του Χρήστου Ζαμπούνη

Από τον πρώτο μοργανατικό γάμο της ελληνικής βασιλικής οικογενείας, το 1919, μεταξύ του βασιλέως Αλεξάνδρου Α’ των Ελλήνων και της Ασπασίας Μάνου, έως την επερχόμενη ένωση του πρίγκηπος Νικολάου –νυν De Grece– με την Χρυσή Βαρδινογιάννη έχει παρέλθει περίπου ένας αιώνας. Οι αλλαγές που επήλθαν, εν τω μεταξύ, στην χώρα μας υπήρξαν καταιγιστικές. Πρώτον και κυριότερον, άλλαξε το πολίτευμα. Από Βασιλευομένη Δημοκρατία έγινε Προεδρευομένη. Κατ’ επίφασιν βεβαίως, αφού οι εξουσίες του εκάστοτε Προέδρου εψαλιδίσθησαν από την Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή μετά την Δικτατορία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου στην συνέχεια. Ο τελευταίος μάλιστα, πέρασε από την Βουλή έναν νόμο, τον περίφημο νόμο Βενιζέλου, ο οποίος αφαιρούσε την ελληνική ιθαγένεια από τα μέλη της ελληνικής βασιλικής οικογενείας, πρώην της Ελλάδος, όπως είναι ο επίσημος διεθνώς τίτλος της. Επί τριάντα χρόνια λοιπόν, ο Κωνσταντίνος, η Άννα-Μαρία, η Αλεξία, ο Παύλος, ο Νικόλαος, η Θεοδώρα, ο Φίλιππος ήσαν ανιθαγενείς, χωρίς να λησμονούμε την πριγκίπισσα Ειρήνη, αδελφή της Σοφίας της Ισπανίας και του βασιλέως Κωνσταντίνου. Όταν ο πρίγκηψ Νικόλαος γνώρισε την Χρυσή Βαρδινογιάννη, εκείνη είχε ελληνική ιθαγένεια και εκείνος όχι. Με μία πολιτική πρωτοβουλία της κυβερνήσεως απεφασίσθη να εφαρμοσθεί ο νόμος Βενιζέλου με τον δυσβάστακτο όρο της παροχής ιθαγενείας έναντι αλλαγής ονόματος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Χρυσή, εάν το επιθυμεί, δύναται να αλλάξει επίθετο και να ονομάζεται εγχωρίως Ντε Γκρες. Εξωχωρίως θα αποκαλείται, όπως προβλέπουν οι αποφάσεις του Συνεδρίου της Βιέννης, Son Altesse Royale (S.A.R.)  la princesse Nicolas de Grece, ή, επι το απλούστερον, λόγω της κυριαρχίας της αγγλικής γλώσης, princes Chryssi of Greece.