του Πάνου Τάμπη

“Η Δευτέρα είναι η μέρα που δεν θες να έρθει όσο ζεις τις χαρές του Σ- Κ, αλλά θα έρθει”.

Σε έναν ύμνο στον άνευ όρων έρωτα, στα πάθη και στην αιώνια γοητεία του ελληνικού καλοκαιριού μας προσκαλεί ο σκηνοθέτης Αργύρης Παπαδημητρόπουλος στη νέα του ταινία με τίτλο “Monday”. Πέντε χρόνια μετά το επιτυχημένο “Suntan”, o σκηνοθέτης επιστρέφει με την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του και μιλά αποκλειστικά στο MANCODE για τη συνεργασία του με τους πρωταγωνιστές της Denise Gough και Sebastian Stan, την Κυψέλη αλλά και για τον ελληνικό κινηματογράφο και τους Έλληνες δημιουργούς.

Monday λοιπόν… Γιατί επέλεξες αυτή την ημέρα της εβδομάδας για τον τίτλο της ταινίας;

Η Δευτέρα είναι μέρα συνειδητοποίησης. Μέρα που πρέπει να ασχοληθείς με αυτά που άφησες πίσω. Η Δευτέρα είναι η μέρα που δεν θες να έρθει όσο ζεις τις χαρές του Σου Κου, αλλά θα έρθει.

Η ταινία είναι μια ωδή στον έρωτα. Στον έρωτα που δεν μπαίνει σε καλούπια, που είναι έντονος, αυτόν της πρώτης ματιάς που έχει σκαμπανεβάσματα, που σε απελευθερώνει αλλά και σε “πνίγει”, που σε κάνει να ξυπνάς χαμογελαστός αλλά και να μην μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ. Με αυτόν τον τρόπο τον αντιλαμβάνεσαι και ‘συ;

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιληφθείς τον έρωτα. Αν δεν έχει ακραία συναισθήματα, δεν είναι έρωτας. Αν σε αφήνει να σκέφτεσαι κανονικά, δεν είναι έρωτας. Ο έρωτας οφείλει να σου πάρει το μυαλό, να νιώσεις ευτυχία και έκσταση. Και φυσικά θα έχει σκαμπανεβάσματα και δύσκολες διαδρομές.

Οι Denise Gough και Sebastian Stan ως Chloe και Mickey αντίστοιχα.

Πώς εμπνεύστηκες όμως το σενάριο της ταινίας; Έπαιξαν ρόλο προσωπικά βιώματα;

Δεν μπορείς να κάνεις μια ταινία χωρίς να βάλεις ολόκληρα κομμάτια του εαυτού σου μέσα. Οι ιστορίες οι δικές μου, οι ιστορίες των φίλων σου, όλα όσα έχεις μάθει για τον έρωτα όλα αυτά τα χρόνια, γίνονται η πρώτη ύλη για να αφηγηθείς μια ιστορία που ελπίζεις να αφορά τους πάντες. Να βγουν από την αίθουσα και να πάρουν θέση στους καυγάδες και στις αγκαλιές των πρωταγωνιστών. Για το Monday έχω ανασύρει μνήμες από παλιότερες σχέσεις, δικές μου και φίλων αλλά και από το πως ζω την αγάπη τώρα. Είναι ένα ευχαριστώ και ένα συγνώμη μαζί.

Η Denise Gough και ο Sebastian Stan στους πρωταγωνιστικούς ρόλους αλλά και παραγωγός με διεθνή εμπειρία… Πόσο εύκολο είναι για έναν Έλληνα σκηνοθέτη να προσεγγίσει σε πρώτη φάση καταξιωμένους ηθοποιούς παγκοσμίου βεληνεκούς και στη συνέχεια να συνεργαστεί μαζί τους;

Είχα δυο δυνατά χαρτιά. Το ένα ήταν το Suntan που οι ηθοποιοί που το είδαν ήθελαν μετά να δουλέψουν μαζί μου και ο παραγωγός μου ο Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος, που πίστεψε στην ταινία και έχοντας το ένα πόδι εδώ και το άλλο στην Αμερική, έστησε όλη την παραγωγή.

Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος μαζί με τους πρωταγωνιστές Denise Gough και Sebastian Stan στα γυρίσματα της ταινίας.

