του Χρήστου Ζαμπούνη

Ενστικτωδώς, βλέποντας τον τίτλο της σειράς, δίστασα να την δω. Μεγάλωσα, βλέπετε, με την ιδέα ενός αιμοσταγούς δικτάτορος που έβλαψε ποικιλοτρόπως την χώρα μου, έστω και αν εταπεινώθη παραδειγματικώς στα όρη της Αλβανίας από τον Ελληνικό Στρατό. Εχρειάσθη να παρέλθουν αρκετές εβδομάδες για να φθάσω στο ήσυχο Σαββατοκύριακο, όπου ο κύβος ερρίφθη. Επί επτά ώρες, εκαθηλώθην. Αρκετά περιστατικά τα γνώριζα από την Ιστορία, όπως την ιδεολογική του αφετηρία ως σοσιαλιστού ή την κατάληψη της εξουσίας, εκ των έσω, από το Κοινοβούλιο δηλαδή. Εκείνο που αγνοούσα και το αναδεικνύει εμφατικώς το βιβλίο του Antonio Scurati, από το οποίο ενεπνεύσθη η τηλεοπτική σειρά, είναι η προσωπικότης του ηγέτη του φασιστικού κόμματος της Ιταλίας. Δεινός ρήτωρ, πανούργος, εξουσιομανής, αδίστακτος, βίαιος, μεγαλομανής, είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του που τον ανέδειξαν ως μία από τις κεντρικές φιγούρες του 20ού αιώνος. Το ενδιαφέρον της εν λόγω αγγλοϊταλικής παραγωγής έγκειται στους αναπόφευκτους παραλληλισμούς που δύναται να κάνει ο σύγχρονος θεατής. Όταν ακούς τον Duce, όπως τον αποκαλούσαν οι οπαδοί του, να αναφωνεί «ας φτιάξουμε την Ιταλία. Σπουδαία. Ξανά», δεν δύνασαι να αποφύγεις την σύνδεση με το M.A.G.A. (Make America Great Again) του νεοεκλεγέντος προέδρου των Η.Π.Α. Donald Trump. Επίσης, η ιδεολογία που εσύστησε, είναι διακριτή στις ενέργειες και στον τρόπο διακυβερνήσεως αρκετών ηγετών του 21ου αιώνος, με πρώτο θύμα την Δημοκρατία, όπως την εννοούμε στον Δυτικό κόσμο. Η διάβρωσις των θεσμών που οδήγησε στην άνοδο του Mussolini στην εξουσία, μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ορατή σε πλείονες της μίας σημερινές κοινωνίες, μεταξύ των οποίων και στην δική μας. Καλλιτεχνικώς ομιλούντες η ερμηνεία του κορυφαίου Ιταλού ηθοποιού Luca Marinelli («La Grande belezza», «The Old Guard») είναι υποδειγματική. Παρ’ ότι ο ίδιος τρόμαξε όταν του πρότειναν ρόλο, λόγω αντιφασιστικών καταβολών της οικογενείας του, διέβη τον «Ρουβίκωνα» του φόβου και τον υπεδύθη πειστικώς.