Αρχιτέκτονας, σχεδιαστής και καθηγητής πανεπιστημίου, ο Marco Zanuso (1916-2001) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές του Μοντέρνου Κινήματος. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Μιλάνο και αναγνωρίζεται ως ένας από τους «μεγάλους πατέρες» του ιταλικού ντιζάιν. Η συνεισφορά του στη θεωρία και στη διδασκαλία του βιομηχανικού σχεδιασμού υπήρξε εξίσου σημαντική με το υπόλοιπο έργο του. Στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού Domus μαζί με τον Ernesto N Rogers. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Medaglia d’ oro και το Gran Premio, βραβεία τα οποία του έφεραν την αναγνώριση όχι μόνο στην γειτονική Ιταλία αλλά και διεθνώς.

Μια από τις κατασκευές του, οι οποίες πωλούνται μέχρι και σήμερα είναι η γνωστή πολυθρόνα Lady. Σχεδιάστηκε το 1951 και εκφράζει την πιο ευδιάθετη και εξωστρεφή πλευρά του μοντερνιστικού ιταλικού design της εποχής εκείνης. Είναι ένα από τα έπιπλα που προέκυψαν από τη συνεργασία του Zanuso με την εταιρεία Arflex, η οποία την κατασκευάζει και σήμερα. Η Arflex δημιουργήθηκε ως θυγατρική της βιομηχανίας ελαστικών Pirelli και στόχος της ήταν να δοκιμάσει στην επιπλοποιία δύο υλικά που παρήγαγε η μητρική της, την αφρώδη πολυουρεθάνη διαφορικής πυκνότητας και το nastrocord, ένα είδος σκληρού συνθετικού καουτσούκ, ικανού να υποκαταστήσει τα μεταλλικά ελατήρια ενός καθίσματος.

Ο Zanuso αποδείχθηκε ιδανικός σχεδιαστής για να πειραματιστεί με τα δύο υλικά, αλλά και περαιτέρω, για να προτείνει καινοτομίες που διευκόλυναν τη μαζική παραγωγή των επίπλων που σχεδίασε. Ετσι, η Lady καταγράφεται ως η πρώτη πολυθρόνα που χωρίστηκε σε «μέλη», τα οποία κατασκευάζονταν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο και με μηχανικές μεθόδους μέχρι και το τελευταίο στάδιο της επένδυσής τους με ύφασμα, προτού τελικά συναρμολογηθούν. Αυτή ήταν η σπουδαία καινοτομία που έφερε στη βιομηχανική παραγωγή αυτού του τύπου επίπλων: Ελαχιστοποίησε τη χειρωνακτική εργασία.

Το 1951, η Lady απέσπασε το χρυσό μετάλλιο στην 9η Τριενάλε Ντιζάιν στο Μιλάνο και σήμερα συμπεριλαμβάνεται στις μόνιμες συλλογές σημαντικών μουσείων.