Man(de)CODE | Bohemian Issue

του Χρήστου Ζαμπούνη

ΤΟ SAVOIR VIVRE ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ

Υπήρχε μια εποχή, όχι τόσο μακρινή, όπου εις τα εστιατόρια και τις ταβέρνες ανά την επικράτεια, πλήθη συμπατριωτών μας διεγκωνίζοντο διά το ποιος θα επλήρωνε τον λογαριασμό. Ήταν η εποχή, διά να γίνω πιο σαφής, η οποία θα μείνει εις την Ιστορία ως το «ελληνικό θαύμα», από την άποψη ότι το χρήμα έρρεε σαν τα ύδατα του ποταμού, ανεμπόδιστα και αβίαστα.

Εκείνα, λοιπόν, τα θρυλικά χρόνια, με το Χρηματιστήριο να αγγίζει τις 7.000 μονάδες και την εισαγωγέα των πούρων Αβάνας Μαίρη Μπαλλή να λαμβάνει διά χειρός Φιντέλ Κάστρο τον περιζήτητο τίτλο «Hombre del año», δεν υπήρχε περίπτωση διά τον Νεοέλληνα να μην επιμείνει να κεράσει. Είτε επρόκειτο διά μια απλή προσαρμογή στο ευρύτερο Zeitgeist είτε διά έναν πλειστηριασμό επιδειξιομανίας, η φιλοσοφία της κινήσεως ήταν πεντακάθαρη: κερνάω, άρα υπάρχω. Φευ! Μιάμιση δεκαετία αργότερα, ακριβώς στους ίδιους χώρους παρατηρείται το ακριβώς αντίθετο φαινόμενο. Όταν έρχεται η «λυπητερή», όπως προσφυώς αποκαλείται η «l’addition» διά τους γαλλομαθείς ή «the bill» διά τους αγγλομαθείς, τότε ενσκήπτει μια μπρεχτική αποστασιοποίησις, υπό την έννοια ότι δεν επιδεικνύεται ιδιαίτερος ενθουσιασμός διά την πληρωμή.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς κάτοχος διδακτορικού Ψυχολογίας διά να αντιληφθεί ότι μια παρόμοια συμπεριφορά οφείλεται εις την ένδεια. «Δει δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι», όπως έλεγε και ο Δημοσθένης. Η εξέλιξις είναι κωμικοτραγική, διότι, ενώ τα προηγούμενα χρόνια περιπαίζαμε τους βορείους λαούς που διεμοιράζοντο τον λογαριασμό αναλόγως του τι κατανάλωνε ο καθείς, τώρα τους μιμούμεθα, με τις αριθμομηχανές να «παίρνουν φωτιά».

Και όμως, τα πράγματα θα εδύναντο να είναι απλά εξ αρχής, εάν ακολουθούσαμε μια σειρά από κανόνες που διευκολύνουν τη ζωή, αποφεύγοντας τις παρ εξηγήσεις.

Πρώτον: κερνάει αυτός που καλεί. Εάν η πρόσκλησις είναι αόριστος, δηλαδή του τύπου «πάμε για φαγητό το βράδυ», τότε δεν υπάρχει υποχρέωσις κ εράσματος.

Δεύτερον: κερνάει συνήθως ο πρεσβύτερος και ο πλέον ευκατάστατος.

Τρίτον: εάν αδυνατούμε να ανταποδώσουμε την πρόσκληση λόγω χαλεπής οικονομικής καταστάσεως, φροντίζ ουμε να κάνουμε ένα συμβολικό δώρο, π.χ. ένα βιβλίο.

Τέταρτον: ένα από τα μαθήματα που πήραμε από την κρίση είναι ότι διαβιούμε συμφώνως των εισοδημάτων μας.