα φρουτώδη ρούμι αλλά με πολύ πικάντικο, καπνιστό και ξηρό τελείωμα που μου άρεσε ιδιαίτερα, αφήνοντας μεγάλη και μακρά επίγευση. Διαβάζοντας κάποια άρθρα στην πορεία για να αποκωδικοποιήσω τα αρώματά του εντυπωσιάστηκα από την όλη διαδικασία παραγωγής του. Από τη δημιουργία του στα βαρέλια κέδρου για πέντε χρόνια και μετέπειτα σε Sherry Pedro Ximenez για άλλον ένα χρόνο, μέχρι τα αρώματα πολλών φρούτων δάσους που βγάζουν μια ευχάριστη πικράδα θα έλεγα, αλλά σε συνδυασμό με το μέλι και το σέρι κάνουν έναν ευχάριστο συνδυασμό.

Δημιούργημα δύο αδερφών στη Λουϊζιάνα το 2011, με σκοπό να γνωρίσει ο κόσμος την παράδοση και τον πολιτισμό της περιοχής τους. Για αυτό το λόγο χρησιμοποίησαν και το όνομα “Mardi Gras”, που σημαίνει στην κυριολεξία “Λιπαρή Τρίτη”. Είναι κάτι σαν τη δική μας Τσικνοπέμπτη, που γιορτάζεται κυρίως στο Γαλλόφωνο κόσμο και όπως εμείς πριν την ανάλογη νηστεία της Σαρακοστής καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες φαγητού έτσι και οι Γαλλόφωνοι έχουν κάτι ανάλογο σύμφωνα με τα δικά τους ήθη και έθιμα.

“Ποτέ μη λες ποτέ” λοιπόν σε ρούμι εκτός Καραϊβικής ή σε πούρο Cohiba, γιατί ναι μεν  καπνίζουμε όλα τα πούρα Κούβας αλλά δεν προτιμούμε τα Cohiba λόγω αδικαιολόγητα αυξημένης τιμής. Στο συγκεκριμένο πούρο βέβαια ταιριάζει και μία σοφή ατάκα που χρησιμοποιώ τελευταία, το “ό,τι πληρώνεις παίρνεις”. Το πούρο είναι το Cohiba Siglo de Oro Year of the Rabbit. Ευτύχως που γράφω και δεν έχω αντίλογο έτσι ώστε να ακούσω τα σχόλια σας για ένα πούρο αξίας 250 ευρώ αλλά για να απολογηθώ πρωτίστως πρέπει να σας πω ότι δεν το αγόρασα, μη παραβαίνουμε και τους κανόνες μας, αλλά είναι δώρο από ένα φίλο από το Πάσχα του 2024.

Ένα εξαιρετικό πούρο με πολύ έντονα τα χαρακτηριστικά των Cohiba  που παρά το μικρό του μέγεθος έχει μια διαφορετική νότα από όλες τις παρεμφερείς βίτολες της φάμπρικας, λίγο μεγαλύτερη ένταση και κάπως χαμηλότερη οξύτητα, ίσως να συνέβαλαν και οι έξι μήνες περίπου στον υγραντήρα μου. Πολύ προσεγμένα καπνά από τις φυτείες της Vuelta Abajo, πολύ προσεγμένη κατασκευή από τους torqueador αλλά και πάρα πολύ ωραία συσκευασία σε συλλεκτικό υγραντήρα σε μόλις 8.888 κασετίνες.

Η έκδοση αυτή των 115 χιλιοστών με 54άρι δαχτυλίδι, με το όνομα exitosos, γιορτάζει τα τριάντα χρονιά της σειράς Siglo αλλά ταυτόχρονα και τη Χρονιά του Λαγού των Κινέζων, οι οποίοι θα είναι κατά κόρον φαντάζομαι και οι αποκλειστικοί αποδέκτες αυτού του πούρου για πολλούς και διάφορους λόγους, “και ο νοών νοείτο”, άλλη ατάκα επίσης επίκαιρη. Ένα εύκολο και γευστικό πούρο για έναν καφέ ή μια σύντομη απόλαυση, που ωστόσο κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι και πολύ ακριβό αλλά και πολύ μικρό για να αναδείξει τα χαρακτηριστικά των υπέροχων φύλλων του.

Νέες γεύσεις και νέα προϊόντα από παραδοσιακούς και νέους τόπους και προμηθευτές προς επίσης παραδοσιακούς και καινούριους καταναλωτές που αν μη τι άλλο εμπλουτίζουν τις γνώσεις και τις γεύσεις μας αλλά εξιτάρουν και την περιέργειά μας να ανακαλύψουμε νέες απολαύσεις. “Never say Never” που μάλλον εδώ ταιριάζει απόλυτα, και ο “νοών νοείτο”.