του sir Taki Theodoracopulos

Εάν τα πανεπιστήμια της Δύσης δεν ήταν γεμάτα με αριστερούς καθηγητές, η παρούσα κατάσταση στην Ουκρανία δεν θα εξέπληττε κανέναν. Η ιστορία θα μας είχε διδάξει ότι η ολοκληρωτική καταστροφή της ναζιστικής Γερμανίας άνοιξε τον δρόμο στη Σοβιετική Ρωσία για την κυριαρχία της στην ευρασιατική ήπειρο, αν και το να πηγαίναμε για την απόλυτη νίκη το 1945 ως Αμερική δεν θα συγκέντρωνε πολλούς ψήφους. O Στρατηγός των ΗΠΑ, George Patton, ήθελε να επιτεθεί στη Ρωσία τόσο τότε, όσο και πιο μετά, αλλά επικράτησαν οι πιο ψύχραιμες φωνές.

Περιττό να πούμε ό,τι η βόμβα υδρογόνου, έχει ενθαρρύνει σκληροτράχηλους τύπους να ξεκινήσουν έναν πόλεμο γνωρίζοντας πολύ καλά ότι οι αντίπαλοι ίσως είναι απρόθυμοι να αυτοκτονήσουν. Στην πραγματικότητα, αυτή η βόμβα έχει αυξήσει τους «περιορισμένους πολέμους», όπως τους λένε στις μέρες μας. Αυτό που μου φαίνεται αστείο είναι ότι εμείς ως Δύση προκαλέσαμε τη Ρωσία βάζοντας μέσα στο ΝΑΤΟ την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία, κάτι που υποθετικά μας εξαναγκάζει να πολεμήσουμε την πυρηνικά παροπλισμένη «Αρκούδα», για την Εσθονία, για παράδειγμα, ένα μικρό έθνος γεωγραφικά συνδεδεμένο με τη Μητέρα Ρωσία και με πληθυσμό 1.3 εκατομμύρια, πολλοί από τους οποίους είναι Ρώσοι. Αυτό είναι τόσο λογικό όσο το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου με τους 25 εκατομμύρια νεκρούς για τη δολοφονία ενός Αυστριακού αρχιδούκα. Οι Biden και Blinken είναι απασχολημένοι στο να λένε σε όποιον θέλει να ακούσει ότι «η πόρτα του ΝΑΤΟ είναι ανοιχτή και παραμένει ανοιχτή κι αυτή είναι η δέσμευσή μας».

Ο «Θείος Sam» ήταν ένας καλός τύπος προτού γίνει νταής. Βοήθησε στην αναγέννηση της κατεστραμμένης ευρωπαϊκής οικονομίας και δημιούργησε την Ατλαντική Ένωση. Αλλά πάντα κάτι πήγαινε λάθος μ’ αυτόν. Είχε προκαλέσει και σχεδόν αναγκάσει την Ιαπωνία να επιτεθεί με το εμπάργκο του Francis Delano Roosevelt. Με την αποικιοκρατία να κυριαρχεί μετά το τέλος του πολέμου, νέες χώρες με διαφορετική ιστορία και πολιτισμό εμφανίστηκαν στο προσκήνιο. Αυτές οι νέες χώρες δεν ήταν σύμφωνες με το όραμα των ΗΠΑ όσον αφορά τον εταιρικό πατερναλισμό. Το μότο της Αμερικής τότε ήταν: «Ό, τι είναι καλό για την General Motors, είναι καλό και για την Αμερική», αλλά ό, τι ήταν καλό για την GM, στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου καλό για παράδειγμα, για την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιαπωνία ή τη Βρετανία. Οι έξυπνοι άνθρωποι ξεκίνησαν να βλέπουν ότι ο ρόλος της Αμερικής στη διαδικασία της ηθικής εξαιρετικότητας, ήταν αυτός του νταή. Άρχισα να το καταλαβαίνω στο Βιετνάμ, όταν οι ΗΠΑ προσποιήθηκαν ότι η εισβολή έγινε για τα συμφέροντα όλου του κόσμου, ενώ για το Βόρειο Βιετνάμ ήταν απλώς εθνικά συμφέροντα.

