του Χρήστου Ζαμπούνη

Εάν υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ανάμεσα σε άλλα αμφισβητήσιμα, από τον διαμετακομιστικό βίο της βασιλίσσης Ελισάβετ B’, τούτο αντανακλάται στον τίτλο του άρθρου. Πώς αλλοιώς να εξηγήσει κανείς ότι 120 και πλέον, αρχηγοί κρατών άφησαν τις δουλειές τους και ταξίδεψαν, ορισμένοι από τα πέρατα του πλανήτη, για να παραστούν στην κηδεία της; Πώς αλλοιώς να ερμηνευθεί το παγκόσμιο ιστορικό ρεκόρ τηλεθεάσεως, που ξεπέρασε τα 4 δισεκατομμύρια θεατών; Τέλος, πώς αλλοιώς να λυθεί ο γρίφος της «Ελισαβετομανίας» σε μία χώρα, όπως η δική μας, που εάν δεν είναι εχθρική προς την Μοναρχία, είναι τουλάχιστον αδιάφορη;
Επειδή ως λαός ενδέχεται να έχουμε αρκετά ελαττώματα, αλλά δεν μας λείπει το πνεύμα, ας μου επιτραπεί να αναπαραγάγω μία ανάρτηση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτυώσεως: «Δέκα ημέρες αργία στην Αγγλία. Σας πείραζε ο Κωνσταντίνος».
Υ.Γ. Για την Ιστορία, την κηδεία της πριγκιπίσσης Νταϊάνα την παρηκολούθησαν 2,5 δισεκατομμύρια τηλεθεαταί.