Σε μία εποχή που τα πρότυπα ελλείπουν, το Style και το Elegance τείνουν – αν όχι να εξαφανιστούν – να αλλοιωθούν δραματικά και να γίνουν ένα με μαζοποιημένα ενδύματα που δυστυχώς συνοδεύουν και άκομψους τρόπους, η παγκόσμια ημέρα του άνδρα, συνεχίζει να εορτάζεται. Το ερώτημα όμως, πέραν του ποιός άνδρας πραγματικά εορτάζει σήμερα είναι άλλο, βαθύτερο. Θα έπρεπε κάποιος να εορτάζει ; Θα πρέπει κάτι που υπάρχει δισεκατομμύρια χρόνια στην γη να έχει μία ξεχωριστή ημέρα; Κι αν ναι, γιατί;

Το να είσαι άνδρας σίγουρα είναι ένα γενετήσιο χαρακτηριστικό αλλά η έκφρασή του είναι ζήτημα παιδείας και καλλιέργειας. Από το να χαραμίζουμε χρόνο σε περιττές γιορτές και εκδηλώσεις, θαρρώ καλύτερο θα ήταν να εμμείνουμε περισσότερο στην δημιουργία εκείνου του προτύπου που αξίζει όντως να εορτάζεται και δεν είναι άλλο από εκείνο του ευγενή αλλά σκληρού, συναισθηματικού αλλά και αποφασιστικού, «όμορφου» και «άσχημου» αρσενικού.

Δύσκολο να βρεις ένα συνονθύλευμα όλων αυτών σε ένα πρόσωπο αλλά ποιός είπε ότι ο άνδρας είναι εύκολο ον; Άλλωστε αυτή δεν είναι και η γοητεία του;