Ωστόσο, οι παλιές καλές ΗΠΑ ήταν μια θρησκευτική και ευχάριστη χώρα για να ζεις: Οι άνθρωποι πήγαιναν στην εκκλησία, δεν έβριζαν σαν μεθυσμένοι ναύτες και διάβαζαν βιβλία.Τότε το Hollywood αποφάσισε να απελευθερώσει τη χώρα από τα σεξουαλικά της ήθη με αποτέλεσμα το πορνό, τα ναρκωτικά και η βία να γίνουν ο κανόνας στο προϊόν που πωλούσαν. Όσο το Hollywood ήταν απασχολημένο με την ανατροπή κυρίως του Χριστιανισμού, οι απογοητευμένοι φιλελεύθεροι που διψούσαν για δράση, έγιναν γνωστοί ως νεοσυντηρητικοί και έκτοτε, ο «Θείος Sam» έγινε ο μεγαλύτερος νταής που γνώρισε ο κόσμος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχει εμπλακεί σε 6 πολέμους, έχει χάσει σχεδόν όλους εκτός απ’ αυτόν της Γρενάδας, ενός μικροσκοπικού νησιού που θα μπορούσε εύκολα να χωρέσει μέσα στην παραλία του Miami, και έχει σκοτώσει περίπου 3 εκατομμύρια ανθρώπους. Δυόμιση εκατομμύρια στο Βιετνάμ και πεντακόσιους χιλιάδες στο Ιράκ και Αφγανιστάν.

Κάτι που με φέρνει στην τραγωδία της Ουκρανίας. Το 1937, 3, μπορεί 5, ίσως και 10 εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν από την πείνα στα γκουλάγκ του Στάλιν, ένα φρικτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το οποίο αρνήθηκε ο -γεννημένος στο Λίβερπουλ- συνήγορος του Στάλιν και νικητής του βραβείου Pulitzer των NY Times, Walter Duranty. To βραβείο αυτού του απατεώνα υπάρχει ακόμη πάνω σε έναν τοίχο στα κεντρικά των Times, απόδειξη ότι η εφημερίδα είναι περήφανη για τα ψέματα που έχει δημοσιεύσει και αρνείται τους θανάτους εκατομμυρίων. (Θα έπρεπε να εκτεθεί δίπλα στο άλλο Pulitzer που κέρδισαν οι Times για ένα ακόμη τερατώδες ψέμα, αυτό της ρωσικής συμπαιγνίας στη νίκη του Τραμπ το 2016.)

Τώρα θα σας κάνω μια πολύ λεπτή ερώτηση, γνωρίζοντας πολύ καλά ό,τι δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό: Ποιος έχει σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους, ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο αυτή τη στιγμή, ο Vladimir Putin ή ο George W. Bush; Παρέα με τον Sir Tony Baloney. Φοβάμαι ότι η συμμαχία Bush-Blair θα κερδίσει αυτή τη μάχη, όσο μια εφημερίδα που αρνήθηκε ένα τερατώδες έγκλημα εξακολουθεί να είναι σεβαστή από τους ίδιους τους αριστερούς που κοιτούσαν από την άλλη πλευρά όταν ο Στάλιν δολοφονούσε εκατομμύρια Ουκρανούς.

Αυτό που θα ακολουθήσει παρακάτω δεν θα με κάνει περισσότερο δημοφιλή, αλλά οPutin ήταν απών όταν ο μέθυσος Yeltsin υπέγραψε το Paris Charter και το Μνημόνιο της Βουδαπέστης τη δεκαετία του ’90. Μόλις ανέβηκε στην εξουσία το 2000, ο Putin επέμεινε στη δέσμευση ότι δεν θα υπάρξει περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά και ότι οι πυραυλικές βάσεις θα απομακρυνθούν από τα σύνορα της Ρωσίας. Η ανάπτυξη των πυραύλων μείωσε το χρόνο απόκρισης της Ρωσίας σε μόλις πέντε έως επτά . Η απάντησή του ήταν να απειλήσει ότι θα τοποθετήσει υπερηχητικούς πυραύλους σε πλοία λίγο έξω από τα χωρικά ύδατα των ΗΠΑ. Πράγμα που σημαίνει ότι θα επιστρέφαμε αμέσως στην Κρίση της Κούβας του 1962. Για την επίθεση στην Ουκρανία ευθύνονται τόσο ο Putin όσο και ο Bidenγια με την αδιαλλαξία που έδειξε. Αυτό, περιττό να πούμε, ότι παραείναι περίπλοκο ζήτημα για να μπορέσουν να το εξετάσουν τα media. Είναι ευκολότερο να παρουσιάσεις τη Ρωσία σαν Γολιάθ και τον Zelensky σαν τον Δαυίδ. Έχω μια ερώτηση: Πού ήταν κρυμμένη όλη αυτή η οργή όταν εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν σκόπιμα από την πείνα από το χρυσό παιδί της αριστεράς, τον Στάλιν;

Δεν πειράζει, έχουμε τώρα μια ρωσοφοβική Δύση, που αγαπά τη ραπ μουσική, με τον Tchaikovsky, τον μαέστρο Gergiev, και την υπέροχη σοπράνο Anna Netrebkoνα απαγορεύονται, και τους Tolstoy και Dostoyevsky να βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Ίσως ήρθε η ώρα για ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την Αγία Πετρούπολη.