του Χρήστου Ζαμπούνη

Χμμ. Όχι. Δεν είναι ο Τουρισμός. Ούτε η Ναυτιλία. Ούτε το λάδι. Είναι ο φθόνος. Ας μου επιτραπεί να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος, αν και φαντάζομαι ότι οι εχέφρονες αναγνώστες έχουν αντιληφθεί σε τι αναφέρομαι. Τις προάλλες, βρέθηκα σε μία φιλική οικία, όπου, κατά τα ειωθότα, σε έναν συγκεκριμένο κοινωνικό κύκλο, οι άνδρες ήσαν καθήμενοι από την μία πλευρά του τραπεζιού και συζητούσαν για πολιτική και ποδόσφαιρο, και οι γυναίκες, από την άλλη, περιεργάζοντο τα κινητά τους σχολιάζοντας αναρτήσεις ομοφύλων τους, στο Instagram. Mην έχοντας, ακόμα, προσβληθεί από βαρηκοΐα, είχα την δυνατότητα να ακούσω μία σειρά χαρακτηρισμών, όχι πάντοτε κολακευτικών, για γνωστές και φίλες τους που έκαναν post φωτογραφίες selfie από εξωτικά μέρη, επιδεικνύοντας, εκτός από τα «κάλλη» τους, ονειρικά τοπία, είτε επρόκειτο για χιονοδρομικά κέντρα είτε για τροπικές παραλίες. Ουδεμία εκ των παρευρισκομένων είπε: «Α, τι ωραία που περνάει η Χ» ή, έστω, «Πόσο θα ήθελα να είμαι και εγώ εκεί». Από όσα αρνητικά σχόλια ηδυνήθην να συγκρατήσω, ανακαλώ το πλέον «φαρμακερό»: «Δεν ντρέπεται, την ώρα που γίνεται πόλεμος να κάνει φιγούρα στην Courchevel ή στο Ντουμπάϊ».

Οδηγία χρήσιμη προς ναυτιλλομένους στο Διαδίκτυο. Όσοι instagrammers αναλίσκονται στην επιδειξιομανία και τον ναρκισσισμό, ας βάλουν ένα «μάτι» επάνω τους, διότι στο εθνικό D.Ν.Α. θάλλει η «γλωσσοφαγία».