του Χρήστου Ζαμπούνη

Στον χορό της streaming πλατφόρμας εισήλθε, μετά την εκκωφαντική επιτυχία του Netflix, και η Disney. Εκεί, δύνανται οι «εθισμένοι» με τις τηλεοπτικές σειρές, που αναζητούν, όμως, την ποιότητα να ανακαλύψουν ένα «διαμάντι», το «Only murders in the building». Το συνέγραψαν εις εκ των πρωταγωνιστών, ο Steve Martin, και εις εκ των παραγωγών, ο John Hoffman. Οι Έλληνες τηλεθεαταί ενδέχεται να ενοχληθούν από την εμφάνιση ενός συμπατριώτου μας, του Teddy Dimas, ο οποίος πέρα από την συγκινητική του αναφορά στην Μικρασιατική Καταστροφή, είναι ο χειρότερος χαρακτήρας του έργου. Χμμ, σύμπτωσις υψηλού συμβολισμού. Ο Dimas κατάγεται από την Νίσυρο, όπως και ο υποψήφιος δήμαρχος Νέας Υόρκης, Τζων Κατσιματίδης. Γενικώς, η σειρά είναι ένας ύμνος για την Νέα Υόρκη και την upper middle class της, την υψηλή μεσαία τάξη. Ειδικώς είναι ένα άκρως μοντέρνο αφήγημα, υπό την έννοια του podcast που ετοιμάζουν οι τρεις ήρωές του: 0 75χρονος Steve Martin, ο 71χρονος Martin Short και η 29χρονη Selena Gomez. Έχοντας παρακολουθήσει τα 10 επεισόδια της πρώτης σαιζόν και τα 3 της δευτέρας, μετά χαράς μοιράζομαι με τους φιλτάτους αναγνώστας τον ενθουσιασμό μου για την ευφυΐα των διαλόγων, την πρωτοτυπία του σεναρίου, καθώς και την υποδειγματική ερμηνεία των ηθοποιών. Επειδή και εμένα θα με ενοχλούσε να πληροφορηθώ την εξέλιξη της πλοκής πριν αυτή ολοκληρωθεί, περιορίζομαι σε μία στιχομυθία μεταξύ των «γερoλύκων», που παρ’ ότι δεν έχουν εξοικείωση με την ψηφιακή τεχνολογία, διαθέτουν την γνώση της καλής συμπεριφοράς.
«Να τηλεφωνήσω ή να στείλω γραπτό μήνυμα στην Τζοάν;», ρωτά ο εις.
«Το τηλεφώνημα είναι περισσότερο ενοχλητικό», απαντά ο έτερος.
Έχοντας ήδη στείλει στο τυπογραφείο το «Διαδικτυακό Savior Vivre», υπόσχομαι να προσθέσω τον διάλογο στην δευτέρα έκδοση, αναμένοντας, εν τω μεταξύ, με αδημονία τα αποτελέσματα των ερευνών των ερασιτεχνών detectives.