Όλη η πλοκή ξετυλίγεται γύρω από την Κυψέλη. Γιατί συγκεκριμένα αυτή η γειτονιά της Αθήνας;

Γιατί την αγαπώ. Τόσο απλά. Γιατί είναι μοναδική, έχει δική της φωτογένεια, δικό της κόσμο, δική της αρχιτεκτονική, δικό της vibe και είναι μια μικρή Αθήνα μέσα στην Αθήνα.

Παρακολουθώντας την ταινία, περνάνε μπροστά από τα μάτια σου σκηνές από στιγμές που σχεδόν έχουμε ξεχάσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο του εγκλεισμού: Αυθορμητισμός, φιλιά, αγκαλιές, χορός και διασκέδαση. Και αισθάνεσαι έναν κόμπο…

Ναι, η πανδημία καθυστέρησε την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, κάτι που τότε με στενοχώρησε πολύ, αλλά σήμερα τελικά αυτή η ταινία είναι πιο σημαντική. Μας θυμίζει την επαφή που δεν πρέπει να χάσουμε και μιλάει ειλικρινά για τις σχέσεις που πραγματικά δοκιμάστηκαν.

Ο Sebastian Stan μαζί με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο.

Η πανδημία με κάποιον τρόπο εδραίωσε αλλά και εξοικείωσε τους θεατές με τις streaming πλατφόρμες (Netflix, Amazon και το δικό μας Cinobo, μεταξύ άλλων). Οι κινηματογραφικές αίθουσες σαν να “απομακρύνονται”. Ήρθε για να μείνει αυτή η συνήθεια ή θεωρείς ότι με την επιστροφή στην -χιλιοειπωμένη- κανονικότητα θα επανέλθουν και οι παλιές μας συνήθειες;

Κοίτα, υπήρξε αυτός ο φόβος, αλλά με το που άνοιξαν τα θερινά, ο κόσμος τα γέμισε. Και φέτος συμβαίνει κάτι πολύ εντυπωσιακό, πολλές ελληνικές ταινίες έσκισαν στις αίθουσες. Οπότε δεν φοβάμαι ότι ο κόσμος έμαθε έναν άλλον τρόπο, ο κόσμος γύρισε στην αίθουσα με ακόμα περισσότερη ανάγκη για καλό σινεμά και παρέα.

Παρά την παρατεταμένη οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας στην οποία “κούμπωσε” και η πανδημία, παρατηρούμε ένα θετικό κλίμα στο κινηματογραφικό σκηνικό με νέες παραγωγές και με αρκετά καλογραμμένες και καλογυρισμένες προσπάθειες. Υπάρχει χώρος και τρόπος ώστε ελληνικές ταινίες να αρχίσουν να ανταγωνίζονται αντίστοιχες ευρωπαϊκές;

Οι ελληνικές παραγωγές δεν είναι ο φτωχός συγγενής. Είναι σπουδαίες δουλειές, που τολμάνε με λιγότερα μέσα και χαμηλά budget να ανταγωνίζονται στα ίσα τις μεγάλες ξένες παραγωγές. Τα μεγάλα φεστιβάλ κάθε χρόνο φιλοξενούν το ελληνικό σινεμά, που κάποτε το σνόμπαραν και έρχεται άλλη μια γενιά με φόρα και σπουδαία ταλέντα.

H Denise Gough υποδύεται την Chloe.

Πως ξεκίνησε η σχέση σου με τη σκηνοθεσία; Έπαιξαν ρόλο στην καλλιτεχνική σου “ωρίμανση” διάσημοι σκηνοθέτες ή ταινίες τους;

Δύσκολη ερώτηση. Πάντα αγαπούσα το σινεμά, αλλά δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα ασχοληθώ με αυτό. Στα 21 διάβασα ένα βιβλίο με συνεντεύξεις του Σκορτσέζε και αποφάσισα να το δοκιμάσω. Μετά δεν ξεκόλλησα ποτέ.

Είναι νωρίς για να μας πεις αν ετοιμάζεις καμιά νέα ταινία στο προσεχές μέλλον;

Ετοιμάζω διάφορα πράγματα ταυτόχρονα. Γράφω, σβήνω, ξαναγράφω. Θα δούμε ποιο πρότζεκτ θα κόψει πρώτο το νήμα.

Photo Credit: Despina Spyrou